รูแบ
รูแบ Robaais | |
---|---|
ศาลากลาง | |
คำขวัญ: Probitas et Industria | |
ประเทศ | ฝรั่งเศส |
แคว้น | โอดฟร็องส์ |
จังหวัด | นอร์ |
เขต | ลีล |
อำเภอ | รูแบ-1 และรูแบ-2 |
สหเทศบาล | Métropole Européenne de Lille |
การปกครอง | |
• นายกเทศมนตรี (2020–2026) | กีโยม เดล์บาร์[1] |
พื้นที่1 | 13.23 ตร.กม. (5.11 ตร.ไมล์) |
ประชากร (มกราคม ค.ศ. 2018)2 | 98,089 คน |
• ความหนาแน่น | 7,400 คน/ตร.กม. (19,000 คน/ตร.ไมล์) |
เขตเวลา | UTC+1 (CET) |
• ฤดูร้อน (เวลาออมแสง) | UTC+2 (CEST) |
รหัสอีนเซ/ไปรษณีย์ | 59512 /59100 |
สูงจากระดับน้ำทะเล | 17–52 m (56–171 ft) (avg. 35 m หรือ 115 ft) |
เว็บไซต์ | www.ville-roubaix.fr (ในภาษาฝรั่งเศส) |
1 ข้อมูลอาณาเขตที่ตามขึ้นทะเบียนไว้โดยไม่รวมทะเลสาบ, หนองน้ำ, ธารน้ำแข็งที่ขนาดใหญ่กว่า 1 ตารางกิโลเมตรตลอดจนปากแม่น้ำ 2 Population without double counting: residents of multiple communes (e.g., students and military personnel) only counted once. |
รูแบ (ฝรั่งเศส: Roubaix, ออกเสียง: [ʁubɛ]; ดัตช์: Robaais; เฟลมิช: Roboais) เป็นนครทางตอนเหนือของฝรั่งฌศส ในเขตปริมณฑลลีลบนชายแดนเบลเยียม ในอดีตเคยเป็นเทศบาลอุตสาหกรรมเชิงเดี่ยว[2]ในจังหวัดนอร์[3]ที่เติบโตจากอุตสาหกรรมสิ่งทออย่างรวดเร็วในคริสต์ศตวรรษที่ 19 โดยมีคุณลักษณะส่วนใหญ่เหมือนกับบูมทาวน์ของอังกฤษและอเมริกัน[4][5] อดีตเมืองใหม่นี้เผชิญหน้ากับความท้าทายหลายอย่างที่มีส่วนเชื่อมโยงกับการทำให้อุตสาหกรรมหดเล็กลง (deindustrialisation) เช่น การสลายตัวของเมือง[6] โดยมีผลกระทบที่เกี่ยวข้องกับทางเศรษฐกิจและสังคม เนื่องจากอุตสาหกรรมหลักของประเทศตกต่ำลงในช่วงกลางคริสต์ทศวรรษ 1970 รูแบตั้งอยู่ทางตะวันออกเฉียงเหนือของลีล ติดกับ Tourcoing เมืองนี้เป็นเมืองหลักที่เป็นศูนย์กลางของสองอำเภอ และเป็นนครที่ใหญ่เป็นอันดับ 3 ในแคว้นโอดฟร็องส์ โดยมีประชากรเกือบ 99,000 คน[7]
รูแบเป็นเมืองที่มีความหลากหลายทางชาติพันธุ์และวัฒนธรรม
อ้างอิง
[แก้]- ↑ "Répertoire national des élus: les maires". data.gouv.fr, Plateforme ouverte des données publiques françaises (ภาษาฝรั่งเศส). 2 December 2020.
- ↑ Pooley, Timothy (December 30, 1996). Chtimi: The Urban Vernaculars of Northern France. Applications in French Linguistics Series. Clevedon, UK: Multilingual Matters Ltd. pp. 15–44. ISBN 978-1-853-59345-1. สืบค้นเมื่อ 2015-07-01.
- ↑ INSEE commune file
- ↑ Lecigne, Constantin (1911). Amédée Prouvost (ภาษาฝรั่งเศส). Paris, F: Bernard Grasset. p. 71. OCLC 679906866. สืบค้นเมื่อ 2016-03-17.
Roubaix donne l'impression d'une enclave américaine dans la France du Nord. C'est en même temps la ville de l'énergie frénétique et des fuites à travers le monde.
- ↑ Strikwerda, Carl (1984). Sweets, John F. (บ.ก.). "Regionalism and Internationalism: The Working-Class Movement in the Nord and the Belgian Connection, 1871–1914". Proceedings of the ... Annual Meeting of the Western Society for French History. 1983/1984. Lawrence (Kansas), USA: The University of Kansas: 222. hdl:2027/mdp.39015012965524. ISSN 0099-0329.
Contemporaries never tired of calling Roubaix an "American city," because of its raw, fast-growing character, or of referring to Roubaix and its sister cities of Lille and Tourcoing as the "French Manchester."
- ↑ Clark, Peter (January 29, 2009). European Cities and Towns: 400–2000. Oxford, UK: Oxford University Press. p. 246. ISBN 978-0-199-56273-2. สืบค้นเมื่อ 2015-10-01.
Roubaix was another new town, originally a craft village, whose many textile mills attracted a population of 100,000 and generated massive social and environmental problems.
- ↑ Téléchargement du fichier d'ensemble des populations légales en 2019, INSEE