ผลต่างระหว่างรุ่นของ "นามูเมียวโฮเร็งเงเกียว"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
คริสตชนนิรนาม (คุย | ส่วนร่วม) ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
| บรรทัด 1: | บรรทัด 1: | ||
[[ไฟล์:Sadoshiken nichiken.jpg|thumb|ตัวอย่างของ "โกะฮนซน" (御本尊) [[มัณฑละ]]อักษรภาพซึ่งมีมนต์ "นะมุเมียวโฮเร็งเงะเคียว" เป็นประธานหลักของมัณฑละ]] |
[[ไฟล์:Sadoshiken nichiken.jpg|thumb|ตัวอย่างของ "โกะฮนซน" (御本尊) [[มัณฑละ]]อักษรภาพซึ่งมีมนต์ "นะมุเมียวโฮเร็งเงะเคียว" เป็นประธานหลักของมัณฑละ]] |
||
'''''นะมุเมียวโฮเร็งเงะเคียว''''' หรือ '''''นัมเมียวโฮเร็งเงะเคียว''''' ({{nihongo|南無妙法蓮華経||Namu Myōhō Renge Kyō, Nam Myōhō Renge Kyō}})<ref>SGDB 2002, [http://www.sgilibrary.org/search_dict.php?id=1492 Namu]</ref> เป็น[[มนต์]]ที่ใช้สวดเป็นบทหลักใน[[ศาสนาพุทธ]]นิกาย[[นิชิเร็ง]] มีความหมายว่า "ขอนอบน้อมแด่[[สัทธรรมปุณฑรีกสูตร]]"<ref>SGDB 2002, [http://www.sgilibrary.org/search_dict.php?id=1321 Lotus Sutra of the Wonderful Law]</ref><ref>Kenkyusha 1991</ref> มนต์นี้ถูกอ้างอิงถึงในชื่อ ไดโมะคุ (題目)<ref>Kenkyusha 1991</ref> หรือเรียกอย่างยกย่องว่า โอไดโมะคุ (お題目) ซึ่งได้มีการเผยแพร่ครั้งแรกโดย[[พระนิชิเร็ง]] [[พระภิกษุ]]ใน[[ศาสนาพุทธ]][[ชาวญี่ปุ่น]] เมื่อวันที่ 28 เดือนสี่ทางจันทรคติญี่ปุ่น [[ค.ศ. 1253]] ณ วัดเซโชจิ (หรือที่เรียกกันว่า คิโยะซุมิ-เดะระ) ใกล้เมืองโคะมินะโตะ ซึ่งปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของเมือง[[คะโมะงะวะ]] [[จังหวัดชิบะ]] [[ประเทศญี่ปุ่น]]<ref>Anesaki 1916, p.34</ref><ref>SGDB 2002, [http://www.sgilibrary.org/search_dict.php?id=1526 Nichiren]</ref> พิธีสวดไดโมะคุนั้นเรียกว่า "โชได" (唱題) มีจุดมุ่งหมายเพื่อการตรัสรู้เข้าถึงพุทธภาวะได้โดยสมบูรณ์ในภพปัจจุบัน |
'''''นะมุเมียวโฮเร็งเงะเคียว''''' หรือ '''''นัมเมียวโฮเร็งเงะเคียว''''' ({{nihongo|南無妙法蓮華経||Namu Myōhō Renge Kyō, Nam Myōhō Renge Kyō}})<ref>SGDB 2002, [http://www.sgilibrary.org/search_dict.php?id=1492 Namu]</ref> เป็น[[บทสวดมนต์ในศาสนาพุทธ|มนต์]]ที่ใช้สวดเป็นบทหลักใน[[ศาสนาพุทธ]]นิกาย[[นิชิเร็ง]] มีความหมายว่า "ขอนอบน้อมแด่[[สัทธรรมปุณฑรีกสูตร]]"<ref>SGDB 2002, [http://www.sgilibrary.org/search_dict.php?id=1321 Lotus Sutra of the Wonderful Law]</ref><ref>Kenkyusha 1991</ref> มนต์นี้ถูกอ้างอิงถึงในชื่อ ไดโมะคุ (題目)<ref>Kenkyusha 1991</ref> หรือเรียกอย่างยกย่องว่า โอไดโมะคุ (お題目) ซึ่งได้มีการเผยแพร่ครั้งแรกโดย[[พระนิชิเร็ง]] [[พระภิกษุ]]ใน[[ศาสนาพุทธ]][[ชาวญี่ปุ่น]] เมื่อวันที่ 28 เดือนสี่ทางจันทรคติญี่ปุ่น [[ค.