สมาคมผู้ประกอบกิจการเพลงของญี่ปุ่น

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
สมาคมผู้ประกอบกิจการเพลงของญี่ปุ่น
Nihon Rekōdo Kyōkai
สำนักงานใหญ่ตั้งอยู่ในอาคาร Kyodo Tsushin Kaikan
ก่อตั้ง1942
ประเภทมาตรฐานทางเทคนิค ใบอนุญาต และค่าลิขสิทธิ์
สํานักงานใหญ่คิตะ อาโอยามะ เขตมินาโตะ โตเกียว
ที่ตั้ง
สมาชิก
19 สมาชิกหลัก, 15 สมาชิกสมทบ และ 24 สมาชิกสนับสนุน (ทั้งหมด ณ เดือนสิงหาคม 2009)
บุคลากรหลัก
ฮิโรฮูมิ ชิเกมูระ
(ประธานและ CEO)
โยอิจิโระ ฮาตะ
(กรรมการผู้จัดการอาวุโสและ COO)
เว็บไซต์สมาคมผู้ประกอบกิจการเพลงของญี่ปุ่น

สมาคมผู้ประกอบกิจการเพลงของญี่ปุ่น (ญี่ปุ่น: 日本レコード協会; โรมาจิ: Nihon Rekōdo Kyōkai; อังกฤษ: Recording Industry Association of Japan หรือ RIAJ) เป็นกลุ่มการค้าอุตสาหกรรมที่ประกอบด้วยบริษัทญี่ปุ่นที่เกี่ยวข้องกับอุตสาหกรรมดนตรี ก่อตั้งเมื่อปี ค.ศ. 1942 ในชื่อ Japan Phonogram Record Cultural Association และเริ่มใช้ชื่อปัจจุบันเมื่อปี ค.ศ. 1969

กิจกรรมของ RIAJ ได้แก่ การส่งเสริมการขายเพลง การบังคับใช้กฎหมายลิขสิทธิ์ และการวิจัยที่เกี่ยวข้องกับอุตสาหกรรมดนตรีของญี่ปุ่น โดยจัดพิมพ์ RIAJ Year Book ประจำปี ซึ่งเป็นข้อมูลสรุปทางสถิติของยอดขายเพลงในแต่ละปี ตลอดจนเผยแพร่ข้อมูลอื่น ๆ มากมาย

RIAJ มีสำนักงานใหญ่อยู่ที่เขตมินาโตะ โตเกียว มีบริษัทสมาชิก 20 แห่ง และมีสมาชิกสมทบและสมาชิกสนับสนุน บริษัทสมาชิกบางแห่งเป็นสาขาของบริษัทข้ามชาติของญี่ปุ่น ซึ่งมีสำนักงานใหญ่อยู่ที่อื่น

สมาคมมีหน้าที่รับผิดชอบในการรับรองอัลบั้มและซิงเกิลระดับโกลด์และแพลตตินัมในญี่ปุ่น

การรับรอง RIAJ[แก้]

ในปี ค.ศ 1989 สมาคมผู้ประกอบกิจการเพลงของญี่ปุ่นเปิดตัวระบบการรับรองผลงานดนตรี โดยจะมอบให้ตามจำนวนการจัดส่งแผ่นซีดีหรือตลับเทปที่รายงานโดยค่ายเพลง โดยเกณฑ์นี้มีผลใช้อย่างจำกัดกับเนื้อหาที่วางจำหน่ายหลังวันที่ 21 มกราคม ค.ศ. 1989

รางวัลการรับรอง[แก้]

ปัจจุบันยอดขายเพลงทั้งหมด ทั้งซิงเกิล อัลบั้ม ยอดดาวน์โหลดดิจิทัลซิงเกิล อยู่ในเกณฑ์เดียวกัน การรับรองสูงสุดนั้นต่างจากหลายประเทศที่เรียกว่า "Million"

เกณฑ์ต่อรางวัล
โกลด์ แพลตตินัม 2× แพลตตินัม 3× แพลตตินัม มิลเลียน มัลติมิลเลียน
100,000 250,000 500,000 750,000 1,000,000 2,000,000+
เกณฑ์เก่า (จนถึงมิถุนายน ค.ศ. 2003)

ก่อนการรวมเกณฑ์และการแนะนำหมวดหมู่มิวสิกวิดีโอในเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 2003 มีการใช้มาตราส่วนแยกต่างหากสำหรับรางวัลการรับรอง[1]

รูปแบบ ประเภท เกณฑ์ต่อรางวัล[1]
โกลด์ แพลตตินัม 2× แพลตตินัม มิลเลียน 3× แพลตตินัม 4× แพลตตินัม
อัลบั้ม ภายในประเทศ 200,000 400,000 800,000 1,000,000 1,200,000 1,600,000
ระหว่างประเทศ 100,000 200,000 400,000 600,000 800,000
ซิงเกิล ภายในประเทศ 200,000 400,000 800,000 1,200,000 1,600,000
ระหว่างประเทศ 50,000 100,000 200,000 300,000 400,000

การรับรองดิจิทัล[แก้]

