เอย์วอน
หน้าตา
(เปลี่ยนทางจาก Iwan)
เอย์วอน (เปอร์เซีย: ایوان, eyvān) หรือ อีวาน (อาหรับ: إيوان, ʾīwān) คือโถงหรือพื้นที่รูปสี่เหลี่ยม โดยทั่วไปมีผนังสามด้าน ส่วนอีกด้านหนึ่งเปิดโล่ง มักคลุมด้วยโครงสร้างทรงโค้ง ซุ้มทางเข้าอย่างเป็นทางการเข้าสู่เอย์วอนเรียกว่า พีชทอฆ (پیشطاق) ซึ่งเป็นศัพท์ภาษาเปอร์เซียที่ใช้เรียกช่องที่ต่อออกมาจากด้านหน้าของอาคารและโดยทั่วไปประดับประดาด้วยอักษรวิจิตรอิสลาม งานกระเบื้องเคลือบ และงานออกแบบเรขาคณิตอิสลาม[1][2] เอย์วอน เป็นศัพท์ที่มีความหมายกว้าง ๆ จึงไม่ได้มีรูปแบบเฉพาะพิเศษ แต่มีความแตกต่างกันไปตามบริบท สถาปัตยกรรม และวัฒนธรรม
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Dictionary of Islamic architecture: Pishtaq เก็บถาวร 2011-06-29 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน archnet.org.
- ↑ Pishtaq Britannica.com.
บรรณานุกรม
[แก้]- Bier, Lionel (1993). "The Sassanian Palaces and their influence in Early Islam". Ars Orientalis. 23: 57–66.
- Boas, Adrian J. (2010). Domestic Settings: Sources on Domestic Architecture and Day-to-Day Activities in the Crusader States. Brill. ISBN 978-90-04-18272-1.
- Curatola, Giovanni; Scarcia, Gianroberto (2004). The Art and Architecture of Persia. Translated by Marguerite Shore. London: Abbeville Press.
- Downey, Susan B. (1988). Mesopotamian Religious Architecture: Alexander through the Parthians. Princeton, NJ: Princeton University Press. ISBN 9780691035895.
- Farrokh, Kaveh (2007). Shadows in the desert: ancient Persia at war. Osprey Publishing. ISBN 1-84603-108-7.
- Gillispie, Charles Coulston; Dewachter, Michel (1987). Monuments of Egypt: the Napoleonic edition. The Complete Archaeological Plates from La Description de l'Egypte. Princeton, NJ: Princeton Architectural Press. ISBN 9780910413213.
- Godard, André (1951). "L'origine de la Madrasa, de la Mosquée et du Caravansérail Àquartre Iwans". Ars Islamica. 15.
- Keall, Edward J. (1974). "Some thoughts on the early iwan". ใน Dickran Kouymjian (บ.ก.). Near Eastern Numismatics, Iconography, Epigraphy, and History, Studies in Honor of George C. Miles. Beirut: American University of Beirut. pp. 123–130.
- Kurz, Otto (1941). "The Date of the Ṭāq i Kisrā". Journal of the Royal Asiatic Society of Great Britain and Ireland. 73 (1): 37–41. doi:10.1017/S0035869X00093138.
- Najm, Ra'ef (2001). "Islamic architectural character of Jerusalem: with special description of the al-Aqṣā and the Dome of the Rock". Islamic Studies. 40 (3): 721–734. JSTOR 20837154.
- Rabbat, Nasser O. (1989). The Citadel of Cairo: a New Interpretation of Royal Mamluk Architecture. Geneva: AKTC.
- Rawson, Jessica, Chinese Ornament: The Lotus and the Dragon, 1984, British Museum Publications, ISBN 0714114316
- Reade, Julian (1999). Christopher Scarre (บ.ก.). The Seventy Wonders of the Ancient world The Great Monuments and How they were Built. Thames & Hudson. ISBN 0-500-05096-1.
- Sitwell, Sacheverell (1957). Arabesque and Honeycomb. Robert Hale.
- Smith, W. Stevenson; Simpson, William Kelly (1998). The Art and Architecture of Ancient Egypt. Pelican history of art. Vol. 14. New Haven, CT: Yale University Press. ISBN 9780300077476.
- Upton, Joseph M. (1932). "The Expedition to Ctesiphon, 1931–1932" (PDF). The Metropolitan Museum of Art Bulletin. 27 (8): 188–197. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2017-02-23. สืบค้นเมื่อ 2022-05-19.
- Warren, John; Fethi, Ihsan (1982). Traditional Houses in Baghdad. Coach Publishing House. ISBN 9780902608016.
- Wright, G. R. H. (1992). Ancient building in Cyprus. Brill. ISBN 90-04-09547-0.