สึโยชิ มูโระ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
สึโยชิ มูโระ
เกิด (1976-01-23) 23 มกราคม ค.ศ. 1976 (48 ปี)
ญี่ปุ่น เขตโคโฮกุ โยโกฮามะ จังหวัดคานางาวะ ประเทศญี่ปุ่น
ส่วนสูง168 ซม.
อาชีพ
ปีที่แสดงค.ศ. 1999–
ผลงานเด่นเมเรบุ - ผู้กล้าโยชิฮิโกะ (2011–2016)
ยูโซ ทาเกโมโตะ - ยอดหญิงยอดเชฟ (2013–2014)
มูกูโนกิ - คู่ซ่าฮาคูณสอง (2018)
ทาโร โอกิบะ - คุณพ่อร่วมชั้น (2020)
สังกัดเอเอสเอชแอนด์ดีคอร์เปอเรชัน
ฐานข้อมูล
IMDb

สึโยชิ มูโระ (ญี่ปุ่น: ムロツヨシโรมาจิMuro Tsuyoshi; ไม่ปรากฏชื่อจริง) เป็นผู้กำกับละครเวทีและนักแสดงชายชาวญี่ปุ่นที่มีชื่อเสียงจากละครโทรทัศน์ของสถานีโทรทัศน์ทีวีโตเกียวเรื่องผู้กล้าโยชิฮิโกะ (ญี่ปุ่น: 勇者ヨシヒコと魔王の城โรมาจิYūsha Yoshihiko to Maō no Shiro) และละครโทรทัศน์ช่วงเช้าประจำปี ค.ศ. 2013 ในเรื่องยอดหญิงยอดเชฟ (ญี่ปุ่น: ごちそうさんโรมาจิGochisōsan)

เมื่อสึโยชิอายุ 4 ปี พ่อแม่ของเขาหย่ากันหลังจากความสัมพันธ์เชิงชู้สาว เขาจึงต้องไปพักอาศัยและเติบโตในบ้านของญาติ แม้จะเป็นเช่นนั้นก็ตามเขาก็ยังคงเคารพเขาในฐานะพ่อคนหนึ่ง[1][2][3] แต่นับจากนั้นสึโยชิก็ไม่ได้พบกับแม่ของเขาอีกเลยจวบจนถึงปี 2021 ที่เธอส่งจดหมายมายังสังกัดของเขาเพื่อขอพบ[4][5][6] ในขณะที่สึโยชิกำลังศึกษาอยู่ชั้นมัธยมศึกษา เขาถืออุดมคติที่ว่า "หากเรียนในมหาวิทยาลัยที่ดี ก็จะมีชีวิตที่ดี" จึงทำให้เขาสามารถเข้าศึกษาต่อในระดับอุดมศึกษาที่มหาวิทยาลัยวิทยาศาสตร์โตเกียว แต่ภายหลังเขาก็ได้ยื่นลาออกเพราะเขาไม่มีแรงบันดาลใจในการเรียนต่อเหมือนกับเพื่อนร่วมห้องของเขาที่มีความฝัน[7][8]

ในปี 2005 สึโยชิได้ร่วมแสดงภาพยนตร์เรื่องแรกใน ซัมเมอร์ไทม์แมชชีนบลูส์ (อังกฤษ: Summer Time Machine Blues)[9][10] จากนั้นจึงได้เริ่มแสดงในละครโทรทัศน์ตามสถานีต่าง ๆ เช่นสถานีโทรทัศน์ทีวีโตเกียวในเรื่องผู้กล้าโยชิฮิโกะ ที่เขาได้รับบทบาทเด่นเป็นเรื่องแรก[11] ละครโทรทัศน์ช่วงเช้าของสถานีโทรทัศน์เอ็นเอชเคเรื่องยอดหญิงยอดเชฟ[12] จนในปี 2020 เขาได้แสดงนำในละครโทรทัศน์เป็นครั้งแรกตลอดอาชีพการแสดงของเขา คุณพ่อร่วมชั้น (ญี่ปุ่น: 親バカ青春白書โรมาจิOyabaka Seishun Hakusho) ซึ่งเขามีส่วนร่วมในการกำกับเองด้วย[13]

รางวัล[แก้]

