เจ้าหญิงดีนา บินต์ อับดุลฮะมีด

เจ้าหญิงดีนา บินต์ อับดุลฮะมีด
เจ้าหญิงดีนา บินต์ อับดุลฮะมีด
	ชารีฟา
	เจ้าหญิงดีน่าในปีพ.ศ. 2493
สมเด็จพระราชินีแห่งจอร์แดน
ดำรงพระยศ	19 เมษายน พ.ศ. 2498 – 24 มิถุนายน พ.ศ. 2500 (2 ปี 66 วัน)
ก่อนหน้า	สมเด็จพระราชินีไซน์
ถัดไป	สมเด็จพระราชินีอาลียา
ประสูติ	15 ธันวาคม พ.ศ. 2472; กรุงไคโร, ประเทศอียิปต์; ชารีฟาดีน่า บินต์ อับดุลฮะมีด
สิ้นพระชนม์	21 สิงหาคม พ.ศ. 2562 (89 ปี); กรุงอัมมาน, ประเทศจอร์แดน
ฝังพระศพ	พระราชวังรักฮาดาน
พระสวามี	สมเด็จพระราชาธิบดีฮุซัยน์แห่งจอร์แดน; เศาะลาห์ อัตตะอ์มะรี;
พระบุตร	เจ้าหญิงอิลา
ราชวงศ์	ฮัชไมต์ (อภิเษกสมรส)
พระบิดา	ชารีฟอับดุลฮะมีด บิน มุฮัมมัด อับดุลอะซีซ อัลเอาน์
พระมารดา	นางฟะฮ์รียะฮ์ บะรอฟ
ศาสนา	ศาสนาอิสลาม

เจ้าหญิงดีนา บินต์ อับดุลฮะมีด (อาหรับ: دينا بنت عبد الحميد; ประสูติ 15 ธันวาคม พ.ศ. 2472 สิ้นพระชนม์ 21 สิงหาคม พ.ศ. 2562) เป็นอดีตพระบรมราชินีและพระอัครมเหสีพระองค์แรกในสมเด็จพระราชาธิบดีฮุซัยน์แห่งจอร์แดน เป็นพระมารดาในเจ้าหญิงอิลา บินต์ ฮุซัยน์

พระประวัติ

พระชนม์ชีพในวัยเยาว์

เจ้าหญิงดีน่า บินต์ อับดุลฮะมีดแห่งจอร์แดน ประสูติเมื่อวันที่ 15 ธันวาคม พ.ศ. 2472 เป็นธิดาของชารีฟอับดุลฮะมีด บิน มุฮัมมัด อับดุลอะซีซ อัลเอาน์ กับนางฟะฮ์รียะฮ์ บะรอฟ^[1] มีพระนามเดิมว่า ชารีฟาดีน่า บินต์ อับดุลฮะมีด ครอบครัวของพระองค์เป็นสมาชิกแห่งราชสกุลฮาชิม (ราชวงศ์ฮัชไมต์) ดังนั้นพระองค์จึงทรงมีสิทธิ์ในการใช้พระบรรดาศักดิ์ ชารีฟาแห่งเมกกะ ในฐานะที่ทรงเป็นลูกหลานของผู้สืบเชื้อสายจากฮะซัน อิบน์ อะลี ผู้เป็นหลานชายในศาสดามุฮัมมัด เจ้าหญิงดีน่ายังทรงเป็นพระญาติชั้นที่สามของสมเด็จพระเจ้าเฏาะลาลแห่งจอร์แดน พระสสุระ (พ่อสามี)ในอนาคตของพระองค์ นอกจากนี้ พระองค์ทรงสืบเชื้อสายมาจากตระกูลผู้ดีชั้นสูงของอียิปต์ ผ่านทางพระชนนี^[2]

การศึกษา

เช่นเดียวกับบุตร - ธิดาคนอื่นๆของผู้ดีชนชั้นสูงอาหรับ เจ้าหญิงดีน่าทรงถูกส่งไปศึกษาต่อยังโรงเรียนประจำในประเทศอังกฤษ ต่อมาพระองค์ทรงสำเร็จการศึกษาวิชาวรรณคดีอังกฤษจากวิทยาลัยเกอร์ตัน มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์และสาขาสังคมศาสตร์จากวิทยาลัยเบดฟอร์ด กรุงลอนดอน^[3]

