การล่าแม่มด
การล่ามด(อังกฤษ: Witch-hunt) คือ การแสวงบุคคลซึ่งถูกตราหน้าเป็น "มด" หรือหลักฐานมด มักเกี่ยวข้องกับความแตกตื่นทางศีลธรรม[1] หรืออุปาทานหมู่[2] ก่อนหน้า ค.ศ. 1750 กฎหมายให้ความเห็นชอบการล่ามดและเกี่ยวข้องกับการพิจารณาการล่าแม่มดอย่างเป็นทางการ สมัยการล่ามดในทวีปยุโรปและอเมริกาเหนืออยู่ในสมัยใหม่ตอนต้นหรือราว ค.ศ. 1480 ถึง 1750 สืบทอดตั้งแต่กลียุคแห่งการปฏิรูปศาสนาฝ่ายโปรเตสแตนต์ถึงสงครามสามสิบปี ส่งผลให้มีการประหารชีวิตมดถึงระหว่าง 40,000 ถึง 60,000 ตัว[3]
มีการประหารชีวิตมดในทวีปยุโรปครั้งสุดท้ายในคริสต์ศตวรรษที่ 18 ในราชอาณาจักรบริเตนใหญ่ แม่มดไม่เป็นการกระทำที่มีโทษตามกฎหมายพระราชบัญญัติ ค.ศ. 1735 ในเยอรมนี คาถาเวทมนตร์ยังมีโทษตามกฎหมายจนปลายคริสต์ศตวรรษที่ 18 มีรายงานการล่ามดร่วมสมัยในแอฟริกาใต้สะฮารา ประเทศอินเดียและปาปัวนิวกินี กฎหมายต่อต้านมดอย่างเป็นทางการยังคงพบในประเทศซาอุดีอาระเบียและแคเมอรูน
นับแต่ราวคริสต์ทศวรรษ 1930 คำว่า "การล่ามด" ถูกใช้เป็นภาพพจน์เพื่ออธิบายกิจกรรมโดยรัฐบาล (และหน่วยธุรกิจบางครั้ง) เพื่อแสวงและเปิดโปงศัตรูที่รับรู้ ชัดเจนมักใช้เป็นวิธีการชี้นำมติมหาชนโดยให้กำเนิดความแตกตื่นทางศีลธรรม
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Erich Goode; Nachman Ben-Yehuda (2010). Moral Panics: The Social Construction of Deviance. Wiley. p. 195.
- ↑ Lois Martin (2010). A Brief History of Witchcraft. Running Press. p. 5.[ลิงก์เสีย]
- ↑ The most common estimates are between 40,000 and 60,000 deaths. Brian Levack (The Witch Hunt in Early Modern Europe) multiplied the number of known European witch trials by the average rate of conviction and execution, to arrive at a figure of around 60,000 deaths. Anne Lewellyn Barstow (Witchcraze) adjusted Levack's estimate to account for lost records, estimating 100,000 deaths. Ronald Hutton (Triumph of the Moon) argues that Levack's estimate had already been adjusted for these, and revises the figure to approximately 40,000.