เสียงเสมหะก่อนตาย

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

เสียงเสมหะก่อนตาย (อังกฤษ: death rattle[1], terminal respiratory secretions[2], terminal secretions) เป็นเสียงที่เกิดจากน้ำลายหรือเสมหะหลอดลมสะสมอยู่ในคอหอยของผู้ป่วยที่ใกล้จะเสียชีวิต[3] เกิดจากการที่ผู้ป่วยไม่สามารถกลืนน้ำลายหรือเสมหะเหล่านี้ได้ ประกอบกับการที่ร่างกายสร้างเสมหะออกมามากขึ้น ทำให้มีเสมหะสะสมมากขึ้น ก่อนจะมีอาการนี้บางรายอาจเริ่มมีอาการกลืนน้ำลำบากมาก่อนแล้ว อาการอื่นที่อาจพบร่วมกันได้เช่นอาการหายใจหอบเหนื่อยหรือหายใจเร็ว เสียงเสมหะก่อนตายนี้นอกจากจะเป็นสัญญาณบ่งบอกว่าผู้ป่วยกำลังจะเสียชีวิตแล้ว[4] ยังอาจเกิดจากโรคหรือภาวะอื่นที่ทำให้รีเฟลกซ์การกลืนผิดปกติไป เช่นการบาดเจ็บทางสมองบางแบบ[3]

ผู้ดูแลอาจเข้าใจผิดว่าเป็นเสียงของการสำลัก หรือการกลั้วคอได้

อ้างอิง[แก้]

  1. Cobbs, Elizabeth L; และคณะ. "When Death Is Near". MSD Manuals. MSD Manuals (Consumer Version). สืบค้นเมื่อ 14 March 2016.
  2. Clinical Working Party (December 2010). "Guidelines for the management of respiratory secretions in an imminently dying patient" (PDF). Eastern Metropolitan Region Palliative Care Consortium (Victoria). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2013-05-03. สืบค้นเมื่อ 13 April 2014.,
  3. 3.0 3.1 Katherine Bickel; Robert Arnold MD. "# 109 Death Rattle and Oral Secretions, 2nd ed". Fast Facts. End-of-Life/Palliative Education Resource Center. สืบค้นเมื่อ 4 September 2017.
  4. Wee, B.; Hillier, R. (2008). Wee, B. (บ.ก.). "Interventions for noisy breathing in patients near to death". Cochrane Database of Systematic Reviews (1): CD005177. doi:10.1002/14651858.CD005177.pub2. PMID 18254072.