การทำงาน

หลังจากทรงสำเร็จการศึกษา พระองค์ทรงสอนวรรณคดีและปรัชญาภาษาอังกฤษที่มหาวิทยาลัยไคโร ประเทศอียิปต์ ในขณะที่ทรงพำนักอยู่ในเขตชานเมืองที่ร่ำรวยกับพระชนกและพระชนนีของพระองค์^[3] เจ้าหญิงดีน่าทรงมีพระสิริโฉมที่งดงาม ทรงมีการศึกษาระดับสูงและมีพระจริยวัตรที่ซับซ้อน พระองค์ทรงเป็นที่ชื่นชอบของคณะผู้ติดตามและเหล่าพระสหายของพระองค์หลายคน^[4]^[5]

สมเด็จพระราชินี

อภิเษกสมรส

เจ้าหญิงดีน่ามีพระปฏิสันถารครั้งแรกกับสมเด็จพระราชาธิบดีฮุซัยน์แห่งจอร์แดน พระญาติห่างๆของพระองค์ ในปีพ.ศ. 2495 ณ กรุงลอนดอนที่บ้านของพระญาติจากอิรัก สมเด็จพระราชาธิบดีขณะนั้นยังทรงศึกษาอยู่ที่โรงเรียนฮาร์โรว์ ในขณะที่พระองค์ทรงกำลังศึกษาอยู่ที่วิทยาลัยเกอร์ตัน มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ และทรงกำลังศึกษาระดับปริญญาตรี คณะศิลปศาสตร์และทรงได้รับเกียรตินิยม^[2]^[6] หลังจากทรงสำเร็จการศึกษาพระองค์เสด็จไปที่อียิปต์ซึ่งสมเด็จพระราชาธิบดีฮุซัยน์ เสด็จพระราชดำเนินไปทรงพบพระองค์ที่เมืองมาดิหลังจากนั้น

ในปีพ.ศ. 2497 สมเด็จพระราชินีไซน์ พระราชชนนีในสมเด็จพระราชาธิบดีฮุซัยน์ ผู้ทรงมีอิทธิพลสำคัญในช่วงต้นรัชกาลได้ทรงประกาศการหมั้นระหว่างสมเด็จพระราชาธิบดีและชารีฟาดีน่า บินต์ อับดุลฮะมีด การจับคู่กันของทั้งสองพระองค์ครั้งนี้ถือว่าสมบูรณ์แบบเนื่องจากเจ้าหญิงดีน่าทรงเป็นเจ้าหญิงแห่งราชวงศ์ฮัชไมต์พระองค์หนึ่ง และทรงได้รับการศึกษาที่ดีที่สุดจากตะวันตก^[7]

เจ้าหญิงดีน่าทรงเข้าพระราชพิธีราชาภิเษกสมรสกับสมเด็จพระราชาธิบดีฮุซัยน์แห่งจอร์แดน ในวันที่ 19 เมษายน พ.ศ. 2498 ณ พระราชวังรักฮาดาน^[8] โดยพระองค์ทรงมีพระชันษา 26 ปีและพระราชสวามีทรงมีพระชนมายุ 19 พรรษา^[2]

เจ้าหญิงดีน่าทรงได้รับการสถาปนาขึ้นดำรงพระอิสริยยศ สมเด็จพระราชินีแห่งจอร์แดน ตามที่ผู้เขียน ไอซิส ฟาฮ์มี ผู้ขอพระราชทานสัมภาษณ์เจ้าหญิงดีน่าต่อหน้าพระพักต์พระราชสวามีของพระองค์ในวันอภิเษกสมรส สมเด็จพระราชาธิบดีฮุซัยน์รับสั่งอย่างชัดเจนว่าสมเด็จพระราชินีจะทรงไม่มีบทบาทใดๆทางการเมือง ซึ่งฟาฮ์มีได้ตั้งข้อสังเกตว่าสมเด็จพระราชาธิบดีทรงมีพระราชดำริที่จะทรงใช้พระราชอำนาจเหนือเจ้าหญิงดีน่าซึ่งมีพระจริยวัตรที่เข้มแข็งและแข็งแกร่ง รวมถึงสมเด็จพระราชินีไซน์ซึ่งทรงพระราชดำริแบบเดียวกันกับพระราชโอรสว่าเจ้าหญิงดีน่าจะทรงเป็นภัยต่อสถานะของพระองค์เองในอนาคต^[9]

