ผลต่างระหว่างรุ่นของ "เครื่องหมายการออกเสียงอักษรอาหรับ"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
ล r2.6.4) (โรบอต แก้ไข: ar:شكلات عربية |
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
บรรทัด 6: | บรรทัด 6: | ||
เครื่องหมายการออกเสียงที่สำคัญได้แก่ |
เครื่องหมายการออกเสียงที่สำคัญได้แก่ |
||
* [[ |
* [[ฟัตฮะฮ์]] (fatḥa) เป็นเส้นเฉียงบนตัวอักษร แสดงเสียงอะ คำว่า ฟัตฮะหฺ (فتحة) เองหมายถึงการเปิดออก ซึ่งหมายถึงการเปิดออกของริมฝีปาก เพื่อออกเสียงนี้ ตัวอย่าง เช่น |
||
دَ อ่านว่า “ดะ” เมื่อตามด้วยอะลิฟ ا จะแทนเสียงอา เช่น دَا อ่านว่า “ดา” |
دَ อ่านว่า “ดะ” เมื่อตามด้วยอะลิฟ ا จะแทนเสียงอา เช่น دَا อ่านว่า “ดา” |
||
* [[ |
* [[กัสเราะฮ์]] (kasra) รูปร่างเหมือนฟัตฮะหฺ แต่เขียนไว้ข้างล่าง แสดงเสียงอิ เช่น دِ อ่านว่า “ดิ” ถ้าตามด้วยยาอุ ﻱ แทนเสียงอี เช่น دِي อ่านว่า “ดี” |
||
* [[ |
* [[ฎ็อมมะฮ์]] (damma) เป็นเส้นโค้งขมวดเป็นปม อยู่เหนืออักษร แสดงเสียงอุ เช่น دُ อ่านว่า “ดุ” ถ้าตามด้วยวาว و แทนเสียงอู เช่น دُو อ่านว่า “ดู” |
||
* ตัน |
* ตันวีน ـً ـٍ ـٌ ใช้กำหนดการลงท้ายทางไวยากรณ์ด้วย /อัน/ /อิน/ และ /อุน/ ในภาษาอาหรับโบราณมักใช้เชื่อมกับอะลิฟ แต่ไม่ค่อยใช้ในภาษาสมัยใหม่ |
||
* |
* ซุกูน เป็นวงกลมเขียนบนตัวอักษรเพื่อแสดงว่าอักษรนั้นเป็นตัวสะกด และใช้แสดงเสียงสระประสม เช่น อยู่เหนือ[[ยาอุ]]แสดงเสียงสระไอ อยู่เหนือวาวแสดงเสียงสระเอา |
||
* |
* ชัดดะฮ์ เป็นเครื่องหมายคล้าย "w" เมื่อเขียนบนอักษรแสดงว่าให้ออกเสียงอักษรเป็นสองตัวเช่น: دّ [dd] |
||
* อักษร ﻱ (yāʼ) (มีจุดสองจุดข้างล่าง) เมื่ออยู่ท้ายคำแทนเสียงอี |
* อักษร ﻱ (yāʼ) (มีจุดสองจุดข้างล่าง) เมื่ออยู่ท้ายคำแทนเสียงอี |
||
* [[ฮัม |
* [[ฮัมซะฮ์]] แสดงเสียง /อ/ ใช้บน[[อะลิฟ]]เมื่ออยู่ต้นคำ โดยใช้ร่วมกับ ฟัตฮะหฺ กัสเราะหฺ หรือ ฎ็อมมะหฺ เมื่อเสียง/อ/อยู่กลางคำใช้อะลิฟเมื่อเป็นเสียงอะเท่านั้น ถ้าเป็นอิหรืออุใช้ฮัมซะหฺบนยาอุหรือวาว เช่น أَخ ([ʡax], พี่ชาย), ِإِسْرَائِيل ([ʡisrāỷīl], [[อิสราเอล]]), أُمْ ([ʡumm], แม่). نَشْأت ([našảt], จุดเริ่มต้น), ِإِسْرَائِيل ([ʡisrāỷīl], อิสราเอล - มีพยางค์ [ỷīl]), ِرَؤُوف ([raw̉ūf], กรุณา) การใช้ฮัมซะหฺในภาษาอาหรับต่างจากภาษาฮีบรูที่ใช้อะลิฟแทนเสียง/อ/เสมอไม่ว่าอยู่ส่วนใดของคำ |
||
* มัดดะเป็นเส้นโค้งเขียนบนอะลิฟเพื่อแสดงเสียงอา แทนการเขียนอะลิฟสองครั้ง : ﺁ. |
* มัดดะ เป็นเส้นโค้งเขียนบนอะลิฟเพื่อแสดงเสียงอา แทนการเขียนอะลิฟสองครั้ง : ﺁ. |
||
* ภาษาในทวีปแอฟริกาบางภาษาเช่น[[ภาษาฮัวซา]] เพิ่มจุดขนาดใหญ่ใต้อักษรเมื่อต้องการแสดงเสียงเอ |
* ภาษาในทวีปแอฟริกาบางภาษาเช่น[[ภาษาฮัวซา]] เพิ่มจุดขนาดใหญ่ใต้อักษรเมื่อต้องการแสดงเสียงเอ |
||
== แหล่งข้อมูลอื่น == |
