หญ้าปล้องละมาน
| หญ้าปล้องละมาน | |
|---|---|
| |
| การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์ | |
| อาณาจักร: | Plantae |
| ไม่ได้จัดลำดับ: | Angiosperms |
| ไม่ได้จัดลำดับ: | Monocots |
| ไม่ได้จัดลำดับ: | Commelinids |
| อันดับ: | Poales |
| วงศ์: | Poaceae |
| วงศ์ย่อย: | Panicoideae |
| สกุล: | Echinochloa |
| สปีชีส์: | E. crus-galli |
| ชื่อทวินาม | |
| Echinochloa crus-galli (L.) Beauv | |
หญ้าปล้องละมาน (ชื่อวิทยาศาสตร์: Echinochloa crusgalli, อังกฤษ: Bornyardgrass, watergrass) เป็นพืชวงศ์หญ้าและพืชฤดูเดียว ขึ้นเป็นกอ สูง 1-2 เมตร ปกติไม่มีลิ้นใบ ใบเป็นเส้นตรง ยาว 10 - 30 เมตร ดอกเป็นดอกช่อแบบพานิเคิล ยาว 10 - 20 เซนติเมตร ประกอบด้วยช่อดอกย่อยแบบ spike 9-12 ช่อ ออกดอกตลอดปี ขยายพันธุ์ด้วยเมล็ด ชอบขึ้นในที่ชื้นแฉะ มักพบในนาและที่รกร้าง แพร่กระจายในบริเวณภาคกลางของประเทศไทย แต่พบน้อยกว่าหญ้าข้าวนก
หญ้าปล้องละมานมีหลายพันธุ์ คาดว่ามีถิ่นกำเนิดในญี่ปุ่น ต่อมาจึงแพร่กระจายไปยังเกาหลี จีน และรัสเซีย เมล็ดรับประทานได้ โดยหุงในน้ำหรือนำไปคั่วใช้เป็นอาหารในยามขาดแคลน นำไปหมักทำเบียร์ ใช้เป็นอาหารสัตว์ ในชวานำยอดอ่อนไปรับประทานเป็นผัก โปรตีนในเมล็ดไม่มีกลูเตนจึงไม่เหมาะกับการนำไปทำขนมปัง
อ้างอิง
[แก้]- Noda, K., Teerawatsakul, M., Prakongvongs, C., Chaiwiratnukul, L.1994. Major weed in Thailand. Ministry of Agriculture and cooperative
- พีรศักดิ์ วรสุนทโรสถ และคณะ. ทรัพยากรพืชในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ 10: ธัญพืช. กทม. สถาบันวิจัยวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งประเทศไทย. 2544.หน้า 113 - 115