แบร์คไฮน์
 | |
 อาคารไนต์คลับแบร์คไฮน์ ภาพปี 2022 | |
| ชื่อเดิม | อ็อสท์กูท (1998–2003) |
|---|---|
| ที่อยู่ | Am Wriezener Bahnhof |
| ที่ตั้ง | เขตฟรีดริชส์ไฮน์ เบอร์ลิน ประเทศเยอรมนี |
| พิกัด | 52°30′40″N 13°26′35″E / 52.51111°N 13.44306°E |
| ชนิด | ไนต์คลับ |
| ความจุ | 1,500[1] |
| เปิดใช้สนาม | 2004 |
แบร์คไฮน์ (เยอรมัน: Berghain, ออกเสียง: [bɛɐ̯khaɪn]) เป็นไนต์คลับในเบอร์ลิน ประเทศเยอรมนี ตั้งอยู่ในเขตฟรีดริชส์ไฮน์ใกล้กับพรมแดนเขตคร็อยทซ์แบร์ค ไม่ไกลจากสถานีรถไฟเบอร์ลินตะวันออก[2] ไนต์คลับนี้ก่อตั้งขึ้นในปี 2004 โดยนอร์แบร์ท ทอร์มัน (Norbert Thormann) และมิชชาเอล ท็อยเฟอเลอ (Michael Teufele) ซึ่งเป็นเพื่อนกัน[3] และกลายเป็นหนึ่งในคลับที่มีชื่อเสียงที่สุดในโลก[1] และได้รับการขนานนามว่าเป็น "เมืองหลวงโลกของดนตรีเทคโน"[4]
ห้องหลักของแบร์คไฮม์มุ่งเน้นไปที่ดนตรีเทคโน ชั้นบนมีพื้นที่เล็ก ๆ ชื่อ พาโนรามาบาร์ (Panorama Bar) ซึ่งเป็นดนตรีเฮาส์[4][5] ชั้นใต้ดินเปิดให้เข้าสำหรับผู้ชายเท่านั้น มีชื่อว่า "Lab.Oratory" (ลับโอราโทรี) โรลลิงสโตนเขียนบรรยายถึงส่วนชั้นใต้ดินนี้ไว้ในปี 2014 ว่าเป็น "ที่รู้กันในฐานะเซ็กซ์คลับที่สุดขั้วที่สุดของเบอร์ลิน"[6][1] ภายในคลับยังมีดาร์กรูมซึ่งมีไว้ใช้ทำกิจกรรมทางเพศเป็นพิเศษ สื่อมักจะรายงานว่าผู้เข้าใช้บริการของคลับมักปล่อยตัวให้เปิดเผยต่อการมีเพศสสัมพันธ์อยู่เสมอ[7]
วัฒนธรรม[แก้]
ภายในมีกฎห้ามถ่ายภาพเป็นอันขาด ผู้ที่เข้าใช้บริการที่มีมือถือพกมาด้วยจะต้องได้รับสติกเกอร์ติดปิดที่กล้องของมือถือ[3] กฎนี้ยังคงบังคับใช้แม้ในระหว่างปี 2020 ซึ่งคลับปิดให้บริการและแปลงไปเป็นพื้นที่จัดแสดงงานศิลปะชั่วคราวระหว่างการระบาดของโควิด-19[8] ในห้องส้วมของคลับไม่มีกระจก เพื่อให้ผู้เข้าใช้บริการไม่ต้องกังวลกับ "ความเสื่อมเสียเกียรติยศจนหมดสนุกหลังเห็นหน้าของตนหลังปาร์ตีที่สุดเหวี่ยง" ("buzzkilling indignity of seeing their own faces after an epic partying session")[1][4]
ผลการค้นคว้าทางวิชาการในปี 2022 ระบุว่าแบร์คไฮน์เป็น "การรวมกันขององค์ประกอบต่าง ๆ ของตัณหาและยา" ('pharmacolibidinal constellation') ที่โดดเด่นเป็นพิเศษ รสนิยมทางเพศอาจเปลี่ยนแปร (sexual orientations may become porous) และพฤติกรรมที่มีอยู่เดิมเปลี่ยนแปลงไปได้ตามสภาพแวดล้อมพิเศษของคลับ[9][10]
ระเบียบการผ่านประตูแบร์คไฮน์เป็นที่รู้จักในทางที่ไม่ดีเป็นพิเศษ ระเบียบประตูของแบร์คไฮน์ทั้งเคร่งครัดและไม่โปร่งใส[11] และมักถูกกล่าวหาว่ามีอคติทางเชื้อชาติ[12][13][14] และมักนำไปสู่ข้อสงสัยและข้อถกเถียงเกี่ยวกับนโยบายซึ่งขึ้นอยู่กับความรู้สึกของคนคุมประตูเป็นหลัก[15][16][17] สเว็น มาร์ควาร์ท (Sven Marquardt) หัวหน้าคนคุมประตูผู้เป็นช่างภาพเช่นกัน กลายมาเป็นคนมีชื่อเสียงย่อย ๆ ในแวดวงเทคโน[18]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 Rogers, Thomas (2014-02-06). "Berghain: The Secretive, Sex-Fueled World of Techno's Coolest Club". Rolling Stone (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2022-01-02.
