ข้ามไปเนื้อหา

ดนตรีร่วมสมัยสำหรับผู้ใหญ่

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เซลีน ดิออน ได้ขึ้นชื่อได้ว่าเป็นราชินีแห่งดนตรีร่วมสมัยสำหรับผู้ใหญ่[1]

ในอเมริกาเหนือ ดนตรีร่วมสมัยสำหรับผู้ใหญ่ (อังกฤษ: adult contemporary music ย่อ AC) เป็นรูปแบบหนึ่งของรายการวิทยุเพลงป็อป ที่เปิดเพลงซอฟต์ร็อกตั้งแต่คริสต์ทศวรรษ 1960 และ 1970[2] ไปยังถึงเพลงบัลลาดหนัก ๆ ในยุคปัจจุบัน มีความหลากหลายตั้งแต่ อีซีลีเซ็นนิง ป็อป ดนตรีโซล ริทึมแอนด์บลูส์ ไควเอตสตรอม และเพลงที่ได้กลิ่นอายร็อก[3][4][5] ดนตรีร่วมสมัยสำหรับผู้ใหญ่มีแนวโน้มว่าจะมีความหรูหรา โอ่อ่า สละสลวย มีคุณภาพ เน้นเมโลดีและความกลมกลืน มีความไพเราะที่จะดึงดูคนฟังได้ และดีพอที่จะเป็นเพลงเบื้องหลังได้ และเช่นเดียวกับเพลงป็อปส่วนใหญ่ เพลงมีรูปแบบโครงสร้างแบบท่อนเวิร์สและคอรัส[6] รูปแบบดนตรีแบบนี้มักเป็นเพลงรักบัลลาดกินใจ ที่โดยมากใช้เครื่องดนตรีอคูสติก เช่น กีตาร์โปร่ง เปียโน แซกโซโฟน ในบางครั้งมีวงออร์เคสตรา อย่างไรก็ดีดนตรีร่วมสมัยสำหรับผู้ใหญ่ในปัจจุบัน อาจมีเครื่องสังเคราะห์เสียง หรือดนตรีอิเล็กทรอนิกส์อื่น ๆ อย่าง ดรัมแมชชีน[7]

สถานีวิทยุเพลงร่วมสมัยสำหรับผู้ใหญ่ มักเล่นเพลงกระแสหลัก แต่ไม่เล่นเพลงจำพวกฮิปฮอป แด๊นซ์ ฮาร์ดร็อก และรูปแบบเพลงทีนป็อปอื่น ๆ ที่ไม่ใช่เป็นกลุ่มผู้ฟัง โดยกลุ่มผุ้ฟังสถานีวิทยุมักมีช่วงอายุระหว่าง 25–44 ปี[8] ในยุคปัจจุบันสถานีวิทยุมักเล่นเพลงใหม่ ๆ น้อยกว่าเพลงฮิตในอดีต

อ้างอิง

[แก้]
  1. Billboard Staff (1 May 2017). "Being Celine: A Look Back at the Illustrious Career of Celine Dion". Billboard. สืบค้นเมื่อ 26 November 2018.
  2. "Oldies Music Glossary: "Adult Contemporary"". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ กุมภาพันธ์ 2, 2012. สืบค้นเมื่อ สิงหาคม 4, 2008.
  3. "Soft Rock Music - What is Soft Rock? - Oldies Music Songs and Artists". Oldies.about.com. September 6, 2012. สืบค้นเมื่อ October 3, 2012.
  4. Adult Contemporary. "Adult Contemporary : Significant Albums, Artists and Songs, Most Viewed". AllMusic. สืบค้นเมื่อ October 3, 2012.
  5. Musical Terms เก็บถาวร 2011-01-02 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน. American Popular Music. Oxford University Press. Retrieved August 4, 2008.
  6. "Pop Music - What Is Pop Music - A Definition and Brief History". Top40.about.com. September 7, 2012. สืบค้นเมื่อ October 3, 2012.
  7. J. M. Curtis, Rock eras: interpretations of music and society, 1954-1984 (Popular Press, 1987), p. 236.
  8. Adult Contemporary's Demographic Fault Line Is Now 45. AllAccess.com (August 3, 2012). Retrieved on September 29, 2013.