รูด็อล์ฟ ดีเซิล
รูด็อล์ฟ ดีเซิล | |
|---|---|
 ดีเซิล ป. ค.ศ. 1900 | |
| เกิด | Rudolf Christian Karl Diesel 18 มีนาคม ค.ศ. 1858 ปารีส, จักรวรรดิฝรั่งเศสที่สอง |
| เสียชีวิต | 29 กันยายน ค.ศ. 1913 (55 ปี) ช่องแคบอังกฤษ |
| สาเหตุเสียชีวิต | ไม่ทราบ; เป็นไปได้ทั้งถูกฆ่า (อรรถาธิบาย) หรือฆ่าตัวตาย (ชีวประวัติ) |
| สุสาน | ทะเลเหนือ |
| สัญชาติ | เยอรมัน |
| อาชีพ | วิศวกร, นักประดิษฐ์, ผู้ประกอบการ |
| นายจ้าง | Sulzer, Linde, MAN AG, Deutz |
| มีชื่อเสียงจาก | ผู้คิดค้นเครื่องยนต์ดีเซล |
| คู่สมรส | Martha Flasche |
| บุตร | 3 |
| บุพการี | Elise Diesel, Theodor Diesel |
| รางวัล | Elliott Cresson Medal (1901) |
| ลายมือชื่อ | |
 | |
รูด็อล์ฟ คริสทีอัน คาร์ล ดีเซิล (เยอรมัน: Rudolf Christian Karl Diesel; 18 มีนาคม ค.ศ. 1858 – 30 กันยายน ค.ศ. 1913) เป็นชาวเยอรมันคนแรกที่นำเครื่องจักรดีเซลแรงอัดสูงมาใช้ ดีเซิลเริ่มพัฒนาเครื่องจักรเป็นชื่อของตนเอง ในปี ค.ศ. 1892 และได้รับสิทธิบัตรเครื่องยนต์สันดาปภายในที่ใช้น้ำมันเป็นเชื้อเพลิงชนิดใหม่ ซึ่งเป็นการจุดระเบิดโดยความร้อนจากการอัดอากาศในโมเลกุลมีความหนาแน่นขึ้นในกระบอกสูบ เมื่อโฝเลกุลถูกบีบอัดก็จะเกิดพลังงานความร้อนขึ้น และฉัดน้ำมันเพื่อให้เกิดการสันดาป โดยไม่ใช้ประกายไฟหรือหัวเทียน เครื่องยนต์ดีเซลต้นแบบสร้างเสร็จในปี ค.ศ. 1897 ได้รับความสนใจจากทั่วโลก ภายหลังมีการตั้งโรงงานผลิตเครื่องยนต์ที่เมืองเอาคส์บวร์ค ซึ่งมีการปรับปรุงในการออกแบบและมีการนำโลหะผสมที่น้ำหนักเบามาช่วยแก้ไขข้อบกพร่องอีกด้วย
ประวัติ[แก้]
รูด็อล์ฟ ดีเซิล เกิดเมื่อวันที่ 18 มีนาคม ค.ศ. 1858 ในกรุงปารีส ฝรั่งเศส พ่อแม่ของเขาย้ายมาจากเยอรมนี เขาเกิดมาในครอบครัวที่มีฐานะจึงได้รับการศึกษาที่ดี เขาได้เข้ามาศึกษาที่ประเทศอังกฤษ และในระดับอุดมศึกษาเขาได้ศึกษาต่อที่โรงเรียนอาชีวศึกษาที่เมืองเอาคส์บวร์ค และราชวิทยาลัยเทคนิคบาวาเรียแห่งมิวนิก สาขาวิศวกรรมศาสตร์[1]
หลังจากจบการศึกษาจากราชวิทยาลัยเทคนิคบาวาเรียแห่งมิวนิก ดีเซิลได้เดินทางกลับบ้านเกิดที่กรุงปารีส และได้เข้าทำงานในโรงงานประกอบเครื่องทำน้ำแข็งของศาสตราจารย์คาร์ล ฟ็อน ลินเดอ ซึ่งเป็นอาจารย์ของเขาเองที่วิทยาลัย การทำงานในโรงงานแห่งนี้ ดีเซิลต้องทำงานในหลายตำแหน่งหน้าที่ ได้แก่ ตัวแทนซื้อขาย คนคุมงาน ประดิษฐ์ซ่อมเครื่องกล ผู้อำนวยการและที่ปรึกษา ต่อมาเมื่อลินเดอเปิดโรงงานประกอบเครื่องทำน้ำแข็งขึ้นในเมืองมิวนิก ดีเซิลได้ขอลินเดอย้ายไปทำงานที่นั่น
