เมฆทูต

เมฆทูต (สันสกฤต: मेघदूत ความหมาย "ทูตผู้เป็นเมฆ") เป็นบทกวีภาษาสันสกฤต แต่งโดย กาลิทาส หนึ่งในกวีเอกผู้ประพันธ์ผลงานเป็นภาษาสันสกฤต

เมฆทูตเป็นบทร้อยกรอง แต่งด้วยคำประพันธ์ชนิดเดียว (ชื่อฉันท์ มันทากรานตา) มีความยาวประมาณ 111 บท เป็นผลงานที่มีชื่อเสียงมากที่สุดเรื่องหนึ่งของกาลิทาส เนื้อเรื่องแบ่งออกเป็นสองภาค คือ ภาคแรก เรียกว่า ปูรวเมฆ (แปลว่า เมฆเบื้องต้น) และ อุตตรเมฆ (เมฆเบื้องปลาย) เป็นการพรรณนาถึงยักษ์ตนหนึ่ง ซึ่งเป็นบริวารของท้าวกุเวร ได้กระทำผิดจึงถูกลงอาญา ริบอิทธิฤทธิ์เป็นเวลาหนึ่งปี ให้ต้องอยู่ห่างจากภรรยาผู้เป็นที่รัก จึงได้รำพึงรำพันฝากข่าวไปถึงภรรยาที่่อยู่ในเมืองอลกาของบรรดายักษ์ทั้งหลายที่เขาไกลาส

เมื่อ ค.ศ. 1813 โฮเรส เฮย์แมน วิลสัน ได้แปลเมฆทูตเป็นภาษาอังกฤษเป็นครั้งแรก โดยแปลและแต่งเป็นร้อยกรอง และนับตั้งแต่นั้นได้มีการแปลเมฆทูตออกเป็นภาษาอื่นๆ อีกมาก