ข้ามไปเนื้อหา

เนชั่นแนล จีโอกราฟฟิก (นิตยสาร)

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เนชั่นแนล จีโอกราฟฟิก
ปกฉบับเดือนกันยายน ค.ศ. 2025
ปกฉบับเดือนกันยายน ค.ศ. 2025
บรรณาธิการนาธาน ลัมพ์[1]
หมวดหมู่ภูมิศาสตร์ ประวัติศาสตร์ ธรรมชาติ วิทยาศาสตร์ และวัฒนธรรมโลก
นิตยสารรายรายเดือน
ยอดพิมพ์รวม
(2024)		1,980,103 (สหรัฐ)[2]
ก่อตั้ง13 มกราคม 1888; 137 ปีก่อน (1888-01-13)
ฉบับแรก22 กันยายน 1888; 137 ปีก่อน (1888-09-22)
บริษัท
  • เอ็นจีมีเดีย
  • (เนชันแนลจีโอกราฟฟิกพาร์ตเนอร์ส/
  • ดิสนีย์พับลิชชิงเวิลด์ไวด์])
ประเทศสหรัฐ
เมืองวอชิงตัน ดี.ซี. สหรัฐ
ภาษาภาษาอังกฤษ และภาษาอื่น ๆ อีกมากมาย
เว็บไซต์nationalgeographic.com/magazine/
ISSN0027-9358
OCLC643483454

เนชั่นแนล จีโอกราฟฟิก[3] (อังกฤษ: National Geographic) เดิมชื่อ เดอะเนชั่นแนล จีโอกราฟฟิก แม็กกาซีน (อังกฤษ: The National Geographic Magazine[4]) และบางครั้งมีการใช้ชื่อทางการตลาดว่า แนตจีโอ (อังกฤษ: Nat Geo[5]) เป็นนิตยสารรายเดือนของสหรัฐ จัดพิมพ์โดยบริษัทเนชันแนลจีโอกราฟฟิกพาร์ตเนอร์ส[6] ก่อตั้งขึ้นเมื่อ ค.ศ. 1888 ในฐานะวารสารทางวิชาการ เก้าเดือนหลังจากการก่อตั้งของสมาคม แต่ปัจจุบันได้กลายเป็นนิตยสารที่ยอดนิยม ใน ค.ศ. 1905 นิตยสารเริ่มบรรจุภาพถ่าย ซึ่งต่อมาได้กลายเป็นเอกลักษณ์สำคัญของสำนักพิมพ์ ภาพถ่ายสีชุดแรกปรากฏในช่วงคริสต์ทศวรรษ 1910 ในช่วงสงครามเย็น นิตยสารได้ยึดมั่นในพันธกิจที่จะนำเสนอภาพรวมอย่างสมดุลของภูมิศาสตร์กายภาพและภูมิศาสตร์มนุษย์ของประเทศต่าง ๆ ที่อยู่นอกม่านเหล็ก ภายหลังนิตยสารได้แสดงจุดยืนอย่างชัดเจนในประเด็นสิ่งแวดล้อม

จนถึง ค.ศ. 2015 นิตยสารนี้ยังคงอยู่ภายใต้การเป็นเจ้าของและการบริหารงานอย่างเต็มรูปแบบของสมาคมเนชันแนลจีโอกราฟฟิก แต่ตั้งแต่ ค.ศ. 2015 เป็นต้นมา การถือหุ้นได้ตกอยู่ในมือของบริษัทเนชันแนลจีโอกราฟฟิกพาร์ตเนอร์ส หัวข้อหลักของบทความมักเกี่ยวข้องกับภูมิศาสตร์ ประวัติศาสตร์ ธรรมชาติ วิทยาศาสตร์ และวัฒนธรรมโลก นิตยสารเป็นที่รู้จักกันดีจากลักษณะเฉพาะของรูปเล่ม — เป็นปกแบบหนา เข้าเล่มสันตรง พร้อมกรอบสี่เหลี่ยมสีเหลืองซึ่งเป็นเอกลักษณ์ สมาชิกนิตยสารจะได้รับแผนที่เสริมจากเนชันแนลจีโอกราฟฟิกแมพส์ และนิตยสารมีทั้งฉบับพิมพ์แบบดั้งเดิมและฉบับออนไลน์แบบโต้ตอบได้

