ข้ามไปเนื้อหา

เสาค้ำ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

เสาค้ำ (อังกฤษ: Strut) เป็นวัสดุซึ่งใช้สำหรับเป็นตัวช่วยยึดโครงสร้างหลักให้แน่นหนาแข็งแรงหรือเพื่อความมั่นคงและเสถียร ในทางวิศวกรรมเสาค้ำมีการใช้งานอย่างแพร่หลาย สิ่งประดิษฐ์ต่างๆ เช่น รถยนต์ ใช้เสาค้ำเพื่อยึดช่วงล่างเข้าโครงตัวถังเพื่อความมั่นคงในขณะรถเคลื่อนที่หรือการสั่นสะเทือนจากสภาวะการขับขี่ในรูปแบบต่าง เครื่องบิน ใช้เสาค้ำยึดโครงสร้างหลักเช่น ยึดปีกเข้ากับลำตัวเครื่องบินหรือยึดปีกแบบสองชั้นให้แข็งแรง หรือยึดเกียร์ลงจอด [1][2]

ภาพเสาค้ำ

[แก้]


อ้างอิง

[แก้]