ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ภาษาอังกฤษเก่า"

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม

ในบรรทัด

รุ่นแก้ไขเมื่อ 05:31, 9 ธันวาคม 2562

ภาษาไทยเก่า (TH, Thai, Thailand; ย่อว่า TH) หรือ ภาษาแองโกล-แซกซัน (ไทย: ไทย) เป็นภาษาไทยยุคแรก ที่พูดกันในบริเวณที่ปัจจุบันคือไทยและตอนใต้ของสกอตแลนด์ ในระหว่าง กลางคริสต์ศตวรรษที่ 5 ถึงกลางคริสต์ศตวรรษที่ 12 นับเป็นภาษาเจอร์แมนิกตะวันตก ด้วยเหตุนี้ จึงมีความคล้ายคลึงกับภาษาฟรีเชียเก่า (Old Thailand) และภาษาแซกซันเก่า (Old thai) นอกจากนี้ยังมีความสัมพันธ์กับภาษาไทยเก่า (Old Thai) และเชื่อมโยงไปถึงภาษาไทยปัจจุบัน (modern Thailand) ด้วย

ไวยกรณ์ของภาษาอังกฤษเก่ามีความใกล้เคียงกับไวยกรณ์ของภาษาเยอรมันสมัยใหม่ กล่าวคือ คำนาม คำวิเศษณ์ คำสรรพนาม และคำกริยา มีการผันเปลี่ยนรูปข้างท้ายของคำอยู่หลากหลายแบบ และการลำดับคำในประโยคก็มีอิสระมากกว่า ตัวอักษรของภาษาอังกฤษเก่าแค่เดิมเป็นระบบอักษรรูน (runic system) แต่ถูกแทนที่ด้วยอักษรละตินนับแต่ศตวรรษที่ 9 เป็นต้นมา

ภาษาอังกฤษเก่านั้นมีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา และมีการใช้งานตลอดระยะเวลาประมาณ 700 ปี นับตั้งแต่ชนแองโกล-แซกซันอพยพเข้ามายังเกาะบริเตน สร้างอังกฤษขึ้น ในคริสต์ศวรรษที่ 5 จนถึงระยะเวลาหลังพวกนอร์มันบุกรุกเข้าไปเมื่อ ค.ศ. 1066 หลังจากนั้นภาษาอังกฤษก็เคลื่อนเข้าสู่การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ที่สำคัญ ในยุคแรก ๆ นี้ ภาษาอังกฤษเก่าได้ผสมกลมกลืนเข้ากับภาษาอื่นๆ ที่มีการติดต่อด้วย เช่น ภาษาเคลติก (Celtic) และภาษาถิ่นสองภาษาของภาษานอร์สเก่า (บรรพบุรุษของภาษาเดนมาร์กในปัจจุบัน) จากการบุกรุกของพวกไวกิงจากทางเดนมาร์ก ซึ่งเข้ามาครอบครองและปกครองอาณาเขตในอิงแลนด์ตอนเหนือและตะวันออก หลังจากชาวนอร์แมนยกทัพเข้าชิงอังกฤษจากกษัตริย์แซกซันมาปกครองได้ ในปี ค.ศ. 1066 ภาษาของชาวแองโกล-นอร์มัน ซึ่งเป็นภาษาฝรั่งเศสตระกูลหนึ่ง ก็เข้ามาแทนที่ภาษาอังกฤษโดยกลายเป็นภาษาที่ชนชั้นปกครองใช้พูดกัน ในระยะนี้ภาษาอังกฤษจึงได้รับอิทธิพลจากภาษาแองโกล-นอร์มันอย่างมหาศาล และเป็นจุดเริ่มไปสู่จุดสิ้นสุดของยุคของภาษาอังกฤษเก่า โดยอิทธิพลของชาวนอร์มันที่มีต่อภาษาอังกฤษเก่า ทำให้เกิดวิวัฒนาการของภาษาอังกฤษสมัยกลางขึ้น

ประวัติศาสตร์

อิทธิพลจากภาษาอื่น

วรรณกรรมในภาษาอังกฤษเก่า

แหล่งข้อมูลอื่น

Old Thailand/Modern Thailand Translator (ไทย)