ใน ค.ศ. 1995 นิตยสารฉบับนี้มีการจัดจำหน่ายทั่วโลกเกือบ 40 ฉบับภาษาท้องถิ่น โดยมียอดจัดจำหน่ายทั่วโลกไม่น้อยกว่า 6.5 ล้านฉบับต่อเดือน รวมถึง 3.5 ล้านฉบับในสหรัฐ[7][8] (ลดลงจากประมาณ 12 ล้านฉบับ ในช่วงปลายคริสต์ทศวรรษ 1980) จนถึงปี 2015 นิตยสารได้รับรางวัลเนชันแนลแมกกาซีนอะวอดส์ รวมทั้งสิ้น 25 รางวัล[9] ในปี 2023 นิตยสารเนชั่นแนล จีโอกราฟฟิก ได้เลิกจ้างนักเขียนประจำทั้งหมด และประกาศว่าจะยุติการวางจำหน่ายตามแผงหนังสือในสหรัฐของปีถัดมา[10][11][12] ณ เดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2024 บัญชีอินสตาแกรมของนิตยสารมียอดผู้ติดตามกว่า 280 ล้านคน ซึ่งเป็นจำนวนมากเป็นอันดับที่สามของบัญชีที่ไม่ได้เป็นของบุคคลมีชื่อเสียง[13] ยอดจำหน่ายรวมของนิตยสารทั้งในสหรัฐและต่างประเทศ ณ วันที่ 30 มิถุนายน ค.ศ. 2024 อยู่ที่ประมาณ 1.65 ล้านฉบับ ขณะที่นิตยสารสำหรับเด็กในเครือมียอดจำหน่ายแยกต่างหากประมาณ 500,000 ฉบับ[14]

ภาพถ่าย

[แก้]

นอกจากจะเป็นที่รู้จักในฐานะนิตยสารที่นำเสนอเรื่องราวเกี่ยวกับทิวทัศน์ ประวัติศาสตร์ และพื้นที่อันห่างไกลที่สุดของโลกแล้ว เนชั่นแนล จีโอกราฟฟิก ยังได้รับการยกย่องในด้านคุณภาพของงานพิมพ์ที่มีลักษณะคล้ายหนังสือ และมาตรฐานสูงของภาพถ่ายอีกด้วย ในช่วงที่อเล็กซานเดอร์ เกรแฮม เบลล์ ดำรงตำแหน่งประธานสมาคม และกิลเบิร์ต เอช. โกรส์เวนอร์ (จี.เอช.จี.) เป็นบรรณาธิการ นิตยสารได้เริ่มให้ความสำคัญกับการใช้ภาพประกอบเป็นครั้งแรก แม้จะถูกคัดค้านจากคณะกรรมการบริหารบางส่วนซึ่งเห็นว่าการใช้ภาพจำนวนมากสะท้อนถึงแนวคิดทางภูมิศาสตร์ที่ "ไม่เป็นวิทยาศาสตร์" ภายใน ค.ศ. 1910 ภาพถ่ายได้กลายเป็นเอกลักษณ์ประจำของนิตยสาร และโกรส์เวนอร์ได้มุ่งแสวงหา "ภาพเคลื่อนไหวเชิงพลวัต" ตามคำของเกรแฮม เบลล์ โดยเฉพาะภาพที่สามารถถ่ายทอดความเคลื่อนไหวในเฟรมภาพนิ่งได้อย่างมีชีวิตชีวา ใน ค.ศ. 1915 โกรส์เวนอร์ได้เริ่มจัดตั้งทีมช่างภาพประจำ และจัดหาเครื่องมือขั้นสูงให้พวกเขา รวมถึงห้องมืดถ่ายภาพรุ่นใหม่ล่าสุด[15]

