เทลลูเรียมไดออกไซด์
หน้าตา
α-TeO2, paratellurite
| |
ชื่อ | |
---|---|
ชื่ออื่น
Tellurium(IV) oxide
| |
เลขทะเบียน | |
3D model (JSmol)
|
|
เคมสไปเดอร์ | |
ECHA InfoCard | 100.028.357 |
ผับเคม CID
|
|
UNII | |
CompTox Dashboard (EPA)
|
|
| |
| |
คุณสมบัติ | |
TeO2 | |
มวลโมเลกุล | 159.60 g/mol |
ลักษณะทางกายภาพ | ของแข็งสีขาว |
ความหนาแน่น | 5.670 g/cm3(orthorhombic) 6.04 g/cm3 (tetragonal) [1] |
จุดหลอมเหลว | 732 องศาเซลเซียส (1,350 องศาฟาเรนไฮต์; 1,005 เคลวิน) |
จุดเดือด | 1,245 องศาเซลเซียส (2,273 องศาฟาเรนไฮต์; 1,518 เคลวิน) |
เล็กน้อย | |
ความสามารถละลายได้ | ละลายได้ในกรดและแอลคาไลน์ |
ดัชนีหักเหแสง (nD)
|
2.24 |
ความอันตราย | |
จุดวาบไฟ | ไม่ติดไฟ |
สารประกอบอื่นที่เกี่ยวข้องกัน | |
แคทไอออนอื่น ๆ
|
ซัลเฟอร์ไดออกไซด์ ซีลีเนียมไดออกไซด์ |
เทลลูเรียมออกไซด์ที่เกี่ยวข้อง
|
เทลลูเรียมไตรออกไซด์ เทลลูเรียมมอนอกไซด์ |
หากมิได้ระบุเป็นอื่น ข้อมูลข้างต้นนี้คือข้อมูลสาร ณ ภาวะมาตรฐานที่ 25 °C, 100 kPa
|
เทลลูเรียมไดออกไซด์ (อังกฤษ: Tellurium dioxide) เป็นออกไซด์ของแข็งของเทลลูเรียม มันถูกพบในสองรูปแบบที่แตกต่างกันกับแร่สีเหลืองออร์โธร์ฮอมบิคเทลลูริท ,β-TeO2 และการสังเคราะห์[2]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Pradyot Patnaik (2002). Handbook of Inorganic Chemicals. McGraw-Hill. ISBN 0-07-049439-8.
- ↑ Greenwood, Norman N.; Earnshaw, Alan (1984). Chemistry of the Elements. Oxford: Pergamon Press. p. 911. ISBN 978-0-08-022057-4.