- ↑ Panoramabar: Berlin's Underworld | XLR8R เก็บถาวร 2008-02-08 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- ↑ 3.0 3.1 Paumgarten, Nick (16 March 2014). "Dancing Through Berlin". The New Yorker (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2020-12-22.
- ↑ 4.0 4.1 4.2 Sherburne, Philip (2007-05-09). "The Month In: Techno". Pitchfork Media. สืบค้นเมื่อ 2007-07-04.
- ↑ "New Cassy mix captures Panoramabar". Resident Advisor. 2006-07-09. สืบค้นเมื่อ 2007-07-04.
- ↑ "Lab.Oratory Berlin". www.lab-oratory.de. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-12-03. สืบค้นเมื่อ 2020-06-30.
- ↑ Battersby, Shandelle (2006-10-19). "Ich bin ein NZer". The New Zealand Herald.
- ↑ อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ
<ref>ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ:2 - ↑ Andersson, Johan (June 2022). "Berghain: Space, affect, and sexual disorientation". Environment and Planning D: Society and Space (ภาษาอังกฤษ). 40 (3): 451–468. doi:10.1177/02637758221096463. ISSN 0263-7758.
- ↑ Doherty, Simon (2022-09-29). "Can clubbing make you gay?". The Face (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2022-10-07.
- ↑ "Poll Clubs 2016: Berghain / Panorama Bar". DJMag.com. สืบค้นเมื่อ 2020-12-22.
- ↑ อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ
<ref>ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ:5 - ↑ "READ FELIX DA HOUSECAT'S TWITTER RANT IN FULL". DJMag.com. 2015-02-24. สืบค้นเมื่อ 2022-02-05.
- ↑ "Is racism threatening Berlin's "utopian" club culture? - INDIE". INDIE Magazine (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). 2019-06-20. สืบค้นเมื่อ 2020-12-22.
- ↑ "This website simulates getting in (or not getting in) to Berghain". Fact Magazine (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). 2016-05-31. สืบค้นเมื่อ 2020-12-22.
- ↑ Dundon, Alice (7 November 2017). "These 11 Secret Things Will Help You Get into Berghain". Culture Trip. สืบค้นเมื่อ 2020-12-22.
- ↑ Campbell, Scott (2016-02-05). "Berghain: how to get into Berlin's most exclusive nightclub". The Telegraph (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). ISSN 0307-1235. สืบค้นเมื่อ 2020-12-22.
- ↑ Helm, Burt (25 July 2015). "How the Bouncer of Berghain Chooses Who Gets Into the Most Depraved Party on the Planet". GQ (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2020-12-22.