นิตยสารเริ่มนำเสนอภาพถ่ายสีบางส่วนในช่วงต้นคริสต์ทศวรรษ 1930 ซึ่งเป็นยุคที่เทคโนโลยีการถ่ายภาพสียังอยู่ในระยะเริ่มต้น ในช่วงกลางคริสต์ทศวรรษ 1930 ลูอิส มาร์เดน (1913–2003) นักเขียนและช่างภาพของเนชั่นแนล จีโอกราฟฟิก ได้โน้มน้าวให้ทางนิตยสารอนุญาตให้ช่างภาพใช้กล้องขนาดเล็กแบบไลกา ขนาด 35 มิลลิเมตร ที่บรรจุฟิล์มโคดาครอม แทนกล้องขนาดใหญ่ที่ใช้แผ่นกระจกหนาและต้องตั้งขาตั้งกล้อง[15] ใน ค.ศ. 1959 นิตยสารเริ่มตีพิมพ์ภาพถ่ายขนาดเล็กบนปก ซึ่งต่อมาได้ขยายให้มีขนาดใหญ่ขึ้น ต่อมา เนชั่นแนล จีโอกราฟฟิก ได้เปลี่ยนมาใช้ระบบการถ่ายภาพดิจิทัลอย่างรวดเร็ว ทั้งในฉบับพิมพ์และบนเว็บไซต์ของตน ตลอดหลายปีหลังจากนั้น แม้ยังคงรักษากรอบสีเหลืองอันเป็นเอกลักษณ์ไว้ ปกนิตยสารได้ละทิ้งลายประดับใบโอ๊กและสารบัญหน้าแรก เพื่อให้พื้นที่แก่ภาพถ่ายเต็มหน้าจากบทความสำคัญของแต่ละเดือนนิตยสารเนชั่นแนล จีโอกราฟฟิก มักถูกเก็บรักษาโดยสมาชิกผู้อ่านเป็นเวลาหลายปี และมักถูกนำไปจำหน่ายต่อในร้านของมือสองในฐานะของสะสม มาตรฐานด้านการถ่ายภาพยังคงอยู่ในระดับสูงตลอดหลายทศวรรษ และนิตยสารยังคงได้รับการยกย่องว่ามีงานภาพข่าวเชิงสารคดีที่มีคุณภาพสูงที่สุดในโลก[16] ใน ค.ศ. 2006 เนชั่นแนล จีโอกราฟฟิก ได้จัดการแข่งขันการถ่ายภาพระดับนานาชาติขึ้นเป็นครั้งแรก โดยมีประเทศเข้าร่วมมากกว่า 18 ประเทศ[17]

ระเบียงภาพ

[แก้]

ฉบับภาษาต่าง ๆ

[แก้]

ฉบับที่ตีพิมพ์ในปัจจุบัน

[แก้]

ในเดือนเมษายน ค.ศ. 1995 นิตยสารเนชั่นแนล จีโอกราฟฟิก เริ่มตีพิมพ์เป็นภาษาญี่ปุ่น ซึ่งเป็นฉบับภาษาถิ่นฉบับแรก[18] ปัจจุบันนิตยสารฉบับนี้ตีพิมพ์ในฉบับท้องถิ่น 29 ฉบับทั่วโลก[19][20]