ศ. 1253]] ณ วัดเซโชจิ (หรือที่เรียกกันว่า คิโยะซุมิ-เดะระ) ใกล้เมืองโคะมินะโตะ ซึ่งปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของเมือง[[คะโมะงะวะ]] [[จังหวัดชิบะ]] [[ประเทศญี่ปุ่น]]<ref>Anesaki 1916, p.34</ref><ref>SGDB 2002, [http://www.sgilibrary.org/search_dict.php?id=1526 Nichiren]</ref> พิธีสวดไดโมะคุนั้นเรียกว่า "โชได" (唱題) มีจุดมุ่งหมายเพื่อการตรัสรู้เข้าถึงพุทธภาวะได้โดยสมบูรณ์ในภพปัจจุบัน |
||
== ความหมาย == |
== ความหมาย == |
||
| บรรทัด 21: | บรรทัด 21: | ||
* [[นิชิเร็ง]] |
* [[นิชิเร็ง]] |
||
* [[พระนิชิเร็ง]] |
* [[พระนิชิเร็ง]] |
||
* [[โกะฮนซน]] |
* [[ไดโงะฮนซง|โกะฮนซน]] |
||
== เชิงอรรถ == |
== เชิงอรรถ == |
||
รุ่นแก้ไขเมื่อ 14:09, 4 ตุลาคม 2560
นะมุเมียวโฮเร็งเงะเคียว หรือ นัมเมียวโฮเร็งเงะเคียว (ญี่ปุ่น: 南無妙法蓮華経; ทับศัพท์: Namu Myōhō Renge Kyō, Nam Myōhō Renge Kyō)[1] เป็นมนต์ที่ใช้สวดเป็นบทหลักในศาสนาพุทธนิกายนิชิเร็ง มีความหมายว่า "ขอนอบน้อมแด่สัทธรรมปุณฑรีกสูตร"[2][3] มนต์นี้ถูกอ้างอิงถึงในชื่อ ไดโมะคุ (題目)[4] หรือเรียกอย่างยกย่องว่า โอไดโมะคุ (お題目) ซึ่งได้มีการเผยแพร่ครั้งแรกโดยพระนิชิเร็ง พระภิกษุในศาสนาพุทธชาวญี่ปุ่น เมื่อวันที่ 28 เดือนสี่ทางจันทรคติญี่ปุ่น ค.ศ. 1253 ณ วัดเซโชจิ (หรือที่เรียกกันว่า คิโยะซุมิ-เดะระ) ใกล้เมืองโคะมินะโตะ ซึ่งปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของเมืองคะโมะงะวะ จังหวัดชิบะ ประเทศญี่ปุ่น[5][6] พิธีสวดไดโมะคุนั้นเรียกว่า "โชได" (唱題) มีจุดมุ่งหมายเพื่อการตรัสรู้เข้าถึงพุทธภาวะได้โดยสมบูรณ์ในภพปัจจุบัน
ความหมาย
มนต์ดังกล่าวมีความหมายโดยแยกศัพท์ดังนี้
- นะมุ (南無 - เสียงอาจกร่อนลงเป็น "นัม") มาจากศัพท์สันสกฤต นมสฺ (อ่านว่า /นะ-มัส/) หมายถึง นอบน้อม
- เมียว (妙) หมายถึง ความแปลก, ความลึกลับ, ความอัศจรรย์, ความฉลาดเฉียบแหลม
- โฮ (法) หมายถึง กฎ, หลักการ, แนวคิด ตรงกับคำว่า "ธรฺม" ในภาษาสันสกฤต
- เมียวโฮ (妙法) หมายถึง ธรรมอันเลิศล้ำแห่งพระพุทธะ[7] ตรงกับคำว่า "สทฺธรฺม" ในภาษาสันสกฤต
- เร็ง (蓮) หมายถึง บัว
- เงะ (華) หมายถึง ดอกไม้
- เร็งเงะ (蓮華) หมายถึงดอกบัว ในที่นี้ได้แก่ดอกบัวขาว หรือบัวบุณฑริก (ปุณฺฑรีก) ซึ่งปรากฏอยู่ในชื่อพระสูตร
- เคียว (経) หมายถึง พระสูตร หรือ คำสอน
เมื่อเขียนให้อยู่ในรูปภาษาสันสกฤต จะได้ใจความว่า "นโม สทฺธรฺมปุณฺฑรีกสูตฺร" แปลว่า ""ข้าพเจ้าขอนอบน้อมแด่สัทธรรมปุณฑรีกสูตร (พระสูตรว่าด้วยบัวขาวแห่งธรรมอันล้ำเลิศ)"
ดูเพิ่ม
เชิงอรรถ
อ้างอิง
