ภาษาญี่ปุ่นโบราณ
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
ภาษาญี่ปุ่นโบราณ | |
---|---|
中古日本語 | |
ประเทศที่มีการพูด | ญี่ปุ่น ช่วงปลายยุคเฮอัง |
ตระกูลภาษา | |
ระบบการเขียน | ฮิรางานะ คาตากานะ คันจิ |
รหัสภาษา | |
ISO 639-3 | – |
ภาษาญี่ปุ่นโบราณ (ญี่ปุ่น: 中古日本語 โรมาจิ: chūko nihongo) เป็นภาษาญี่ปุ่นที่ใช้ในช่วงระหว่างปี พ.ศ. 1337 - 1728 (ค.ศ. 794 - 1185) หรือที่เรียกว่ายุคเฮอัง โดยรับสืบทอดมาจากภาษาญี่ปุ่นยุคเริ่มแรกในยุคนาระ
ประวัติ[แก้]
ภาษาญี่ปุ่นโบราณนี้แตกต่างจากยุคก่อนคือภาษาญี่ปุ่นในยุคก่อนนั้นยังใช้อักษรจีนเขียนแทนภาษาญี่ปุ่นอยู่ แต่ภาษาญี่ปุ่นโบราณนี้ได้เริ่มมีการใช้ของอักษรฮิรางานะ และคาตากานะ ซึ่งดัดแปลงมาจากตัวอักษรจีน วรรณคดีญี่ปุ่นที่ใช้ภาษาในแนวนี้ เช่นตำนานเก็นจิ (源氏物語) ตำนานทาเกโตริ (竹取物語) และตำนานอิเซะ (伊勢物語)
![]() | ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้ |
หน่วยเสียง[แก้]
a | i | u | e | o |
ka | ki | ku | ke | ko |
ga | gi | gu | ge | go |
sa | si | su | se | so |
za | zi | zu | ze | zo |
ta | ti | tu | te | to |
da | di | du | de | do |
na | ni | nu | ne | no |
ha | hi | hu | he | ho |
ba | bi | bu | be | bo |
ma | mi | mu | me | mo |
ya | yu | yo | ||
ra | ri | ru | re | ro |
wa | wi | we |
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
- Wp/jpn-classical (ญี่ปุ่น)