วิลลาทูเกนด์แฮต
วิลลาทูเกนด์แฮต | |
---|---|
Villa Tugendhat | |
![]() | |
![]() | |
ข้อมูลทั่วไป | |
ประเภท | บ้านพักอาศัย |
สถาปัตยกรรม | โมเดิร์น อินเตอร์เนชันแนลสไตล์ |
เมือง | เบอร์โน |
ประเทศ | ![]() |
พิกัด | 49°12′26″N 16°36′57″E / 49.20722°N 16.61583°Eพิกัดภูมิศาสตร์: 49°12′26″N 16°36′57″E / 49.20722°N 16.61583°E |
เริ่มสร้าง | ค.ศ. 1928 - 1930 |
ข้อมูลทางเทคนิค | |
โครงสร้าง | เหล็ก และ แผ่นกระจก |
การออกแบบและการก่อสร้าง | |
สถาปนิก | ลูทวิช มีส ฟัน แดร์ โรเออ |
วิลลาทูเกนด์แฮต (อังกฤษ: Villa Tugendhat) เป็นบ้านพักอาศัยหรูในเขตเซอนาโพล (Černá Pole) เมืองเบอร์โน ประเทศเช็กเกีย ได้รับการออกแบบโดยลูทวิช มีส ฟัน แดร์ โรเออ สถาปนิกชาวเยอรมัน อาคารก่อสร้างขึ้นด้วยคอนกรีตเสริมเหล็ก พร้อมโครงสร้างเหล็ก สร้างขึ้นระหว่างปี ค.ศ. 1928 ถึง 1930[1] ให้กับนาย ฟริตซ์ ทูเกนด์แฮต (Fritz Tugendhat) และภรรยาของเขา กรีตา (Greta) บ้านหลังนี้ถือเป็นหนึ่งในงานต้นแบบแนวโมเดิร์นรุ่นแรก ๆ ในยุโรป จนในเวลาต่อมามันได้กลายเป็นหนึ่งในไอคอนแห่งลัทธิโมเดิร์น ที่สำคัญ
บ้านได้ออกแบบให้สูงสามชั้น ทอดตามเนินและหันหน้าเข้าสู่ด้านตะวันตกเฉียงใต้ ในส่วนของชั้นที่สอง (ชั้น G) เป็นส่วนพื้นที่สาธารณะ ประกอบด้วยห้องรับแขกหลัก เรือนกระจก และพื้นที่รับรองต่าง ๆ ซึ่งรวมไปถึงระเบียงสู่ด้านนอกด้วย นอกจากนี้ยังประกอบด้วยห้องครัวและห้องของคนรับใช้ซึ่งวางอยู่ข้างเคียงกัน ในชั้นที่สาม ประกอบด้วยทางเข้าหลักจากถนนซึ่งทำเป็นทางไปสู่ระเบียง ในโถงรับรอง และห้องต่าง ๆ ของสมาชิกครอบครัว รวมไปถึงโรงจอดรถ[2]
บ้านมีความโดดเด่นที่ใช้วัสดุที่เป็นโครงสร้างเหล็ก และผนังกระจกขนาดใหญ่ ตกแต่งด้วยสีขาวล้วน นอกจากนี้มีส ฟาน เดอร์ โรห์ ยังได้สเปกแบบเฟอร์นิเจอร์ให้เข้ากับอาคารนี้ด้วย โดยเขาได้ ลิลลี ไรซ์ (Lilly Reich) มาร่วมออกแบบเฟอร์นิเจอร์ภายใน ซึ่งได้แก่ Tugendhat chair และ Brno chair ที่ภายหลังก็ยังคงมีการนำแบบเก้าอี้เหล่านี้ไปผลิตสืบต่อจนถึงทุกวันนี้[3] ภายในบ้านไม่มีการตกแต่งใด ๆ รวมไปถึงงานศิลปะต่าง ๆ แต่มีส ใช้วิธีการตกแต่งอาคารโดยอาศัยลวดลายจากธรรมชาติ จากแผ่นหิน ผนังโอนิกซ์ และไม้เขตร้อนชื้น ซึ่งต่างเป็นสิ่งที่มีส มีความเชี่ยวชาญเป็นอย่างมาก
วิลลาทูเกนด์แฮต ใช้งบประมาณในการสร้างในขณะนั้นที่สูงมาก เนื่องจากวิธีการก่อสร้างที่ล้ำสมัย แปลกใหม่ ค่าวัสดุชั้นเลิศ รวมไปถึงกลไกภายในอาคารทั้งระบบฮีเตอร์และระบบระบายอากาศ ได้รับการจดทะเบียนให้เป็นมรดกโลกในปี ค.ศ. 2001[4]
ระเบียงภาพ[แก้]
ผนังโอนิกซ์ ในห้องรับแขก
อ้างอิง[แก้]
- ↑ Courland, Robert. Concrete Planet. Prometheus Books, Amherst, NY. (2012) page 326.
- ↑ The Structure เก็บถาวร 2020-12-31 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน Villa Tugendhat.
- ↑ THE COMMISSIONERS, http://www.tugendhat.eu/en/the-commissioners-.html
- ↑ http://whc.unesco.org/en/list/1052