รหัสคิวอาร์
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
รหัสคิวอาร์ (อังกฤษ: QR Code) คือ บาร์โค้ดสองมิติชนิดหนึ่ง ที่ประกอบด้วยมอดูลสีดำเรียงตัวกัน มีสัณฐานสี่เหลี่ยม มีพื้นหลังสีขาว ที่สามารถอ่านได้ด้วยเครื่องสแกนคิวอาร์ ในโทรศัพท์มือถือที่มีกล้อง และสมาร์ตโฟน เพื่อถอดข้อมูลในรูปข้อความ หรือโปรแกรมชี้แหล่งทรัพยากรสากล และอื่นๆ โดยรหัสคิวอาร์นี้ สร้างสรรค์ขึ้นเมื่อ พ.ศ. 2537 โดย เดนโซ-เวฟ บริษัทลูกของโตโยต้า โดยนับเป็นรหัสแท่งสองมิติประเภทหนึ่ง ซึ่งปัจจุบันเป็นที่นิยมในประเทศญี่ปุ่น
เนื้อหา
ความจุ[แก้]
| ความจุข้อมูลรหัสคิวอาร์[1] | |
|---|---|
| ตัวเลขอย่างเดียว | มากสุด 7,089 ตัวอักษร |
| ตัวอักษร ผสม ตัวเลข | มากสุด 4,296 ตัวอักษร |
| ไบนารี (8 บิต) | มากสุด 2,953 ไบต์ |
| คันจิ/คะนะ | Max. 1,817 ตัวอักษร |
| ความจุการแก้ไขความผิดพลาด | |
|---|---|
| Level L | 7% ของรหัสที่สามารถทำให้กลับมาสมบูรณ์ได้ |
| Level M | 15% ของรหัสที่สามารถทำให้กลับมาสมบูรณ์ได้ |
| Level Q | 25% ของรหัสที่สามารถทำให้กลับมาสมบูรณ์ได้ |
| Level H | 30% ของรหัสที่สามารถทำให้กลับมาสมบูรณ์ได้ |
ลิขสิทธิ์[แก้]
รหัสคิวอาร์ไม่มีลิขสิทธิ์ แต่กำหนดและเผยแพร่ ในลักษณะของมาตรฐานไอเอสโอ โดยทางเดนโซเป็นผู้ถือสิทธิบัตรของรหัสคิวอาร์ แต่มิได้สงวนลิขสิทธิ์แต่อย่างใด[2]
ประโยชน์ในการนำไปใช้งาน[แก้]
ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มเติมข้อมูลในส่วนนี้ได้อ้างอิง[แก้]
- ↑ "About 2D Code | QR Code.com". Denso-wave.com. สืบค้นเมื่อ 2009-04-23.
- ↑ "QR Code Standardization | QR Code.com". Denso-wave.com. สืบค้นเมื่อ 2009-04-23.
