โฟโตสเฟียร์
โฟโตสเฟียร์ (อังกฤษ: Photosphere) ของวัตถุทางดาราศาสตร์ หมายถึงย่านรอบนอกของวัตถุที่ส่งผ่านแสง คำนี้มาจากภาษากรีกโบราณว่า φως¨- φωτος/photos (โฟตอส) แปลว่า "แสง" และ σφαιρα/sphaira (สไฟรา) แปลว่า "ลูกบอล" ซึ่งสื่อถึงรูปร่างลักษณะของมันที่คล้ายพื้นผิวลูกบอลกลมที่ส่องแสงออกมา ย่านโฟโตสเฟียร์นี้กินพื้นที่ลึกลงไปในพื้นผิวของดาวฤกษ์จนกระทั่งแก๊สกลายเป็นทึบแสง ซึ่งเทียบเท่าค่า optical depth ที่ 2/3[1]
ดวงอาทิตย์
[แก้]
โฟโตสเฟียร์ของดวงอาทิตย์มีอุณหภูมิระหว่าง 4500 ถึง 6000 เคลวิน[2] (โดยมีค่าอุณหภูมิยังผลเท่ากับ 5800 เคลวิน)[3] และมีความหนาแน่นประมาณ 2 x 10-4 kg m-3 [4] สำหรับดาวฤกษ์อื่นอาจมีโฟโตสเฟียร์ที่ร้อนกว่านี้หรือเย็นกว่านี้ โฟโตสเฟียร์ของดวงอาทิตย์ประกอบด้วยเซลล์พาความร้อนเรียกว่า กรานูล (granule) ซึ่งเป็นเซลล์ของแก๊สที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 1000 กิโลเมตร[5] มีแก๊สร้อนพวยพุ่งในใจกลาง กับแก๊สที่เย็นกว่าแทรกอยู่ในช่องว่างแคบๆ ระหว่างเซลล์ แต่ละกรานูลจะมีช่วงอายุเพียง 8 นาที ซึ่งทำให้มันมีสภาพเปลี่ยนแปลงเหมือน "การเดือด" กลุ่มของกรานูลรวมกันเรียกว่า ซูเปอร์กรานูล มีขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางสูงได้ถึง 30,000 กิโลเมตร และมีช่วงอายุสูงสุดราว 24 ชั่วโมง เรายังไม่สามารถสังเกตรายละเอียดขนาดนี้จากดาวฤกษ์ดวงอื่นได้
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Carroll and Ostlie (1996). Modern Astrophysics. Addison-Wesley.
- ↑ The Sun - Introduction
- ↑ "World Book at NASA - Sun". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2005-02-17. สืบค้นเมื่อ 2009-04-11.
- ↑ "SP-402 A New Sun: The Solar Results From Skylab".
- ↑ "NASA/Marshall Solar Physics". NASA. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-02-05. สืบค้นเมื่อ 2009-04-11.
 | บทความดาราศาสตร์นี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |
Do your best