แอปพาเลเชีย

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ภูมิภาคแอปพาเลเชียอย่างเป็นทางการ

แอปพาเลเชีย (อังกฤษ: Appalachia; การออกเสียง: /ˌæpəˈleɪtʃiə/; แอ-เปอะ-เล-เชีย) หรือ ภูมิภาคแอปพาเลเชีย เป็นภูมิภาคทางวัฒนธรรมทางช่วงตะวันออกของสหรัฐอเมริกา ซึ่งรวมตั้งแต่รัฐนิวยอร์กช่วงใต้ จนกระทั่งถิ่นเหนือของรัฐแอละแบมา มิสซิสซิปปี และจอร์เจีย[1] โดยไม่นับบริเวณอื่นในเทือกเขาแอปพาเลเชียน เช่น เกาะเบลล์ ของแคนาดา และภูเขาชีฮอของแอละแบมา อิงตามสำมะโนสหรัฐอเมริกา ค.ศ. 2010 ในปี ค.ศ. 2010 ภูมิภาคแอปพาเลเชียมีผู้อยู่อาศัยมากกว่า 25 ล้านคน[2]

อ้างอิง[แก้]

  1. "Appalachian Region". Appalachian Regional Commission. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-12-02. สืบค้นเมื่อ November 27, 2008.
  2. "Census Population Change, 2000–2010". Appalachian Regional Commission. สืบค้นเมื่อ August 9, 2013.