ข้ามไปเนื้อหา

พิวริตัน

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ระเบียงภาพนักเทววิทยาคริสเตียนพิวริตันจากคริสต์ศตวรรษที่ 17: ทอมัส โกจ (Thomas Gouge), วิลเลียม บริดจ์ (William Bridge), ทอมัส แมนตัน (Thomas Manton), จอห์น ฟลาเวล (John Flavel), ริชาร์ด ซิบบส์ (Richard Sibbes), สตีเฟน ชาร์น็อค (Stephen Charnock), วิลเลียม เบทส์ (William Bates), จอห์น โอเว็น (John Owen), จอห์น เฮาว์ (John Howe) และ ริชาร์ด แบ็กซ์เตอร์ (Richard Baxter)

พิวริตัน[1] (อังกฤษ: Puritan) จาก คริสต์ศตวรรษที่ 16 และ คริสต์ศตวรรษที่ 17 เป็นคำที่ใช้เรียกกลุ่มคริสต์ศาสนิกชนที่สนับสนุนความเชื่อทางปรัชญาและการกระทำพิธีทางศาสนาที่ “บริสุทธิ์” (“Purity”) กว่า และความเคร่งครัดส่วนบุคคล กลุ่มพิวริตันเชื่อว่าการปฏิรูปศาสนาในอังกฤษ (English Reformation) ยังไม่เพียงพอและคริสตจักรแห่งอังกฤษยังทำพิธีศาสนาที่ไม่ต่างไปจากพิธีศาสนาของศาสนจักรโรมันคาทอลิกเท่าใดนัก คำว่า “พิวริตัน” เป็นคำที่ใช้เรียกแทนคำว่า “คาร์ธาร์” ที่ใช้เรียกผู้ที่มีหัวรุนแรงที่เป็นผู้นับถือลัทธิคาร์ธาริสม์ (Catharism) ในฝรั่งเศส บางครั้งกลุ่มเพียวริตันก็ร่วมมือกับคณะเพรสไบทีเรียน (Presbyterian) ในการตั้งข้อเสนอเพื่อที่จะทำให้นิกายเชิร์ชออฟอิงแลนด์ใกล้กับคริสตจักรปฏิรูป (Reformed Churches) บนแผ่นดินใหญ่ยุโรปมากขึ้น

อ้างอิง

[แก้]
  1. ราชบัณฑิตยสถาน, สารานุกรมประเทศในทวีปยุโรป ฉบับราชบัณฑิตยสถาน, กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน, 2550, หน้า 209

ดูเพิ่ม

[แก้]

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]