ฉบับภาษาที่ยังตีพิมพ์อยู่
ภาษา ประเทศ เว็บไซต์ บรรณาธิการบริหาร ฉบับแรก
อังกฤษ สหรัฐอเมริกา ngm.com Nathan Lump
ตุลาคม 1888
อังกฤษ สหราชอาณาจักร ngm.com
มกราคม 2018
อาหรับ
ngalarabiya.com Hussain AlMoosawi
ตุลาคม 2010
บัลแกเรีย บัลแกเรีย nationalgeographic.bg Tatiana Grigorova
พฤศจิกายน 2005
จีน จีนแผ่นดินใหญ่ nationalgeographic.com.cn Tianrang Mai
กรกฎาคม 2007
จีน ไต้หวัน ngtaiwan.com Yungshih Lee
มกราคม 2001
เช็ก
national-geographic.cz Tomáš Tureček
ตุลาคม 2002
ดัตช์
nationalgeographic.nl Robbert Vermue
ตุลาคม 2000
ฝรั่งเศส
nationalgeographic.fr Frédéric Vallois
ตุลาคม 1999
จอร์เจีย จอร์เจีย nationalgeographic.ge Ketevan Chumburidze
ตุลาคม 2012
เยอรมัน
nationalgeographic.de Werner Siefer
ตุลาคม 1999
ฮังการี ฮังการี ng.hu Tamás Vitray
มีนาคม 2003
ฮีบรู อิสราเอล nationalgeographic.co.il Mirit Friedman
มิถุนายน 1998
อินโดนีเซีย อินโดนีเซีย nationalgeographic.grid.id Didi Kaspi Kasim
เมษายน 2005
อิตาลี อิตาลี nationalgeographic.it Marco Cattaneo
กุมภาพันธ์ 1998
ญี่ปุ่น ญี่ปุ่น nationalgeographic.jp Shigeo Otsuka
เมษายน 1995
คาซัค คาซัคสถาน nationalgeographic.kz Yerkin Zhakipov
คาซัคสถาน 2016
เกาหลี เกาหลีใต้ nationalgeographic.co.kr Junemo Kim
มกราคม 2000
ลิทัวเนีย ลิทัวเนีย nationalgeographic.lt Frederikas Jansonas
ตุลาคม 2009
โปแลนด์ โปแลนด์ nationalgeographic.pl Agnieszka Franus
ตุลาคม 1999
โปรตุเกส โปรตุเกส nationalgeographic.pt Gonçalo Pereira
เมษายน 2001
สโลวีเนีย สโลวีเนีย nationalgeographic.si Marija Javornik
เมษายน 2006
สเปน ลาตินอเมริกา nationalgeographicla.com Robero Morani
พฤศจิกายน 1997
สเปน เม็กซิโก ngenespanol.com Alicia Guzmán
พฤษภาคม 2018
สเปน สเปน nationalgeographic.com.es Gonçalo Pereira
ตุลาคม 1997
ไทย ประเทศไทย ngthai.com Kowit Phadungruangkij
สิงหาคม 2001

