หมากรุกสากลสี่คน
 กระดานหมากรุกสากลสี่คนและการวางหมากเริ่มเกมในแบบที่ได้รับความนิยม | |
| คำที่มีความหมายเหมือนกัน | หมากรุกสากลสี่มือ หมากรุกสากลสี่ผู้เล่น หมากรุกสากลสี่ทาง |
|---|---|
| ประเภทของเกม | เกมกลยุทธ์นามธรรม สายพันธุ์หมากรุกสากล |
| จำนวนผู้เล่น | 4 คน |
| โอกาสสุ่ม | ไม่มี |
| ทักษะที่จำเป็น | กลยุทธ์, ยุทธวิธี |
หมากรุกสากลสี่คน (อังกฤษ: Four-player chess) เป็นหนึ่งในตระกูลสายพันธุ์หมากรุกสากล ที่โดยปกติจะมีผู้เล่นสี่คน กับกระดานพิเศษที่ทำมาจากกระดานขนาดมาตรฐาน 8×8 ช่อง แต่จะมีการเพิ่มช่องอีก 3 แถวของ 8 ช่อง ออกไปในแต่ละด้าน รวมถึงตัวหมากรุกสี่ชุดสำหรับการเดิน เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการเล่นเกมนี้ หมากรุกสี่คนเล่นตามกติกาพิ้นฐานเดียวกับหมากรุกสากลปกติ ซึ่งมีกติกาหลากหลายรูปแบบ และหลากสายมากที่สุด อย่างไรก็ตาม ก็ยังมีการแบ่งช่องกระดานและจัดเรียงหมากที่มีลักษณะคล้ายกัน
ประวัติ[แก้]
ทฤษฎีค็อกซ์–ฟอร์บส ของต้นกำเนิดหมากรุกสากลอ้างว่าเวอร์ชันผู้เล่นสี่คนเป็นรูปแบบที่เก่าแก่ที่สุดของเกม คำอธิบายของเกมหมากรุกสี่ผู้เล่นจะพบในข้อความที่เขียนของอินเดียประมาณปี ค.ศ. 1500 นอกจากนี้ ฐิติทัตวะแห่งรหุนันทนาได้พรรณาถึงรูปแบบหนึ่ง ซึ่งยังคงที่จะเล่นกันในศตวรรษที่ 20 [1]
ส่วนตัวอย่างเอกสารแรกของหมากรุกสากลสี่ผู้เล่นสมัยใหม่ได้รับการเขียนโดยกัปตันจอร์จ โฮป เวอร์นีย์ ในประเทศอังกฤษเมื่อปี ค.ศ. 1881 [2]
ทีม[แก้]
รูปแบบที่พบมากที่สุดเป็นการแข่งแบบสองต่อสองที่เป็นพันธมิตรต่อกันโดยไม่สามารถกินพวกเดียวกันเองได้ หากแต่สามารถช่วยพันธมิตรทั้งในเชิงป้องกันและเชิงรุก ผู้เล่นที่เป็นพันธมิตรต่อกันจะนั่งตรงข้ามกัน และหาทางที่จะรุกฆาตคนที่อยู่ทางซ้ายและขวาของพวกเขา เกมจะจบลงเมื่อขุนทั้งสองของฝ่ายตรงข้ามถูกรุกฆาต แต่ถ้าสามารถทำการรุกฆาตได้เพียงตัวเดียว เกมก็เป็นอันเสมอกัน
เดี่ยว[แก้]
การเล่นแบบเดี่ยวยากกว่าการเล่นแบบทีมเป็นอย่างมาก ในวิธีการนี้ ผู้เล่นแต่ละคนสามารถทำการรุกผู้เล่นสามคนที่เหลือ เมื่อผู้เล่นคนหนึ่งถูกรุกฆาต ผู้เล่นที่ถูกรุกฆาตสามารถนำตัวหมากของเขาออกจากกระดาน หรือผู้เล่นที่ถูกรุกฆาตสามารถใช้ตัวที่เหลืออยู่ในตาเดินของผู้เล่นก็ได้ โดยเกมจะยังคงดำเนินต่อไปจนกระทั่งเหลือผู้เล่นที่รอดอยู่เพียงคนเดียว
อ้างอิง[แก้]
- ↑ Partlett, David, The Oxford history of board games, Oxford University Press, 1999, p.281.
- ↑ "4 Player Chess". BoardGameGeek. สืบค้นเมื่อ 29 September 2012.
หนังสืออ่านเพิ่ม[แก้]
- Pritchard, D. B. (1994). The Encyclopedia of Chess Variants. Games & Puzzles Publications. ISBN 0-9524142-0-1.
- Pritchard, D. B. (2007). Beasley, John (บ.ก.). The Classified Encyclopedia of Chess Variants. John Beasley. ISBN 978-0-9555168-0-1.