อติพจน์
อติพจน์ (บางตำราก็ว่า อธิพจน์[1]) เป็นโวหารภาพพจน์อย่างหนึ่งที่มีลักษณะในการกล่าวเกินจริงเพื่อสร้างอารมณ์และความรู้สึกที่รุนแรงเกินจริง มักพบบ่อยในงานวรรณกรรม และงานศิลป์หลากหลายรูปแบบ ทว่าผู้เขียนไม่ได้จงใจที่จะหลอกผู้อ่าน และผู้อ่านควรจะเข้าใจว่าผู้เขียนกำลังใช้ลักษณะภาพพจน์นี้อยู่[2] อติพจน์พบในภาษาไทยและภาษาอื่นทั่วโลก โดยตามหลักภาษาศาสตร์แล้วไม่ควรมีข้อยกเว้น อติพจน์สามารถแบ่งออกเป็นอติพจน์ และอวพจน์
อติพจน์
[แก้]อติพจน์ คือการกล่าวมากเกินจริง มีความหมายตรงกับคำว่า Hyperbole เช่น
- คิดถึงใจจะขาด (คือ ไม่ได้จะขาดจริง ๆ)
- คอแห้งเป็นผง (คือ ไม่ได้แห้งเป็นผงจริง ๆ)
- หนาวกระดูกจะหลุด (คือ ไม่ได้จะหลุดจริง ๆ)
- มีข้อผิดพลาดเป็นล้าน (คือ ไม่ได้ถึงล้านจริง ๆ)
- รักคุณเท่าฟ้า
- คิดถึงเธอทุกลมหายใจเข้าออก
อวพจน์
[แก้]อวพจน์ คือการกล่าวน้อยเกินจริงหรือการใช้โวหารต่ำเกินจริง[3] มีความหมายตรงกับคำว่า Meiosis หรือ Understatement เช่น
- เล็กเท่าขี้ตาแมว
- เพียงชั่วลัดนิ้วมือเดียว
- รอสักอึดใจเดียว
- ขอเวลาสักวินาที
- เรื่องขี้ผง
อ้างอิง
[แก้]- ↑ ทีมงานทรูปลูกปัญญา (2013-10-17). "ศิลปะการประพันธ์ในวรรณคดีไทย". trueplookpanya. สืบค้นเมื่อ 2024-09-13.
{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์) - ↑ Oxford Advanced Learner's Dictionary. Retrieved February 15, 2012.
- ↑ "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-06-15. สืบค้นเมื่อ 2013-08-30.