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ "Masthead: National Geographic Magazine". National Geographic. กรกฎาคม 27, 2022. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ สิงหาคม 9, 2022. สืบค้นเมื่อ สิงหาคม 9, 2022.
  2. ↑ "Alliance for Audited Media Snapshot Report – 12/31/2024". Alliance for Audited Media. December 31, 2024. สืบค้นเมื่อ March 30, 2025.
  3. ↑ "ชมปกเนชั่นแนล จีโอกราฟฟิก ตลอด 130 ปีที่ผ่านมา". National Geographic Thailand. มกราคม 21, 2018. สืบค้นเมื่อ ตุลาคม 20, 2025.
  4. ↑ "The National Geographic Magazine". National Geographic Magazine. Vol. 1 no. 1. Washington D.C.: National Geographic Society. October 1888. p. Front cover. สืบค้นเมื่อ 15 March 2023.
  5. ↑ Beatty, Luke (January 2018). "Evolving one of the world's most iconic, recognizable brands: National Geographic". Brandfolder. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 15, 2023. สืบค้นเมื่อ 15 March 2023. Our formal brand name is National Geographic and that is what we use. Of course, we recognize that a lot of our consumers call us "Nat Geo," and that's fine. We use "Nat Geo" primarily in the digital space, where character count is at a premium.
  6. ↑ "National Geographic Magazine". Encyclopedia Britannica. Washington, D.C. March 28, 2020. สืบค้นเมื่อ 15 March 2023.
  7. ↑ Farhi, Paul (September 9, 2014). "National Geographic gives Fox control of media assets in $725 million deal". The Washington Post. Washington, DC. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 15, 2019. สืบค้นเมื่อ July 8, 2016.
  8. ↑ "National Geographic Boilerplates". National Geographic Press Room. National Geographic Society. เมษายน 2015. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ มีนาคม 4, 2016. สืบค้นเมื่อ กรกฎาคม 8, 2016. Published in English and nearly 40 local-language editions, National Geographic magazine has a global circulation of around 6.7 million.
  9. ↑ Howard, Brian Clark (2015-02-03). "National Geographic Wins National Magazine Awards". National Geographic (ภาษาอังกฤษ). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 19, 2021. สืบค้นเมื่อ 2021-11-19.
  10. ↑ Nair, Deepthi (2023-06-29). "National Geographic lays off all staff writers and will stop US newsstand sales". The National (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2023-07-10.
  11. ↑ Clayton, Abené (2023-06-29). "National Geographic reportedly lays off its last staff writers". The Guardian (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). ISSN 0261-3077. สืบค้นเมื่อ 2023-07-10.
  12. ↑ "My new National Geographic just arrived, which includes my latest feature—my 16th, and my last as a senior writer. NatGeo is laying off all of its staff writers. I've been so lucky. I got to work w/incredible journalists and tell important, global stories. It's been an honor". Twitter (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2023-07-10.
  13. ↑ "Top 100 Instagrammers". เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 16, 2021. สืบค้นเมื่อ May 26, 2021.
  14. ↑ "Magazine media – Circulation averages". Alliance for Audited Media. สืบค้นเมื่อ August 20, 2024.
  15. 1 2 Wentzel, Volmar K (1998). "GILBERT HOVEY GROSVENOR, FATHER OF PHOTOJOURNALISM". Cosmos Club. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ กุมภาพันธ์ 24, 2015. สืบค้นเมื่อ มกราคม 18, 2015. Photographs had unquestionably become the Magazine's trademark. They confirmed GHG's conviction, "If the National Geographic Magazine is to progress, it must constantly improve the quality of its illustrations..." At first he borrowed, then bought and probably would have stolen "dynamical" photographs, if in 1915 he had not engaged Franklin L. Fisher as his Chief of Illustrations.
  16. ↑ "Milestone Photos". Photo Galleries Celebrating 125 Years. National Geographic Society. 2013. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 29, 2023. สืบค้นเมื่อ January 18, 2016.
  17. ↑ "Named The Best Travel Photos Of The Year, And They Are Stunning". Digg.com. June 28, 2018. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 29, 2023. สืบค้นเมื่อ 29 June 2018.
  18. ↑ "National Geographic Japanese Edition". nikkeibp.co.jp. April 1995. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 4, 2023. สืบค้นเมื่อ June 4, 2023.
  19. ↑ "February Magazine Covers from Around the World". February 16, 2021. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 17, 2021. สืบค้นเมื่อ April 2, 2021.
  20. ↑ The Complete National Geographic. Washington, D.C.: National Geographic Society. 2008. ISBN 978-1-4262-9635-2. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 29, 2023. สืบค้นเมื่อ June 12, 2023 – โดยทาง Google Books.

อ่านเพิ่ม

[แก้]
  • Stephanie L. Hawkins, American Iconographic: "National Geographic," Global Culture, and the Visual Imagination, University of Virginia Press, 2010, 264 pages. A scholarly study of the magazine's rise as a cultural institution that uses the letters of its founders and its readers; argues that National Geographic encouraged readers to question Western values and identify with others. ISBN 978-0-8139-2966-8
  • Catherine A. Lutz and Jane L. Collins. Reading National Geographic. Chicago: The University of Chicago Press, 1993. A foundational work in the field of visual anthropology. In 1915, Gilbert Hovey Grosvenor announced seven principles which would guide National Geographic. These included a call for absolute accuracy and objective reporting of important issues. Nothing controversial or partisan would be included. The emphasis would be on the photographs themselves.
  • Robert M. Poole, Explorers House: National Geographic and the World it Made, 2004; reprint, Penguin Press, 2006. ISBN 978-0-14-303593-0


แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=เนชั่นแนล_จีโอกราฟฟิก_(นิตยสาร)&oldid=12613928"