อับดุลละฮ์ เออจาลัน

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
อับดุลละฮ์ เออจาลัน
เกิด (1949-04-04) 4 เมษายน ค.ศ. 1949 (75 ปี)[1]
เออเมร์ลี ประเทศตุรกี
สัญชาติเคิร์ด[2][3][4][5][6][7]
พลเมืองตุรกี
การศึกษามหาวิทยาลัยอังการา ภาควิชาของคณะรัฐศาสตร์[8]
อาชีพผู้ก่อตั้งและผู้นำองค์กรทหาร PKK,[9] นักเคลื่อนไหวทางการเมือง, นักเขียน, นักทฤษฎีการเมือง
องค์การพรรคแรงงานเคอร์ดิสถาน (PKK), Koma Civakên Kurdistan (KCK)
คู่สมรสเกซีเร ยึลดึรึม (สมรส 1978)
ญาติ

อับดุลละฮ์ เออจาลัน (ตุรกี: Abdullah Öcalan ภาษาตุรกี: [œdʒaɫan]; เกิดวันที่ 4 เมษายน ค.ศ. 1949) รู้จักกันในชื่อ อาโป (Apo)[10][11] (ชื่อสั้นของอับดุลละฮ์และ "ลุง" ในภาษาเคิร์ด)[12][13] เป็นนักโทษทางการเมืองชาวเคิร์ด[14][15] และสมาชิกผู้ก่อตั้งพรรคแรงงานเคอร์ดิสถาน (PKK)[16][17][18][19]

เออจาลันเคยอยู่ที่ซีเรียใน ค.ศ. 1979 ถึง 1998[20] เขาช่วยก่อตั้ง PKK ใน ค.ศ. 1978 และนำกลุ่มเข้าความขัดแย้งคิร์ด–ตุรกีใน ค.ศ. 1984 หลังถูกบังคับให้ออกจากประเทศ เออจาลันถูกลักพาตัวจากประเทศไนโรบีไปยังประเทศตุรกีใน ค.ศ. 1999 โดยองค์การข่าวกรองแห่งชาติตุรกี (ด้วยความช่วยเหลือจากสหรัฐ)[21] โดยเขาถูกตัดสินประหารชีวิตตามมาตรา 125 ของประมวลกฎหมายอาญาของตุรกี ซึ่งสร้างความกังวลต่อการก่อตัวขององค์กรติดอาวุธ[22] ต่อมาหลังประเทศตุรกียุบเลิกโทษประหารชีวิต ทำให้เปลี่ยนทลงโทษเป็นจำคุกตลอดชีวิต ตั้งแต่ ค.ศ. 1999 ถึง 2009 เขาเป็นนักโทษคนเดียว[23]ในเรือนจำอิมราลือบนทะเลมาร์มะรา[24][25]

อ้างอิง[แก้]