พระบุตร

วันที่ 13 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2499 พระองค์ทรงมีพระประสูติกาลเจ้าหญิงอิลา บินต์ ฮุสเซน พระราชธิดาพระองค์แรกในสมเด็จพระราชาธิบดีฮุสเซนแห่งจอร์แดน^[2] และเป็นพระบุตรเพียงพระองค์เดียวของพระองค์

เจ้าหญิงแห่งจอร์แดน

ทรงหย่า

ในปีพ.ศ. 2499 ในขณะที่สมเด็จพระราชินีเสด็จพระราชดำเนินไปประทับพัก ณ ประเทศอียิปต์ สมเด็จพระราชาธิบดีมีพระราชประสงค์ที่จะทรงแยกทางจากพระองค์ สมเด็จพระราชาธิบดีฮุซัยน์น่าจะทรงทำเช่นนั้นเมื่อทรงได้รับการกระตุ้นจากพระราชชนนีของพระองค์^[7] ทั้งสองพระองค์ทรงหย่ากันเมื่อวันที่ 24 มิถุนายน พ.ศ. 2500 ในช่วงเวลาที่ตึงเครียดระหว่างจอร์แดนและอียิปต์^[10] และพระอิสริยยศของพระองค์ที่ถูกลดลงจากสมเด็จพระราชินีแห่งจอร์แดนเหลือเพียง เจ้าหญิงดีน่า อับดุลฮะมีดแห่งจอร์แดน

อดีตสมเด็จพระราชินีทรงไม่ได้รับอนุญาตให้พบกับพระธิดาของพระองค์ในบางครั้งหลังจากทรงหย่า^[2]

เสกสมรสครั้งที่สอง

วันที่ 7 ตุลาคม พ.ศ. 2513 เจ้าหญิงดีน่าทรงเสกสมรสกับเศาะลาห์ อัตตะอ์มะรี ผู้ซึ่งปฏิบัติหน้าที่เป็นหน่วยรบแบบกองโจรปาเลสไตน์ที่ได้กลายเป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูงในองค์การปลดปล่อยปาเลสไตน์ แต่เขากลับถูกกักขังโดยชาวอิสราเอลในปีพ.ศ. 2525^[11] ในปีต่อมาเจ้าหญิงดีน่าได้ทรงเจรจาแลกเปลี่ยนนักโทษที่ใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งในประวัติศาสตร์โดยปล่อยตัวพระสวามีของพระองค์และนักโทษอีก 8,000 คน^[12]

สิ้นพระชนม์

เจ้าหญิงดีนา บินต์ อับดุลฮะมีด สิ้นพระชนม์เมื่อวันที่ 21 สิงหาคม พ.ศ. 2562 ณ กรุงอัมมาน สิริพระชันษา 89 ปี^[13]

พระเกียรติยศ

พระอิสริยยศ

• ชารีฟาดีน่า บินต์ อับดุลฮะมีด (15 ธันวาคม พ.ศ. 2472 – 19 เมษายน พ.ศ. 2498)

• เฮอร์มาเจสตี้ สมเด็จพระราชินีแห่งจอร์แดน (19 เมษายน พ.ศ. 2498 – 24 มิถุนายน พ.ศ. 2500)

• เฮอร์รอยัลไฮเนส เจ้าหญิงดีน่า อับดุลฮะมีดแห่งจอร์แดน (24 มิถุนายน พ.ศ. 2500 – 7 ตุลาคม พ.ศ. 2513)

• เจ้าหญิงดีน่า อับดุลฮะมีดแห่งจอร์แดน (7 ตุลาคม พ.ศ. 2513 – 21 สิงหาคม พ.ศ. 2562)

เครื่องราชอิสริยาภรณ์จอร์แดน

Dame Grand Cordon of the Supreme Order of the Renaissance, special class (Kingdom of Jordan, 19 เมษายน พ.ศ. 2498).^[14]

เครื่องราชอิสริยาภรณ์ต่างประเทศ

Dame Grand Cross of the Order of Civil Merit (Spain, 3 มิถุนายน 2498).^[14]^[15]

แหล่งข้อมูลอื่น

ก่อนหน้า		เจ้าหญิงดีนา บินต์ อับดุลฮะมีด		ถัดไป
สมเด็จพระราชินีไซน์ อัล-ชาราฟ เฏาะลาลแห่งจอร์แดน		สมเด็จพระราชินีแห่งจอร์แดน (2498 - 2500)		เจ้าหญิงมูนา อัลฮุซัยน์

อ้างอิง

^[16] ^[17] ^[18] ^[19]

