วิลลาทูเกนด์แฮต

วิลลาทูเกนด์แฮต
วิลลาทูเกนด์แฮต
	Villa Tugendhat
ข้อมูลทั่วไป
ประเภท	บ้านพักอาศัย
แบบสถาปัตยกรรม	โมเดิร์น ; อินเตอร์เนชันแนลสไตล์
เมือง	เบอร์โน
ประเทศ	เช็กเกีย
พิกัด	49°12′26″N 16°36′57″E / 49.20722°N 16.61583°Eพิกัดภูมิศาสตร์: 49°12′26″N 16°36′57″E / 49.20722°N 16.61583°E
เริ่มสร้าง	ค.ศ. 1928 - 1930
ข้อมูลทางเทคนิค
โครงสร้าง	เหล็ก และ แผ่นกระจก
การออกแบบและการก่อสร้าง
สถาปนิก	ลุดวิก มีส ฟาน เดอร์ โรห์

วิลลาทูเกนด์แฮต (อังกฤษ: Villa Tugendhat) เป็นบ้านพักอาศัยหรูในเขตเซอนาโพล (Černá Pole) เมืองเบอร์โน ประเทศเช็กเกีย ได้รับการออกแบบโดยลุดวิก มีส ฟาน เดอร์ โรห์ สถาปนิกชาวเยอรมัน อาคารก่อสร้างขึ้นด้วยคอนกรีตเสริมเหล็ก พร้อมโครงสร้างเหล็ก สร้างขึ้นระหว่างปี ค.ศ. 1928 ถึง 1930^[1] ให้กับนาย ฟริตซ์ ทูเกนด์แฮต (Fritz Tugendhat) และภรรยาของเขา กรีตา (Greta) บ้านหลังนี้ถือเป็นหนึ่งในงานต้นแบบแนวโมเดิร์นรุ่นแรก ๆ ในยุโรป จนในเวลาต่อมามันได้กลายเป็นหนึ่งในไอคอนแห่งลัทธิโมเดิร์น ที่สำคัญ

บ้านได้ออกแบบให้สูงสามชั้น ทอดตามเนินและหันหน้าเข้าสู่ด้านตะวันตกเฉียงใต้ ในส่วนของชั้นที่สอง (ชั้น G) เป็นส่วนพื้นที่สาธารณะ ประกอบด้วยห้องรับแขกหลัก เรือนกระจก และพื้นที่รับรองต่าง ๆ ซึ่งรวมไปถึงระเบียงสู่ด้านนอกด้วย นอกจากนี้ยังประกอบด้วยห้องครัวและห้องของคนรับใช้ซึ่งวางอยู่ข้างเคียงกัน ในชั้นที่สาม ประกอบด้วยทางเข้าหลักจากถนนซึ่งทำเป็นทางไปสู่ระเบียง ในโถงรับรอง และห้องต่าง ๆ ของสมาชิกครอบครัว รวมไปถึงโรงจอดรถ^[2]

บ้านมีความโดดเด่นที่ใช้วัสดุที่เป็นโครงสร้างเหล็ก และผนังกระจกขนาดใหญ่ ตกแต่งด้วยสีขาวล้วน นอกจากนี้มีส ฟาน เดอร์ โรห์ ยังได้สเปกแบบเฟอร์นิเจอร์ให้เข้ากับอาคารนี้ด้วย โดยเขาได้ ลิลลี ไรซ์ (Lilly Reich) มาร่วมออกแบบเฟอร์นิเจอร์ภายใน ซึ่งได้แก่ Tugendhat chair และ Brno chair ที่ภายหลังก็ยังคงมีการนำแบบเก้าอี้เหล่านี้ไปผลิตสืบต่อจนถึงทุกวันนี้^[3] ภายในบ้านไม่มีการตกแต่งใด ๆ รวมไปถึงงานศิลปะต่าง ๆ แต่มีส ใช้วิธีการตกแต่งอาคารโดยอาศัยลวดลายจากธรรมชาติ จากแผ่นหิน ผนังโอนิกซ์ และไม้เขตร้อนชื้น ซึ่งต่างเป็นสิ่งที่มีส มีความเชี่ยวชาญเป็นอย่างมาก

วิลลาทูเกนด์แฮต ใช้งบประมาณในการสร้างในขณะนั้นที่สูงมาก เนื่องจากวิธีการก่อสร้างที่ล้ำสมัย แปลกใหม่ ค่าวัสดุชั้นเลิศ รวมไปถึงกลไกภายในอาคารทั้งระบบฮีเตอร์และระบบระบายอากาศ ได้รับการจดทะเบียนให้เป็นมรดกโลกในปี ค.ศ. 2001^[4]