ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ตัวยกและตัวห้อย"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
Luckas-bot (คุย | ส่วนร่วม) ล r2.7.1) (โรบอต เพิ่ม: wa:Sorlevé caractere |
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
บรรทัด 1: | บรรทัด 1: | ||
{{รอการตรวจสอบ}} |
|||
[[ไฟล์:Sub super num dem.png|300px|thumb|ตัวยกและตัวห้อย 4 ตำแหน่ง]] |
[[ไฟล์:Sub super num dem.png|300px|thumb|ตัวยกและตัวห้อย 4 ตำแหน่ง]] |
||
'''ตัวยก''' หรือ '''ดรรชนีบน''' ({{lang-en|superscript}}) คือ[[อักขระ]]ใดๆ ที่เขียนในระดับสูงกว่าระดับบรรทัดปกติ |
'''ตัวยก''' หรือ '''ดรรชนีบน''' ({{lang-en|superscript}}) คือ[[อักขระ]]ใดๆ ที่เขียนในระดับสูงกว่าระดับบรรทัดปกติ |
รุ่นแก้ไขเมื่อ 16:38, 5 มีนาคม 2555
ตัวยก หรือ ดรรชนีบน (อังกฤษ: superscript) คืออักขระใดๆ ที่เขียนในระดับสูงกว่าระดับบรรทัดปกติ
ตัวห้อย หรือ ดรรชนีล่าง (อังกฤษ: subscript) คืออักขระใดๆ ที่เขียนในระดับต่ำกว่าระดับบรรทัดปกติ
ทั้งตัวยกและตัวห้อยจะถูกเขียนให้มีขนาดเล็กกว่าปกติเล็กน้อย ส่วนใหญ่ใช้กับสูตรคณิตศาสตร์หรือสูตรเคมี พบได้น้อยกับข้อความทั่วไป
การใช้
- ในทางคณิตศาสตร์ ตัวห้อยที่อยู่ด้านหลังของจำนวนจะแสดงว่า จำนวนนั้นๆ อยู่ในฐานอะไร เช่น 12110 ซับสคริปต์ด้วยเลข 3 จะบอกให้รู้ว่า จำนวนนี้อยู่ในระบบเลขฐาน 3 และหลักที่ n จากทางด้านขวา จะมีค่าประจำหลักเท่ากับ โดยทั่วไปแล้วในระบบตัวเลขฐาน 10 จะไม่บอกฐาน
- ในทางเคมี ซับสคริปต์แสดงจำนวนอะตอมในสารประกอบต่างๆ ถ้าไม่มีตัวเลขนั้นหมายความว่ามีเพียง 1 อะตอมต่อโมเลกุล
การพิมพ์
- ในโปรแกรม ไมโครซอฟท์ เวิร์ด 2008 จากบนแถบเมนูเข้าไปที่รูปแบบ>แบบอักษร>เลือกตัวห้อยหรือตัวยก ส่วน ไมโครซอฟท์ เวิร์ด 2007 จากแท็บ Home > Font> X2 หรือ X2