ปี รางวัล สาขา ผลงานที่เข้าชิง ผล อ้างอิง
2018 Elan d'or Awards 2018 นักแสดงมาใหม่ สึโยชิ มูโระ ชนะ
[14]
2019 GQ Men of the Year 2019 นักแสดงแห่งปี ชนะ
[15]
48th Best Dressed Award ไม่มี ชนะ
[16]

อ้างอิง[แก้]

  1. "ムロツヨシ 4歳の時に両親離婚 「親戚の家に育てられた」と言い続ける理由とは - スポニチ Sponichi Annex 芸能". スポニチ Sponichi Annex (ภาษาญี่ปุ่น). 2021-10-13. สืบค้นเมื่อ 2022-01-01.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
  2. "ムロツヨシ 4歳で両親と離別…知人明かす壮絶だった幼少時代 | 女性自身". WEB女性自身 (ภาษาญี่ปุ่น). 2018-10-30. สืบค้นเมื่อ 2022-01-01.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
  3. "ムロツヨシ、4歳で両親が離婚…波瀾万丈な人生送る父親に「楽しそうに生きているんだな」". スポーツ報知 (ภาษาญี่ปุ่น). 2018-03-17. สืบค้นเมื่อ 2022-01-01.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
  4. "【動画】ムロツヨシ、生き別れの母と40年ぶり再会「恨んでいない」". NEWSポストセブン (ภาษาญี่ปุ่น). 2021-10-09. สืบค้นเมื่อ 2022-01-01.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
  5. "ムロツヨシ、生き別れの母と40年ぶり再会「あなたを恨んでいない」(NEWSポストセブン)". Yahoo!ニュース (ภาษาญี่ปุ่น). 2021-10-06. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2022-01-01. สืบค้นเมื่อ 2022-01-01.
  6. "ムロツヨシ、さんまきっかけで40年ぶりに母と再会「産んでくれてありがとう」/デイリースポーツ online". デイリースポーツ online (ภาษาญี่ปุ่น). 2021-10-02. สืบค้นเมื่อ 2022-01-01.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
  7. "vol.132 俳優 ムロツヨシ きれいな野心は人に響く / 朝日新聞×マイナビ転職 Heroes File". マイナビ転職 (ภาษาญี่ปุ่น). สืบค้นเมื่อ 2022-01-01.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
  8. "ムロツヨシ、「情熱大陸」出演の同級生に嫉妬「私が行ったことない大陸に」". WEBザテレビジョン (ภาษาญี่ปุ่น). 2021-09-12. สืบค้นเมื่อ 2022-01-01.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
  9. "「サマータイムマシン・ブルース」続編製作へ!本広克行監督×ムロツヨシ×上田誠が意気投合 : 映画ニュース". 映画.com (ภาษาญี่ปุ่น). สืบค้นเมื่อ 2022-01-01.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
  10. "ムロツヨシら出演のオムニバスドラマ「サマータイムマシン・ハズ・ゴーン」放送". 映画ナタリー (ภาษาญี่ปุ่น). 2021-09-01. สืบค้นเมื่อ 2022-01-01.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
  11. "【インタビュー】ムロツヨシ 「勇者ヨシヒコ」福田監督と再タッグ…ドラマ初主演「新解釈・日本史」". cinemacafe.net (ภาษาญี่ปุ่น). สืบค้นเมื่อ 2022-01-01.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
  12. "ごちそうさんの出演者(キャスト)&あらすじ&相関図". jdrama.bake-neko.net. สืบค้นเมื่อ 2022-01-01.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
  13. "「親バカ青春白書」第6話はムロツヨシが監督 約10分のワンカット撮影も敢行!". 日本テレビ (ภาษาญี่ปุ่น). สืบค้นเมื่อ 2022-01-01.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
  14. "ムロツヨシ"最年長"エランドール賞新人賞受賞でムロ節さく裂約4分半の超ロングスピーチ!「初めて褒められた」". Edgeline Tokyo. สืบค้นเมื่อ 2022-01-01.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
  15. Ronald (2019-11-22). "GQ JAPAN Reveals Its "GQ MEN OF THE YEAR 2019"". ARAMA! JAPAN (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2022-01-01.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
  16. "2019年度『第48回ベストドレッサー賞』発表 | THE-SELECTION MAGAZINE". the-selection.jp (ภาษาญี่ปุ่น). 2019-11-29. สืบค้นเมื่อ 2022-01-01.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)