ข้ามไปเนื้อหา

สถานีรถไฟใต้ดินคึงสแตรดกอร์เดน

พิกัด: 59°19′50″N 18°04′24″E / 59.33056°N 18.07333°E / 59.33056; 18.07333
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
คึงสแตรดกอร์เดน
สถานีรถไฟใต้ดินสต็อกโฮล์ม
ส่วนหนึ่งของสถานีซึ่งตกแต่งด้วยเสาและซุ้มโค้ง
ข้อมูลทั่วไป
ที่ตั้งนอรมัล์ม สต็อกโฮล์ม
พิกัด59°19′50″N 18°04′24″E / 59.33056°N 18.07333°E / 59.33056; 18.07333
ความสูง−29.3 m (−96 ft) AMSL[1]
เจ้าของสตอร์สต็อกโฮล์มโลคัลทราฟิค
ระยะทาง0.2 km (0.12 mi) จากคึงสแตรดกอร์เดน[a][1]
ประวัติ
เริ่มเปิดให้บริการ30 ตุลาคม 1977
ผู้โดยสาร
20199,850 ต่อวันธรรมดา[2]
การเชื่อมต่อ
สถานีก่อนหน้า รถไฟใต้ดินสต็อกโฮล์ม สถานีต่อไป
สถานีปลายทาง สาย 10 ที-เซนทราเลน
มุ่งหน้า Hjulsta
สาย 11 ที-เซนทราเลน
มุ่งหน้า Akalla
ที่ตั้ง

คึงสแตรดกอร์เดน (สวีเดน: Kungsträdgården) เป็นสถานีของรถไฟใต้ดินสต็อกโฮล์มในย่านนอรมัล์มของเมืองสต็อกโฮล์ม คึงสแตรดกอร์เดนเป็นสถานีปลายทางของสาย 10 กับ 11 และเปิดให้บริการเมื่อ 30 ตุลาคม 1977 ในฐานะส่วนต่อขยายขนาดหนึ่งสถานีจากที-เซนทราเลน[3] ชานชาลาของสถานีตั้งอยู่ที่ความลึกราว 34 ใต้ดิน และถายในสถานีตกแต่งด้วยซากของอาคารที่ถูกทำลายระหว่างการปรับปรุงพื้นที่สต็อกโฮล์มกลางระหว่างทศวรรษ 1950s กับ 1960s และถูกขุดค้นในบริเวณ[4]

ทางเข้าสถานีนั้นแรกเริ่มตั้งใจจะตั้งอยู่ภายในสวนคึงสแตรดกอร์เดน แต่ถูกยกเลิกไปภายหลังข้อพิพาทเอล์มเมื่อปี 1971

สิ่งมีชีวิต

[แก้]

สถานีคึงสแตรดกอร์เดนเป็นที่รู้จักจากพืชพรรณที่แปลกจากที่อื่น ในสถานีเป็นที่เดียวในภูมิภาคสแกนดิเนเวียที่สามารถพบแมงมุม Lessertia dentichelis ซึ่งเป็นแมงมุมถ้ำและอาศัยอยู่ตามผนังของสถานีนับตั้งแต่เปิดใช้การในกลางทศวรรษ 1970 และปัจจุบันนักวิทยาศาสตร์ยังคงไม่ทราบว่าแมงมุมสายพันธุ์นี้เข้ามายังสต็อกโฮล์มได้อย่างไร นอกจากนี้ยังพบมอสเติบโตอยู่ตามผนังของสถานี ทั้ง ๆ ที่เคยเข้าใจว่ามอสเหล่านี้สูญพันธุ์ไปจากภูมิภาคสต็อกโฮล์มแล้ว[5]

ในปี 2016 นักวิทยาศาสตร์ค้นพบสายพันธุ์ใหม่ของฟังไจในสถานีจำนวนสองสายพันธุ์ที่ยังไม่เคยถูกค้นพบที่ใดมาก่อน[6]

ระเบียงภาพ

[แก้]

หมายเหตุ

[แก้]
  1. The kilometre zero of the Blue line – commonly given as "Kungsträdgården" – is actually in a tunnel 200 m (660 ft) east of Kungsträdgården's platforms.

อ้างอิง

[แก้]
  1. 1.0 1.1 Alfredsson, Björn; Berndt, Roland; Harlén, Hans (2000). Stockholm under: 50 år – 100 stationer (ภาษาสวีเดน). Stockholm: Bromberg. pp. 98–99. ISBN 91-7608-832-4. SELIBR 7652820.
  2. "Fakta om SL och regionen 2019" (PDF) (ภาษาสวีเดน). Storstockholms Lokaltrafik. p. 51. เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 27 December 2020. สืบค้นเมื่อ 30 March 2021.
  3. Schwandl, Robert. "Stockholm". urbanrail.
  4. http://www.kynerd.net/Tunnelbanan/Kungsan.html
  5. "Ecosystem found in Stockholm subway" Sveriges Radio
  6. Réblová, Martina; Hubka, Vit; Thureborn, Olle; Lundberg, Johannes; Sallstedt, Therese; Wedin, Mats; Ivarsson, Magnus (12 October 2016). "From the Tunnels into the Treetops: New Lineages of Black Yeasts from Biofilm in the Stockholm Metro System and Their Relatives among Ant-Associated Fungi in the Chaetothyriales". PLOS ONE (ภาษาอังกฤษ). 11 (10): e0163396. doi:10.1371/journal.pone.0163396. ISSN 1932-6203. PMC 5061356. สืบค้นเมื่อ 8 November 2017.

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]