↑ Royal Ark
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 ^2.3 ^2.4 "Queen Dina". Cairo Times. 1999. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 21 September 2010. สืบค้นเมื่อ 1 October 2010.
↑ ^3.0 ^3.1 Shlaim, p. 179-83
↑ Fahmy, Isis (2003). Around the World with Isis. Papadakis Publisher. p. 65. ISBN 9781901092493.
↑ King Hussein, Princess Dina and Princess Alia
↑ Great Britain and the East, Volume 71. 1955.
↑ ^7.0 ^7.1 Dann, Uriel (1991). King Hussein and the Challenge of Arab Radicalism. Oxford University Press. p. 22. ISBN 0195361210.
↑ Paxton, J. (2016). The Statesman's Year-Book 1982-83 (ภาษาอังกฤษ). Springer. p. 752. ISBN 9780230271111.
↑ Fahmy, Isis (2006). Around the World with Isis. Papadakis Publisher. ISBN 1-901092-49-6.
↑ อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ Sinai
↑ Greenberg, Joel (1996). "A Victory That Nips at Arafat's Heels". Cairo Times. สืบค้นเมื่อ 1 October 2010.
↑ Kanafani, Deborah (2008). Unveiled: how an American woman found her way through politics, love and obedience in the Middle East. USA: Free Press. ISBN 978-0-7432-9183-5.
↑ "Royal News". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-08-21. สืบค้นเมื่อ 2020-05-19.
↑ ^14.0 ^14.1 Royal Ark
↑ Boletín Oficial del Estado
↑ "Queen Dina". Cairo Times. 1999. Archived from the original on 21 September 2010. Retrieved 1 October 2010.
↑ Fahmy, Isis (2003). Around the World with Isis. Papadakis Publisher. p. 65. ISBN 9781901092493.
↑ Dann, Uriel (1991). King Hussein and the Challenge of Arab Radicalism. Oxford University Press. p. 22. ISBN 0195361210.
↑ Sinai, Anne (1977). The Hashemite Kingdom of Jordan and the West Bank: a handbook. USA: American Academic Association for Peace in the Middle East. ISBN 0-917158-01-6.

[1] Royal Ark

[egy-2] 2.0 ^2.1 ^2.2 ^2.3 ^2.4 "Queen Dina". Cairo Times. 1999. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 21 September 2010. สืบค้นเมื่อ 1 October 2010.

[ReferenceA-3] 3.0 ^3.1 Shlaim, p. 179-83

[4] Fahmy, Isis (2003). Around the World with Isis. Papadakis Publisher. p. 65. ISBN 9781901092493.

[5] King Hussein, Princess Dina and Princess Alia

[GreatBritain-6] Great Britain and the East, Volume 71. 1955.

[Dann-7] 7.0 ^7.1 Dann, Uriel (1991). King Hussein and the Challenge of Arab Radicalism. Oxford University Press. p. 22. ISBN 0195361210.

[8] Paxton, J. (2016). The Statesman's Year-Book 1982-83 (ภาษาอังกฤษ). Springer. p. 752. ISBN 9780230271111.

[Fahmy-9] Fahmy, Isis (2006). Around the World with Isis. Papadakis Publisher. ISBN 1-901092-49-6.

[Sinai-10] อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ Sinai

[11] Greenberg, Joel (1996). "A Victory That Nips at Arafat's Heels". Cairo Times. สืบค้นเมื่อ 1 October 2010.

[Kanafani-12] Kanafani, Deborah (2008). Unveiled: how an American woman found her way through politics, love and obedience in the Middle East. USA: Free Press. ISBN 978-0-7432-9183-5.

[13] "Royal News". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-08-21. สืบค้นเมื่อ 2020-05-19.

[Royal_Ark-14] 14.0 ^14.1 Royal Ark

[15] Boletín Oficial del Estado

[16] "Queen Dina". Cairo Times. 1999. Archived from the original on 21 September 2010. Retrieved 1 October 2010.

[17] Fahmy, Isis (2003). Around the World with Isis. Papadakis Publisher. p. 65. ISBN 9781901092493.

[18] Dann, Uriel (1991). King Hussein and the Challenge of Arab Radicalism. Oxford University Press. p. 22. ISBN 0195361210.

[19] Sinai, Anne (1977). The Hashemite Kingdom of Jordan and the West Bank: a handbook. USA: American Academic Association for Peace in the Middle East. ISBN 0-917158-01-6.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]