ในระหว่างนี้เอง ดีเซิลได้ศึกษาเกี่ยวกับเครื่องจักร และสามารถประดิษฐ์เครื่องยนต์ที่ใช้ก๊าซแอมโมเนียแทนการใช้พลังงานไอน้ำได้ และเครื่องยนต์ที่อาศัยหลักการสันดาป แต่ผลงานที่สร้างชื่อเสียงให้กับเขามากที่สุดก็คือ เครื่องยนต์แบบใช้อากาศอัด แต่เครื่องยนต์ชนิดใหม่ที่ดีเซิลได้ประดิษฐ์ขึ้นก็ยังมีข้อเสียอยู่ที่ผนังกระบอกสูบไม่แข็งแรงพอที่จะต่อความดันอากาศสูง ๆ ได้ ดังนั้นเขาจึงหันมาปรับปรุงการประดิษฐ์กระบอกสูบ เครื่องยนต์ของดีเซิลประสบความสำเร็จในปี ค.ศ. 1897 โดยเขาได้ใช้เวลาในการค้นคว้านานถึง 5 ปี ดีเซิลได้ตั้งชื่อเครื่องยนต์ตามชื่อของเขาว่า "ดีเซิล" (ดีเซล) ตามคำแนะนำของภรรยา
ต่อมาในเดือนตุลาคมปีเดียวกันนั้นเอง ดีเซิลได้ตั้งบริษัทขึ้นเพื่อผลิตเครื่องยนต์ดีเซลออกจำหน่าย โดยตั้งชื่อบริษัทแห่งนี้ว่า ไรซิงเกอร์ไมเยอร์ และรูด็อล์ฟ ดีเซิล บริษัทของเขาได้ดำเนินกิจการไปได้ด้วยดี นอกจากนี้เขายังได้รับปริญญาดุษฎีบัณฑิตกิตติมศักดิ์จากมหาวิทยาลัยอีกหลายแห่ง แต่ในไม่ช้าดีเซิลก็ต้องพบกับความเดือดร้อนแสนสาหัส เนื่องจากในขณะนั้นกฎหมายเรื่องสิทธิบัตร ยังมีความละหลวมอยู่มาก ทำให้ดีเซิลต้องเสียเงินทองเป็นจำนวนมากในการฟ้องร้องเพื่อเรียกร้องในสิทธิบัตรเครื่องยนต์ของเขา อีกทั้งสุขภาพของเขายังเสื่อมโทรมลงเรื่อย ๆ เพราะความเหน็ดเหนื่อยทั้งทางกายและทางใจจากการต่อสู้ในเรื่องสิทธิบัตร และต่อมาบริษัทของเขาก็ต้องประสบกับภาวะการขาดทุนอย่างรุนแรง
ในช่วงบั้นปลายชีวิตของดีเซิล เขาท้อแท้ใจอย่างมากเพราะสิ่งที่เขาทุ่มเทอย่างหนักมาตลอดระยะเวลาต้องล้มเหลวลงอย่างไม่เป็นท่า ดังนั้นในปี ค.ศ. 1913 เขาได้เดินทางไปยังประเทศอังกฤษและไม่ได้เดินทางกลับมาอีกเลย ซึ่งภายหลังมีข่าวว่าเขาได้หายไปในช่องแคบอังกฤษ แม้ว่าดีเซิลจะเสียชีวิตไปแล้ว แต่สิ่งที่เขาได้ทิ้งไว้สร้างคุณประโยชน์ให้กับนักประดิษฐ์รุ่นหลังเป็นอย่างมากก็คือ เครื่องยนต์ดีเซล ที่มีประสิทธิภาพในการใช้งาน[2]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-04-18. สืบค้นเมื่อ 2008-07-05.
- ↑ "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2009-02-09. สืบค้นเมื่อ 2009-01-15.
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
- http://social.eduzones.com/hunny/3700 เก็บถาวร 2008-05-28 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
 | บทความชีวประวัตินี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |