สายพิคะดิลี
หน้าตา
พิคะดิลี | |
---|---|
สายพิคะดิลี ที่สถานีรัสเซลสแควร์ | |
ข้อมูลทั่วไป | |
จำนวนสถานี | 53 |
สีบนแผนที่ | น้ำเงิน |
เว็บไซต์ | tfl |
การดำเนินงาน | |
รูปแบบ | ระบบขนส่งมวลชนเร็ว |
ระบบ | รถไฟใต้ดินลอนดอน |
ศูนย์ซ่อมบำรุง |
|
ขบวนรถ | 1973 Stock |
ผู้โดยสาร | 210.169 ล้านคน (2011/12)[1] |
ประวัติ | |
เปิดเมื่อ | 15 ธันวาคม 1906 |
ส่วนต่อขยายล่าสุด | 27 มีนาคม 2008 |
ข้อมูลทางเทคนิค | |
ระยะทาง | 45.96 mi (73.97 km) |
ลักษณะทางวิ่ง | ระดับลึก |
รางกว้าง | 1,435 mm (4 ft 8 1⁄2 in) สแตนดาร์ดเกจ |
สายพิคะดิลี่ ในรถไฟใต้ดินลอนดอน สีประจำเส้นทางคือสีน้ำเงิน มีผู้โดยสารมากเป็นอันดับที่ 4 ในระบบ คือ 210,000,000 คนต่อปี วิ่งทิศเหนือไปตะวันตก มีจำนวน 53 สถานี โดยมี 25 สถานีอยู่ใต้ดิน ยาวเป็นอันดับที่ 2 ในระบบรองจาก สายเซ็นทรัล มีจำนวนสถานีมากที่สุดเป็นอันดับที่ 2 รองจาก สายดิสทริกต์ โดยสายนี้สามารถเชื่อมต่อกับท่าอากาศยานลอนดอนฮีทโธรว์ได้
แผนที่
[แก้]อ้างอิง
[แก้]- ↑ "LU Performance Data Almanac". Transport for London. 2011–2012. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 August 2012. สืบค้นเมื่อ 1 August 2012.
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]- "Piccadilly line facts". www.tfl.gov.uk. Transport for London. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-02-10. สืบค้นเมื่อ 12 April 2011.
- "The Piccadilly Line – History". www.krysstal.com. KryssTal. สืบค้นเมื่อ 12 April 2011.
- "Underground Journeys: Changing the face of London Underground Illustrated history of the Piccadilly line 1920-1930s". www.architecture.com. Royal Institute of British Architects. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-05-04. สืบค้นเมื่อ 19 February 2011.