การรับรองสำหรับเพลงและอัลบั้มที่วางจำหน่ายแบบดิจิทัลเริ่มเมื่อวันที่ 20 กันยายน ค.ศ. 2006 โดยใช้ข้อมูลการดาวน์โหลดที่รวบรวมมาตั้งแต่ต้นคริสต์ทศวรรษ 2000[2] ตั้งแต่ปี 2006 ถึง 2013 การรับรองมี 3 หมวด ได้แก่ "Ringtone" (ญี่ปุ่น: 着うた（R）; ทับศัพท์: Chaku-uta), "Full-length Ringtone" (ญี่ปุ่น: 着うたフル（R）; ทับศัพท์: Chaku-uta Full) เช่นการดาวน์โหลดไปยังโทรศัพท์มือถือ และ "PC Download" (ญี่ปุ่น: PC配信; ทับศัพท์: PC Haishin) สำหรับเพลงที่ซื้อผ่านบริการต่าง ๆ เช่น ไอทูนส์ วันที่ 28 กุมภาพันธ์ 2014 ได้มีการรวมหมวดหมู่ Chaku-uta Full และ PC เข้าด้วยกันเพื่อสร้างหมวด "Single Track" (ญี่ปุ่น: シングルトラック)[3]

แม้ว่าการรับรองอัลบั้มดิจิทัลจะเป็นไปได้ แต่มีเพียงไม่กี่อัลบั้มเท่านั้นที่ได้รับการรับรองนี้นับตั้งแต่ RIAJ เริ่มมอบรางวัล รวมถึงอัลบั้มการกุศล Songs for Japan 2011[4] และสตูดิโออัลบั้มชุดที่หก Fantôme ของฮิการุ อูตาดะ ในปี ค.ศ. 2021 A Complete: All Singles (2008) ของอายูมิ ฮามาซากิ กลายเป็นอัลบั้มแรกที่ออกในคริสต์ทศวรรษ 2000 ที่ได้รับการรับรองดิจิทัล

รูปแบบ เกณฑ์ต่อรางวัล[3]
โกลด์ แพลตตินัม 2× แพลตตินัม 3× แพลตตินัม มิลเลียน
Chaku-uta (R) 500,000 750,000 1,000,000
ซิงเกิลแทร็ค 100,000 250,000
อัลบั้ม

สตรีมเท่านั้น[แก้]

ในเดือนเมษายน ค.ศ. 2020 RIAJ ได้เริ่มรับรองเพลงสำหรับการสตรีม เช่นเดียวกับการจัดส่งทางกายภาพและยอดการดาวน์โหลดดิจิทัล[5]

ต่างจากการจัดส่งทางกายภาพและยอดการดาวน์โหลดดิจิทัล การรับรองการสตรีมมีระดับของตัวเอง เนื่องจากมีปริมาณการสตรีมที่สูงกว่าเมื่อเทียบกับรูปแบบอื่น

เกณฑ์ต่อรางวัล[6]
โกลด์ แพลตตินัม 2× แพลตตินัม 3× แพลตตินัม ไดมอนด์
50,000,000 100,000,000 200,000,000 300,000,000 500,000,000

สมาชิก[แก้]

สมาชิกหลัก[แก้]

สมาชิกสมทบ[แก้]

สมาชิกสนับสนุน[แก้]

¹สมาชิกสมาพันธ์ผู้ผลิตสิ่งบันทึกเสียงระหว่างประเทศ

ดูเพิ่ม[แก้]

อ้างอิง[แก้]

  1. ↑ 1.0 1.1 "The Record - August 2003 - Page 15" (PDF) (ภาษาญี่ปุ่น). Recording Industry Association of Japan. เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ December 23, 2010. สืบค้นเมื่อ December 23, 2010.
  2. ↑ レコード協会調べ 8月度有料音楽配信認定 [Record Association Investigation: August Digital Music Download Certifications]. RIAJ (ภาษาญี่ปุ่น). September 20, 2006. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 12, 2014. สืบค้นเมื่อ January 23, 2014.
  3. ↑ 3.0 3.1 音楽配信認定の基準 [Digital Music Certification Criteria] (ภาษาญี่ปุ่น). Recording Industry Association of Japan. February 28, 2014. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 6, 2014. สืบค้นเมื่อ March 6, 2014.
  4. ↑ レコード協会調べ 5月度有料音楽配信認定 [Record Association Investigation: May Digital Music Download Certifications]. RIAJ (ภาษาญี่ปุ่น). June 20, 2011. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 15, 2013. สืบค้นเมื่อ February 4, 2014.
  5. ↑ ストリーミング認定 [Streaming Certification] (ภาษาญี่ปุ่น). Recording Industry Association of Japan. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 6, 2020. สืบค้นเมื่อ June 26, 2020.
  6. ↑ ストリーミング認定 [Streaming Certification] (ภาษาญี่ปุ่น). Recording Industry Association of Japan. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 27, 2023. สืบค้นเมื่อ March 15, 2023.

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=สมาคมผู้ประกอบกิจการเพลงของญี่ปุ่น&oldid=11142123"