ปียัตซาอูนีรีย์ (ตีมีชออารา)
| ปียัตซาดอมูลุย | |
.jpg) | |
| ชื่อในภาษาแม่ | |
|---|---|
| ชื่อเดิม | ปียัตซาลอซอนซี |
| ตั้งชื่อตาม | การรวมบานัตเข้ากับโรมาเนีย |
| ชนิด | จัตุรัสเมือง |
| ความยาว | แม่แบบ:Infobox street/meta/length |
| ที่ตั้ง | ย่านเชตาเต ตีมีชออารา |
| รหัสไปรษณีย์ | 300085 |
| พิกัด | 45°45′28.90″N 21°13′44.62″E / 45.7580278°N 21.2290611°E |
ปียัตซาอูนีรีย์ (โรมาเนีย: Piața Unirii; "จัตุรัสสหภาพ") หรือ ปียัตซาดอมูลุย (Piața Domului; "จัตุรัสโดม") เป็นจัตุรัสในเมืองตีมีชออารา ประเทศโรมาเนีย โดยเป็นจัตุรัสที่เก่าแก่ที่สุดของเมือง[1] ตั้งชื่อเพื่อเชิดชูเกียรติกองทัพโรมาเนียที่แปรทัพเข้ามายังตีมีชออาราเมื่อวันที่ 3 สิงหาคม 1919 และจัดตั้งการปกครองของโรมาเนียขึ้น ถือเป็นขั้นตอนสุดท้ายของการรวมบานัตเข้ากับโรมาเนีย[2] ชื่อเดิมของจัตุรัสคือ ปียัตซาลอซอนซี (Piața Losonczy; "จัตุรัสโลโชนด์ซี") ตั้งชื่อตามเคานต์อิชต์วาน โลโชนด์ซี ผู้ถูกชาวเติร์กสังหารในปี 1552 เมื่อครั้งป้อมปราการแห่งตีมีชออาราถูกยึดครอง[2]
ประวัติศาสตร์[แก้]
กระทั่งถึงปี 1716 จัตุรัสถูกตัดผ่ากลางจากมุมตะวันตกเฉียงเหนือสู่มุมตะวันออกเฉียงใต้จากการขุดสนามเพลาะของป้อมปราการตุรกี[3] แนวคิดในการสร้างจัตุรัสรูปสี่เหลี่ยมขึ้นในทางตอนเหนือของป้อมปราการเริ่มมีขึ้นในปี 1733[4] กระทั่งปี 1740 สนามเพลาะของชาวเติร์กจึงเริ่มถูกทำลายทิ้ง[3] ร่องในพื้นถูกเติมเต็มด้วยดิน และพื้นที่ถูกปูทับด้วยหินทางเท้า[3] ชิ้นส่วนสุดท้ายของป้อมปราการอยู่ในจัตุรัสจนถึงปี 1745–1746
หลังการย้ายอาสนวิหารของสังฆมณฑลเซนาดจากแซแก็ดมาตีมีชออารา ทำให้สังฆมณฑลต้องสร้างอาคารอาสนวิหารหลังใหม่ขึ้น ซึ่งคืออาสนวิหารที่ปัจจุบันเรียกในชื่อ "โดมคาทอลิก" เริ่มสร้างในปี 1736 และแล้วเสร็จใน 38 ปีให้หลัง[4] ส่วนอาสนวิหารของเซอร์เบีย สร้างขึ้นตามสถาปัตยกรรมบาโรก ในปี 1745–1748 สมัยเกออร์กิเย ปอปอวิช มุขนายกออร์ทอดอกซ์เซอร์เบียแห่งตีมีชออารา[5] ส่วนอาคารที่ว่าการแคว้น (Prefecture) หลังเดิม ซึ่งปัจจุบันคือ "วังบาโรก" สร้างขึ้นในปี 1754 เพื่อเริ่มแรกใช้งานเป็นที่ว่าการของรัฐบาลของบานัต[6] ในปี 1788 ได้มีการสิ่งปลูกสร้างปิดส่วนทางใต้ของโดมคาทอลิก ทำให้จัตุรัสถูกล้อมด้วยอาคารอย่างสมบูรณ์[4]
ในปลายปี 1903 มีการตัดสินใจย้ายตลาดอาหารและสัตว์จากจัตุรัสเสรีภาพมาที่จัตุรัสนี้ พื้นที่ตลาดในจัตุรัสนี้ให้บริการเรื่อยมาจนถึงปี 1969[4] จัตุรัสได้รับการออกแบบสร้างใหม่ให้เป็นสถาปัตยกรรมฟื้นฟูบาโรก ระหว่างปี 1988–1989 โดยสถาปนิกเชร์บัน สตูร์ดซา[4]
อาคารโดยรอบ[แก้]
อาคารสำคัญที่ล้อมรอบจัตุรัสตามเข็มนาฬิกาจากทางตะวันออก ได้แก่:
- อาสนวิหารโรมันคาทอลิก
- ธนาคารสเวเบียน (Swabian)
- บ้านเปรนแนร์ (Prenner House)
- วังบาโรก (Baroque Palace)
- บ้านบรืก (Brück House)
- บ้านทหารม้าสามนาย (Three Hussars) และบ้านช้าง
- อดีตธนาคารดิสเกาต์ (Discount Bank)
- วังสันตปาปาคริสตจักรออร์ทอดอกซ์เซอร์เบีย (Serbian Orthodox Episcopal Palace)
- อาสนวิหารออร์ทอดอกซ์เซอร์เบีย (Serbian Orthodox Cathedral)
- บ้านชุมชนเซอร์เบีย (Serbian Community House)
- อดีตค่ายทหารฟรังซ์ ยอเซฟ (Franz Joseph Barracks)
- บ้านสิงโต (House with Lions)
- โรงเรียนมัธยมนิคโคเลาส์ เลเนา (Nikolaus Lenau High School)
- แถวบ้านพักสงฆ์ (Clergy's Houses) สี่หลัง
อ้างอิง[แก้]
- ↑ 1.0 1.1 "Dicționar explicativ al denumirii străzilor din Timișoara" (PDF). Primăria municipiului Timișoara. 2015. pp. 264–265. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2023-02-09. สืบค้นเมื่อ 2023-02-09.
- ↑ 2.0 2.1 "Piețele de poveste ale Timișoarei. Centrul istoric, unic în România". TION. 28 December 2015.
- ↑ 3.0 3.1 3.2 "Piața Unirii". Timisoara-Info.ro. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-10-06. สืบค้นเมื่อ 2023-02-09.
- ↑ 4.0 4.1 4.2 4.3 4.4 Junie, Aurelia; Opriș, Mihai (2011). "Zone construite protejate". Primăria municipiului Timișoara. pp. 42–43.
- ↑ "Православна српска саборна црква у Темишвару" (PDF). Digitalna biblioteka Srba u Rumuniji. 2010.
- ↑ Pascu, Ștefan (1969). Timișoara. Pagini din trecut și de azi. Consiliul Popular al municipiului Timișoara. p. 389.
