แซตเทิร์นสวาปามบุตรของตน
| แซตเทิร์นสวาปามบุตรของตน | |
|---|---|
| สเปน: Saturno devorando a su hijo | |
.jpg) | |
| ศิลปิน | ฟรังซิสโก โกยา |
| ปี | ป. 1820–1823 |
| สื่อ | สื่อผสมบนฝาผนัง, เคลื่อนย้ายไปอยู่บนผ้าใบ |
| ขบวนการ | โรแมนติก |
| มิติ | 143.5 cm × 81.4 cm (56.5 นิ้ว × 32.0 นิ้ว) |
| สถานที่ | พิพิธภัณฑ์ปราโด, มาดริด |
แซตเทิร์นสวาปามบุตรของตน (อังกฤษ: Saturn Devouring His Son; สเปน: Saturno devorando a su hijo) เป็นจิตรกรรมโดยศิลปินชาวสเปน ฟรังซิสโก โกยา ตามธรรมเนียมแล้ว ภาพนี้ถูกตีความว่าเป็นภาพของปรัมปรากรีกแสดงตอนที่ยักษ์โครนุส (หรือในปรัมปราโรมันเรียก แซตเทิร์น) กำลังกินลูกของตัวเองคนหนึ่ง ตามปรัมปราในตอนนี้เล่าว่า หลังแซตเทิร์นรับทราบคำพยากรณ์ของเกอาว่าตนจะถูกโค่นล้มโดยลูกคนหนึ่งของตนเอง แซตเทิร์นจึงกินลูกแต่ละคนตั้งแต่แรกเกิด[1] ภาพเขียนนี้เป็นหนึ่งสิบสี่ ภาพดำ ที่โกยาเขียนขึ้นบนผนังของบ้านตนเองโดยตรงในปี 1820-1823[2] ต่อมาภาพเขียนนี้ได้ถูกเคลื่อนย้ายออกมาไว้บนผ้าใบหลังโกยาเสียชีวิต ปัจจุบันเป็นสมบัติของพิพิธภัณฑ์ปราโดในมาดริด
ภาพเขียนนี้เป็นหนึ่งในหกชิ้นงานที่โกยาสร้างขึ้นในห้องอาหาร กระนั้น โกยาไม่เคยตั้งชื่อชิ้นงานที่เขาวาดไว้ในบ้านตนเอง ชื่อชิ้นงานนี้ถูกตั้งขึ้นให้หลังโกยาเสียชีวิต[3] การตีความภาพนี้เป็นการคาดเดาจากภาพเขียนเท่านั้น นักวิชาการที่ศึกษาเรื่องราวของโกยา เฟร็ด ลิตช์ (Fred Licht) ได้แสดงความไม่วางใจในชื่อของชิ้นงานที่ถูกตั้งให้หลังโกยาเสียชีวิต โดยระบุว่าชื่อนี้อาจ "ชักนำไปในทางที่ผิดอย่างมาก"[3] เขาชี้ให้เห็นว่าประติมานวิทยาโดยธรรมเนียมที่เกี่ยวข้องกับแซตเทิร์น (เช่น เคียวยาว หรือ นาฬิกาทราย) ไม่มีปรากฏในภาพ และร่างของมนุษย์ตัวเล็กดูแล้วไม่ได้คล้ายกันกับเด็กทารก หรือไม่แม้แต่เหมือนกายวิภาคของมนุษย์ด้วยซ้ำ เขาระบุว่า "ต้องเข้าใจชื่อเหล่านี้เป็นแค่ส่วนเล็ก ๆ ของชิ้นงานเท่านั้น" เช่นเดียวกับชิ้นงานภาพเขียนดำอื่น ๆ ของโกยา[3] คำอธิบายแทนที่ของลิตช์เสนอว่าภาพเขียนนี้เป็นการตีกลับกระแสการต่อต้านยิวที่แสดงภาพชาวยิวกินเด็ก (ซึ่งเป็นการอ้างถึงเหตุการณ์บลัดไลเบิล)[4] เมื่อตีความเช่นนี้แล้ว มนุษย์ตัวใหญ่กว่าในภาพกลับเป็นตัวแทนของความหวาดกลัวต่อชาวยิวแสดงออกมาในรูปของความรุนแรงแท้จริงต่อพวกต้านยิว ดังที่ว่า "ความกระหายแบบสัตว์ป่าแท้จริงเกิดขึ้นมาจากความกระหายแบบสัตว์ป่าที่จินตนาการขึ้น" ("bestiality is born of imagined bestiality") กระนั้น เขายังเสริมต่อว่าการตีความนี้เป็นไปไม่ได้ที่จะยืนยัน และเช่นเดียวกันกับการตีความว่าเป็นแซตเทิร์น แสดงให้เห็นถึงความตั้งใจอันหลากหลายของโกยาในการจัดวางองค์ประกอบของภาพ[4]
อ้างอิง[แก้]
บรรณานุกรม[แก้]
- Connell, Evan (2004). Francisco Goya: A Life. Counterpoint. p. 256. ISBN 978-1-58243-307-3.
- Licht, Fred (1983). Goya: The Origins of the Modern Temper in Art. Icon. p. 288. ISBN 0-06-430123-0.
- Morden, Karen & Pulimood, Stephen (2006). Stephen Farthing (บ.ก.). 1001 Paintings You Must See Before You Die. London: Quintet Publishing Ltd. ISBN 1-84403-563-8.
- "Saturn Devouring One of His Sons". Museo del Prado. สืบค้นเมื่อ February 27, 2007.
- E. Weems. "The Black Paintings: Saturn". สืบค้นเมื่อ February 27, 2007.
- Jay Scott Morgan. "The Mystery of Goya's Saturn". New England Review. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 13, 2006. สืบค้นเมื่อ February 27, 2007.
- "Goya's Black Paintings". theartworlf. June 12, 2006. สืบค้นเมื่อ February 27, 2007.
- Milko A. García Torres. "Francisco José Goya". Pinacoteca Universal Multimedia (ภาษาสเปน). Madrid: F & G Editores. สืบค้นเมื่อ February 27, 2007.
- Hesiod, translated by Hugh G. Evelyn-White. "Theogony". สืบค้นเมื่อ August 25, 2013.
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ Saturno devorando a su hijo
