ภาษาญี่ปุ่นโบราณ

ภาษาญี่ปุ่นโบราณ
中古日本語
ประเทศที่มีการพูด	ญี่ปุ่น ช่วงปลายยุคเฮอัง
ตระกูลภาษา	Japonic
ระบบการเขียน	ฮิรางานะ คาตากานะ คันจิ
รหัสภาษา
ISO 639-3	–

ภาษาญี่ปุ่นโบราณ (ญี่ปุ่น: 中古日本語 โรมาจิ: chūko nihongo) เป็นภาษาญี่ปุ่นที่ใช้ในช่วงระหว่างปี พ.ศ. 1337 - 1728 (ค.ศ. 794 - 1185) หรือที่เรียกว่ายุคเฮอัง โดยรับสืบทอดมาจากภาษาญี่ปุ่นยุคเริ่มแรกในยุคนาระ

ประวัติ

ภาษาญี่ปุ่นโบราณนี้แตกต่างจากยุคก่อนคือภาษาญี่ปุ่นในยุคก่อนนั้นยังใช้อักษรจีนเขียนแทนภาษาญี่ปุ่นอยู่ แต่ภาษาญี่ปุ่นโบราณนี้ได้เริ่มมีการใช้ของอักษรฮิรางานะ และคาตากานะ ซึ่งดัดแปลงมาจากตัวอักษรจีน วรรณคดีญี่ปุ่นที่ใช้ภาษาในแนวนี้ เช่นตำนานเก็นจิ (源氏物語) ตำนานทาเกโตริ (竹取物語) และตำนานอิเซะ (伊勢物語)

หน่วยเสียง

a	i	u	e	o
ka	ki	ku	ke	ko
ga	gi	gu	ge	go
sa	si	su	se	so
za	zi	zu	ze	zo
ta	ti	tu	te	to
da	di	du	de	do
na	ni	nu	ne	no
ha	hi	hu	he	ho
ba	bi	bu	be	bo
ma	mi	mu	me	mo
ya		yu		yo
ra	ri	ru	re	ro
wa	wi		we

แหล่งข้อมูลอื่น

• Wp/jpn-classical (ญี่ปุ่น)