== แหล่งข้อมูลอื่น == |
||
* [http://arabic.tripod.com/ Free Comprehensive Reference of Arabic Grammar] |
* [http://arabic.tripod.com/ Free Comprehensive Reference of Arabic Grammar] |
รุ่นแก้ไขเมื่อ 17:25, 7 พฤศจิกายน 2554
เครื่องหมายการออกเสียงในภาษาอาหรับเรียกว่าฮารากัต (harakat حركة, แปลตรงตัว “ความเคลื่อนไหว”) เป็นเครื่องหมายที่ใช้แสดงเสียงสระในภาษาอาหรับ คำว่าฮารากัตในที่นี้หมายถึงการเคลื่อนไหวในอากาศเมื่อมีการออกเสียงสระ ในภาษาฮีบรูคำว่าสระและความเคลื่อนไหวใช้คำเดียวกันเช่นกันคือ tnuá
รายชื่อเครื่องหมายในอักษรอาหรับ
เครื่องหมายการออกเสียงที่สำคัญได้แก่
- ฟัตฮะฮ์ (fatḥa) เป็นเส้นเฉียงบนตัวอักษร แสดงเสียงอะ คำว่า ฟัตฮะหฺ (فتحة) เองหมายถึงการเปิดออก ซึ่งหมายถึงการเปิดออกของริมฝีปาก เพื่อออกเสียงนี้ ตัวอย่าง เช่น
دَ อ่านว่า “ดะ” เมื่อตามด้วยอะลิฟ ا จะแทนเสียงอา เช่น دَا อ่านว่า “ดา”
- กัสเราะฮ์ (kasra) รูปร่างเหมือนฟัตฮะหฺ แต่เขียนไว้ข้างล่าง แสดงเสียงอิ เช่น دِ อ่านว่า “ดิ” ถ้าตามด้วยยาอุ ﻱ แทนเสียงอี เช่น دِي อ่านว่า “ดี”
- ฎ็อมมะฮ์ (damma) เป็นเส้นโค้งขมวดเป็นปม อยู่เหนืออักษร แสดงเสียงอุ เช่น دُ อ่านว่า “ดุ” ถ้าตามด้วยวาว و แทนเสียงอู เช่น دُو อ่านว่า “ดู”
- ตันวีน ـً ـٍ ـٌ ใช้กำหนดการลงท้ายทางไวยากรณ์ด้วย /อัน/ /อิน/ และ /อุน/ ในภาษาอาหรับโบราณมักใช้เชื่อมกับอะลิฟ แต่ไม่ค่อยใช้ในภาษาสมัยใหม่
- ซุกูน เป็นวงกลมเขียนบนตัวอักษรเพื่อแสดงว่าอักษรนั้นเป็นตัวสะกด และใช้แสดงเสียงสระประสม เช่น อยู่เหนือยาอุแสดงเสียงสระไอ อยู่เหนือวาวแสดงเสียงสระเอา
- ชัดดะฮ์ เป็นเครื่องหมายคล้าย "w" เมื่อเขียนบนอักษรแสดงว่าให้ออกเสียงอักษรเป็นสองตัวเช่น: دّ [dd]
- อักษร ﻱ (yāʼ) (มีจุดสองจุดข้างล่าง) เมื่ออยู่ท้ายคำแทนเสียงอี
- ฮัมซะฮ์ แสดงเสียง /อ/ ใช้บนอะลิฟเมื่ออยู่ต้นคำ โดยใช้ร่วมกับ ฟัตฮะหฺ กัสเราะหฺ หรือ ฎ็อมมะหฺ เมื่อเสียง/อ/อยู่กลางคำใช้อะลิฟเมื่อเป็นเสียงอะเท่านั้น ถ้าเป็นอิหรืออุใช้ฮัมซะหฺบนยาอุหรือวาว เช่น أَخ ([ʡax], พี่ชาย), ِإِسْرَائِيل ([ʡisrāỷīl], อิสราเอล), أُمْ ([ʡumm], แม่). نَشْأت ([našảt], จุดเริ่มต้น), ِإِسْرَائِيل ([ʡisrāỷīl], อิสราเอล - มีพยางค์ [ỷīl]), ِرَؤُوف ([raw̉ūf], กรุณา) การใช้ฮัมซะหฺในภาษาอาหรับต่างจากภาษาฮีบรูที่ใช้อะลิฟแทนเสียง/อ/เสมอไม่ว่าอยู่ส่วนใดของคำ
- มัดดะ เป็นเส้นโค้งเขียนบนอะลิฟเพื่อแสดงเสียงอา แทนการเขียนอะลิฟสองครั้ง : ﺁ.
- ภาษาในทวีปแอฟริกาบางภาษาเช่นภาษาฮัวซา เพิ่มจุดขนาดใหญ่ใต้อักษรเมื่อต้องการแสดงเสียงเอ
แหล่งข้อมูลอื่น
อักษรอาหรับ | ||||||
ﺍ | ﺏ | ﺕ | ﺙ | ﺝ | ﺡ | ﺥ |
ﺩ | ﺫ | ﺭ | ﺯ | ﺱ | ﺵ | ﺹ |
ﺽ | ﻁ | ﻅ | ﻉ | ﻍ | ﻑ | ﻕ |
ﻙ | ﻝ | ﻡ | ﻥ | ه | ﻭ | ﻱ |
ประวัติอักษรอาหรับ เครื่องหมายการออกเสียง ฟัตฮะฮ์ · กัสเราะฮ์ · ء ·ฎ็อมมะฮ์ เลขอาหรับ |