ข้ามไปเนื้อหา

สแตกคาโต

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
สตักกาโต

สตักกาโต (อังกฤษ: staccato) เป็นการออกเสียงดนตรีรูปแบบหนึ่ง ในโน้ตดนตรีสมัยใหม่ สตักกาโตหมายถึงการบรรเลงโน้ตให้สั้นลงจากปกติ[1][2] เพื่อให้ตัวโน้ตแต่ละตัวแบ่งแยกออกจากกันอย่างชัดเจน[3] นักทฤษฎีเริ่มให้คำอธิบายสตักกาโตและสตักกาโตได้กำเนิดขึ้นมาในศิลปะดนตรีตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 18

อ้างอิง

[แก้]
  1. Willi Apel, Harvard Dictionary of Music, (Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press, 1960), p. 708.
  2. Michael Kennedy, ed., The Concise Oxford Dictionary of Music, third edition, (Oxford and New York:Oxford University Press, 1980), p. 617.
  3. Geoffrey Chew, "Staccato", The New Grove Dictionary of Music and Musicians, second edition, edited by Stanley Sadie and John Tyrrell (London: Macmillan Publishers, 2001).