  1. ↑ "International Initiative: Celebrate Öcalan's birthday with us". ANFNews. ANFNews. สืบค้นเมื่อ 18 April 2020.
  2. ↑ Türkmen, Gülay (2020), "Religion in Turkey's Kurdish Conflict", ใน Djupe, Paul A.; Rozell, Mark J.; Jelen, Ted G. (บ.ก.), The Oxford Encyclopedia of Politics and Religion, Oxford University Press, doi:10.1093/acref/9780190614379.001.0001, ISBN 9780190614386
  3. ↑ "Profile: Abdullah Ocalan ( Greyer and tempered by long isolation, PKK leader is braving the scepticism of many Turks, and some of his own fighters)". Al Jazeera.
  4. ↑ R. McHugh, 'Ocalan, Abdullah (1948—)
  5. ↑ Özcan, Ali Kemal. Turkey's Kurds: A Theoretical Analysis of the PKK and Abdullah Öcalan. London: Routledge, 2005.
  6. ↑ Phillips, David L. (2017). The Kurdish Spring: A New Map of the Middle East (ภาษาอังกฤษ). Routledge. ISBN 9781351480369.
  7. ↑ Butler, Daren (21 March 2013). "Kurdish rebel chief Ocalan dons mantle of peacemaker". UK Reuters (ภาษาอังกฤษ).
  8. ↑ Öcalan, Abdullah (2015). Capitalism: The Age of Unmasked Gods and Naked Kings. New Compass. p. 115.
  9. ↑ Paul J. White, Primitive rebels or revolutionary modernizers?: The Kurdish national movement in Turkey, Zed Books, 2000, "Professor Robert Olson, University of Kentucky"
  10. ↑ Political Violence against Americans 1999. Bureau of Diplomatic Security. December 2000. p. 123. ISBN 978-1-4289-6562-1.
  11. ↑ "Kurdistan Workers' Party (PKK)". Encyclopædia Britannica. สืบค้นเมื่อ 25 July 2013.
  12. ↑ Mango, Andrew (2005). Turkey and the War on Terror: 'For Forty Years We Fought Alone'. Routledge: London. p. 32. ISBN 978-0-203-68718-5. The most ruthless among them was Abdullah Öcalan, known as Apo (a diminutive for Abdullah; the word also means 'uncle' in Kurdish).
  13. ↑ Jongerden, Joost (2007). The Settlement Issue in Turkey and the Kurds: An Analysis of Spatical Policies, Modernity and War. Leiden, the Netherlands: Brill. p. 57. ISBN 9789004155572. In 1975 the group settled on a name, the Kurdistan Revolutionaries (Kurdistan Devrimcileri), but others knew them as Apocu, followers of Apo, the nickname of Abdullah Öcalan (apo is also Kurdish for uncle).
  14. ↑ "Locked in a fateful embrace: Turkey's PM and his Kurdish prisoner". The Guardian. 2 March 2013. สืบค้นเมื่อ 17 February 2021.
  15. ↑ "Turkey slams honorary citizenship for Ocalan". ANSA.it. 6 March 2020. สืบค้นเมื่อ 17 February 2021.
  16. ↑ "Chapter 6—Terrorist Groups". Country Reports on Terrorism. United States Department of State. 27 April 2005. สืบค้นเมื่อ 23 July 2008.
  17. ↑ Powell, Colin (5 October 2001). "2001 Report on Foreign Terrorist Organizations". Foreign Terrorist Organizations. Washington, DC: Bureau of Public Affairs, U.S. State Department. สืบค้นเมื่อ 24 June 2017.
  18. ↑ Traynor, Ian; Istanbul, Constanze Letsch (2013-03-01). "Locked in a fateful embrace: Turkey's PM and his Kurdish prisoner". The Guardian (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). ISSN 0261-3077. สืบค้นเมื่อ 2020-05-21. "We have to manage public opinion. Öcalan is a political prisoner who still has influence over his organisation." - Hüseyin Çelik
  19. ↑ "AMs criticise Kurdish leader's treatment". BBC News (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). 2019-03-20. สืบค้นเมื่อ 2020-05-21.
  20. ↑ "Jailed PKK leader Abdullah Ocalan granted rare family visit". Rudaw. 3 March 2020. สืบค้นเมื่อ 30 September 2020.
  21. ↑ Weiner, Tim (1999-02-20). "U.S. Helped Turkey Find and Capture Kurd Rebel (Published 1999)". The New York Times (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). ISSN 0362-4331. สืบค้นเมื่อ 2021-01-07.
  22. ↑ "Öcalan v Turkey (App no 46221/99) ECHR 12 May 2005 | Human Rights and Drugs". www.hr-dp.org. สืบค้นเมื่อ 2021-01-07.
  23. ↑ "Prison island trial for Ocalan". BBC News. 24 March 1999.
  24. ↑ Marlies Casier, Joost Jongerden, Nationalisms and Politics in Turkey: Political Islam, Kemalism and the Kurdish Issue, Taylor & Francis, 2010, p. 146.
  25. ↑ Council of Europe, Parliamentary Assembly Documents 1999 Ordinary Session (fourth part, September 1999), Volume VII, Council of Europe, 1999, p. 18

อ่านเพิ่ม[แก้]

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ อับดุลละฮ์ เออจาลัน
วิกิคำคมมีคำคมเกี่ยวกับ อับดุลละฮ์ เออจาลัน
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=อับดุลละฮ์_เออจาลัน&oldid=10140225"