หัวเทียน

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
หัวเทียนแบบขั้วจุดระเบิดเดียว

หัวเทียน เป็นอุปกรณ์ทำหน้าที่เพื่อการจุดระเบิดของเครื่องยนต์ โดยปล่อยกระแสไฟแรงดันสูง หัวเทียนเป็นกลไกสำคัญต่อเครื่องยนต์ที่ใช้เชื้อเพลิง เบนซิน และแก๊ส หรือก๊าซ โดยทั่วไปหัวเทียนจะรับแรงดันกระแสไฟฟ้าไม่ต่ำกว่า 10,000 โวลต์ ทนความร้อนได้ไม่ต่ำกว่า 2,000 องศาเซลเซียส รับแรงอัดได้อย่างน้อย 50 กก./ตร.ซม. และมีอายุการใช้งานค่อนข้างนาน[1]

หัวเทียน มีหลายชนิด บางชนิดมี 2 เขี้ยว บางชนิดมี 4 เขี้ยว ในรถยนต์ที่ใช้แก๊สอัตราส่วนผสมบาง หรือ รถยนต์ที่ใช้เอทานอล ที่อัตราส่วนผสมอากาศต่อเชื้อเพลิง มีค่า 14.7:1 หรือ 14:1,15:1 ควรใช้หัวเทียนที่มีหลายเขี้ยว

อ้างอิง[แก้]

  1. "เรื่องของหัวเทียน". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-05-24. สืบค้นเมื่อ 2012-03-29.