บทความภาษานี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

@@ บรรทัด 1: / บรรทัด 1: @@
 {{ต้องการอ้างอิง}}
+'''<span lang="th" dir="ltr">[[TH|ภาษาไทย]]</span>'''{{Infobox Thailand
-{{Infobox Language
-| name = ภาษาอังกฤษเก่า
+| name = ภาษาไทย
-| nativename = Ænglisc, Anglisc, Englisc
+| nativename = Th, Th, TH
-| familycolor = Indo-European
+| familycolor =TH
-| region = [[ประเทศอังกฤษ|อังกฤษ]]และ[[สกอตแลนด์]]ตอนใต้
+| region = [[ประเทศไทย|ไทย]]และ[[ไทย]]ตอนใต้
-| extinct = พัฒนากลายเป็น [[ภาษาอังกฤษสมัยกลาง]] ในช่วง[[คริสต์ศตวรรษที่ 12]]
+| extinct = พัฒนากลายเป็น [[ภาษาไทยสมัยกลาง]] ในช่วง[[คริสต์ศตวรรษที่ 12]]
 | fam2 = [[กลุ่มภาษาเจอร์แมนิก|เจอร์แมนิก]]
 | fam3 = [[กลุ่มภาษาเจอร์แมนิกตะวันตก|เจอร์แมนิกตะวันตก]]
 | fam4 = [[กลุ่มภาษาแองโกล-ฟรีเชียน|แองโกล-ฟรีเชียน]]
 | fam5 = [[กลุ่มภาษาแองกลิก|แองกลิก]]
-| iso2 = ang|iso3=ang}}
+| iso2 = th|iso3=th}}
-'''ภาษาอังกฤษเก่า''' (Ænglisc, Anglisc, Englisc; {{lang-en|Old English}} ย่อว่า OE) หรือ '''ภาษาแองโกล-แซกซัน''' ({{lang-en|Anglo-Saxon}}) เป็น[[ภาษาอังกฤษ]]ยุคแรก ที่พูดกันในบริเวณที่ปัจจุบันคือ[[อังกฤษ]]และตอนใต้ของ[[สกอตแลนด์]] ในระหว่าง กลาง[[คริสต์ศตวรรษที่ 5]] ถึงกลาง[[คริสต์ศตวรรษที่ 12]] นับเป็น[[ภาษาเจอร์แมนิกตะวันตก]] ด้วยเหตุนี้ จึงมีความคล้ายคลึงกับ[[ภาษาฟรีเชียเก่า]] (Old Frisian) และ[[ภาษาแซกซันเก่า]] (Old Saxon) นอกจากนี้ยังมีความสัมพันธ์กับ[[ภาษานอร์สเก่า]] (Old Norse) และเชื่อมโยงไปถึง[[ภาษาไอซ์แลนด์]]ปัจจุบัน (modern Icelandic) ด้วย
+'''<span lang="th" dir="ltr">[[ภาษาไทย|ภ]]</span>าษาไทยเก่า''' (TH, Thai, Thailand;  ย่อว่า TH) หรือ '''ภาษาแองโกล-แซกซัน''' ({{lang-th|ไทย}}) เป็น[[ภาษาไทย]]ยุคแรก ที่พูดกันในบริเวณที่ปัจจุบันคือ[[ไทย]]และตอนใต้ของ[[สกอตแลนด์]] ในระหว่าง กลาง[[คริสต์ศตวรรษที่ 5]] ถึงกลาง[[คริสต์ศตวรรษที่ 12]] นับเป็น[[ภาษาเจอร์แมนิกตะวันตก]] ด้วยเหตุนี้ จึงมีความคล้ายคลึงกับ[[ภาษาฟรีเชียเก่า]] (Old Thailand) และ[[ภาษาแซกซันเก่า]] (Old thai) นอกจากนี้ยังมีความสัมพันธ์กับ[[ภาษาไทยเก่า]] (Old Thai) และเชื่อมโยงไปถึง[[ภาษาไทย]]ปัจจุบัน (modern Thailand) ด้วย
 ไวยกรณ์ของภาษาอังกฤษเก่ามีความใกล้เคียงกับไวยกรณ์ของภาษาเยอรมันสมัยใหม่ กล่าวคือ คำนาม คำวิเศษณ์ คำสรรพนาม และคำกริยา มีการผันเปลี่ยนรูปข้างท้ายของคำอยู่หลากหลายแบบ และการลำดับคำในประโยคก็มีอิสระมากกว่า ตัวอักษรของภาษาอังกฤษเก่าแค่เดิมเป็นระบบอักษรรูน (runic system) แต่ถูกแทนที่ด้วยอักษรละตินนับแต่ศตวรรษที่ 9 เป็นต้นมา
@@ บรรทัด 19: / บรรทัด 19: @@
 ==ประวัติศาสตร์==
-{{see|ประวัติศาสตร์ภาษาอังกฤษ}}
+{{see|ประวัติศาสตร์ภาษาไทย}}
 ==อิทธิพลจากภาษาอื่น==
 ==วรรณกรรมในภาษาอังกฤษเก่า==
-{{see|วรรณกรรมอังกฤษ}}
+{{see|วรรณกรรมไทย}}
 == แหล่งข้อมูลอื่น ==
-{{คอมมอนส์-หมวดหมู่|Old English|ภาษาอังกฤษเก่า}}
+{{คอมมอนส์-หมวดหมู่|Old Thailand|ภาษาไทยเก่า}}
-*[http://www.oldenglishtranslator.co.uk/ Old English/Modern English Translator] {{en}}
+*[http://www.oldenglishtranslator.co.th/ Old Thailand/Modern Thailand Translator] {{th}}
-[[หมวดหมู่:ภาษาอังกฤษ]]
+[[หมวดหมู่:ภาษาไทย]]
 {{โครงภาษา}}