พรของยาโคบ
พรของยาโคบ (อังกฤษ: Blessing of Jacob) เป็นบทกวีพยากรณ์ที่ปรากฏในปฐมกาล 49:1 -27 และกล่าวถึงบุตรชายทั้งสิบสองคนของยาโคบ หนังสือปฐมกาลแสดงบทกวีในฐานะคำพูดของยาโคบแก่บุตรชายเมื่อยาโคบใกล้จะเสียชีวิต
ปฐมกาล 49 มีการประเมินชนเผ่าของอิสราเอลเช่นเดียวกับพรของโมเสส แต่บทกวีทั้งสองมีความเหมือนกันเพียงเล็กน้อย เช่นที่ระบุว่าชนเผ่าหนึ่งจะเป็นผู้พิพากษา และอีกชนเผ่าจึงจะเป็นลูกสิงห์ ในพรของยาโคบระบุว่าดานเป็นผู้พิพากษา[1] และยูดาห์เป็นลูกสิงห์[2] ในขณะที่พรของโมเสสระบุว่ากาดเป็นผู้พิพากษา[3] และดานเป็นลูกสิงห์[4]
ยาโคบต่างจากโมเสสตรงที่ไม่หวั่นเกรงที่จะตำหนิบางชนเผ่า โดยเฉพาะเผ่ารูเบน เผ่าสิเมโอน และเผ่าเลวี บทกวีมุ่งอธิบายสาเหตุที่แต่ละเผ่าต้องทนทุกข์กับชะตากรรมที่พวกเขากระทำ จึงอธิบายเรื่องอาณาเขตขนาดเล็กของรูเบนบุตรหัวปีเมื่อเปรียบเทียบกับยูดาห์ ว่ามีสาเหตุมาจากการร่วมประเวณีกับญาติสนิทของรูเบน (กล่าวถึงในปฐมกาล 35:22 และ ปฐมกาล 49:3 -4) ที่อาณาเขตของสิโมโอนตั้งอยู่ภายในดินแดนของยูดาห์ และเลวีมีเมืองที่กระจัดกระจายไม่กี่เมือง ล้วนเป็นชะตากรรมอันเป็นผลมาจากความชั่วร้ายของพวกเขา ชนเผ่าอื่น ๆ ก็มีการบอกลักษณะไว้ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องท่าจอดเรือและลูกกวางงดงาม