- Anesaki, Masaharu (1916). Nichiren, the Buddhist prophet. Cambridge: Harvard University Press.
- Kenkyusha (1991). Kenkyusha's New Japanese-English Dictionary. Tokyo: Kenkyusha Limited. ISBN 4-7674-2015-6.
- Monguchi-McCormick, Yumi (translator), บ.ก. (2000). Lotus Seeds: The Essence of Nichiren Shu Buddhism. Nichiren Buddhist Temple of San Jose. ISBN 0970592000.
{{cite book}}:|editor=มีชื่อเรียกทั่วไป (help) - NEPP (2013). "Most Venerable Nichidatsu Fujii". New England Peace Pagoda. สืบค้นเมื่อ 2013-10-31.
The Most Venerable Nichidatsu Fujii, founder of Nipponzan Myohoji <...> became a monk at 19 years of age <...> At age 32, after much ascetic practice, he came to realize the basic practice he would follow to bring about peace: beating a hand-drum an chanting Na Mu Myo Ho Ren Ge Kyo. The Most Ven. Fujii believed his mission was to carry out the prophecies of Maha Bodhisattva Nichiren. This included returning the true spirit and teaching of Buddha to India, which had lost those teachings for more than 1,000 years. During his missionary work in India, he developed deep spiritual ties with Mahatma Gandhi, who named him "Guruji", and actually took up the practice of drumming and chanting.
- Ryuei, Rev. (1999). "Lotus Sutra Commentaries". Nichiren's Coffeehouse. สืบค้นเมื่อ 2013-10-30.
- SGDB (2002). "The Soka Gakkai Dictionary of Buddhism". Soka Gakkai International. สืบค้นเมื่อ 2013-10-30.
- Watson, Burton (2005). The Record of the Orally Transmitted Teachings (trans.). Soka Gakkai. ISBN 4-412-01286-7.
หนังสืออ่านเพิ่มเติม
- Causton, Richard: "Buddha in Daily Life, An Introduction to the Buddhism of Nichiren Daishonin", Rider, London 1995; pp. 96–222. ISBN 978-0712674560
- Montgomery, Daniel B. Fire In The Lotus - The Dynamic Buddhism of Nichiren. Mandala - HarperCollins, 1991. ISBN 1-85274-091-4
- Odaimoku The Significance Of Chanting Namu Myoho Renge Kyo by Rev. Shoryo Tarabini; lulu.com; ISBN 978-1447736578
- Stone, Jacqueline, I. "Chanting the August Title of the Lotus Sutra: Daimoku Practices in Classical and Medieval Japan". In: Payne, Richard, K. (ed.); Re-Visioning Kamakura Buddhism, University of Hawaii Press, Honolulu 1998, pp. 116–166. ISBN 0-8248-2078-9
 | บทความศาสนาพุทธนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |