ข้ามไปเนื้อหา

มอริส ราแวล

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
slender, middle-aged man, clean-shaven with full head of hair, seen in profile
ภาพถ่ายของราแวลเมื่อปี ค.ศ. 1925

โฌแซ็ฟ มอริส ราแวล (ฝรั่งเศส: Joseph Maurice Ravel; 7 มีนาคม ค.ศ. 1875 – 28 ธันวาคม ค.ศ. 1937) เป็นนักแต่งเพลง นักเปียโน และวาทยกรชาวฝรั่งเศส ได้รับการยกย่องไปทั่วโลกว่าเป็นนักแต่งเพลงที่ดีที่สุดของฝรั่งเศส

ประวัติ

[แก้]

ราแวลเกิดที่เมืองซีบูร์ ประเทศฝรั่งเศส ใกล้กับบียาริตส์ ทางตอนใต้ของฝรั่งเศสซึ่งอยู่ห่างจากชายแดนสเปนประมาณ 18 กิโลเมตร บิดาคือปีแยร์-โฌแซ็ฟ ราแวล ซึ่งเป็นวิศวกร นักประดิษฐ์ และนักผลิตที่ประสบความสำเร็จ และเกิดที่แวร์ซัวใกล้กับชายแดนฝรั่งเศส-สวิส[1] ส่วนมารดาคือมารี เดอลัวร์ ซี่งเป็นชาวบาสก์แต่เติบโตที่มาดริด ทั้งบิดาและมารดานับถือศาสนาคริสต์นิกายโรมันคาทอลิก

outdoor group photograph of a small class of students with their professor
ภาพถ่ายของราแวล (ซ้าย) ขณะกำลังศึกษาเปียโนกับชาร์ล เดอ เบรีโย (Charles de Bériot) เมื่อปี ค.ศ. 1895

ราแวลเริ่มเรียนเปียโนตั้งแต่เขาอายุ 7 ขวบ และเริ่มเรียนการประสานเสียงตั้งแต่อายุ 11 ขวบ และเข้าศึกษาในสถาบันดนตรีปารีส (Conservatoire de Paris) ซึ่งเป็นสถาบันดนตรีที่สำคัญที่สุดแห่งหนึ่งของฝรั่งเศส โดยผ่านการสอบเปียโนเมื่อ ค.ศ. 1891 โดยมีเออแฌน อ็องตียอม (Eugène Anthiome) เป็นครูที่จัดการสอบ[2] อีกทั้งยังชนะการแข่งขันเปียโนในปีเดียวกัน แต่ไม่เป็นที่โดดเด่นมากนัก[3] โดยช่วงเวลาที่เขาศึกษาที่สถาบันดนตรีแห่งนี้ช่วงที่เขาพัฒนาตนเองสู่การเป็นนักแต่งเพลงอย่างก้าวกระโดด อาร์บี โอเรนสไตน์ (Arbie Orenstein) นักดนตรีวิทยากล่าวว่าในช่วงคริสต์ทศวรรษ 1890 เป็นช่วงที่ราแวลพัฒนาตนเองจากวัยรุ่นสู่การเป็นผู้ใหญ่อย่างก้าวกระโดด[4]

ราแวลมักถูกนำไปเปรียบเทียบกับโกลด เดอบูว์ซี ซึ่งเป็นคีตกวีชาติเดียวกันอยู่บ่อย ๆ แต่อันที่จริงแล้วดนตรีของทั้งสองมีรูปแบบต่างกันมาก ถึงแม้ว่าราแวลจะถูกจัดว่าเป็นคีตกวีในสมัยลัทธิประทับใจคนหนึ่ง แต่ดนตรีของเขามีสีสันไปทางคลาสสิกมากกว่า

ราแวลไม่เคยแต่งงานเลยทั้ง ๆ ที่พบปะคุ้นเคยกับสตรีมากมาย ราแวลเป็นคนร่างเล็ก แต่งตัวดีอย่างไม่มีที่ติ แต่ชีวิตของเขาไม่ฟู่ฟ่า มีนิสัยชอบสันโดษอย่างมาก สำหรับเขา "ความสำเร็จ" กับ "อาชีพ" ดูเหมือนจะเป็นคนละอย่างกัน ยิ่งประชาชนเพิ่มความนิยมชมชอบเขามากเท่าไร เขากลับทำตัวธรรมดามากขึ้น เขาสร้างดนตรีเพราะต้องทำ ไม่เคยสร้างดนตรีเพราะต้องการความก้าวหน้าหรือเพื่อหาเงิน ไม่มีความเป็นนักธุรกิจเลยแม้แต่น้อย ไม่ต้องการแม้แต่จะหาลูกศิษย์สอนเพื่อจะได้เงิน เขามีรายได้จากงานประพันธ์และการแสดงดนตรีแค่พอมีชีวิตอยู่อย่างสบาย ๆ พอประมาณเท่านั้น

ผลงานที่สำคัญ

[แก้]
  • Pavane pour une infante défunte (ค.ศ. 1899)
  • String Quartet (ค.ศ. 1903)
  • Miroirs (ค.ศ. 1906)
  • Gaspard de la nuit (ค.ศ. 1908)
  • Daphnis et Chloé (ค.ศ. 1912)
  • La valse (ค.ศ. 1920)
  • Bolero (ค.ศ. 1928)

อ้างอิง

[แก้]
  1. Nichols (2011), p. 1
  2. Nichols (2011), pp. 11 and 390
  3. Orenstein (1995), p. 92
  4. Orenstein (1991), p. 14