ผู้ใช้:Binsalim1965/ทดลองเขียน

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

กลอนมุฮัรรอม[แก้]

ดินแดน แผ่นผืนทราย                       กว้างใหญ่ สุดสายตา

ไอร้อน โพยแผ่วพา                          นามว่า กัรบาลา

เรื่องราว เศร้าโศรก                           พลัดพราก น้ำตา

เลือดริน กายา                                 ในวัน แห่งการพลี

ผินหลัง จากบ้านเกิด                         รอนแรม ยาวนาน

ด้วยยึดมั่น อุดมการณ์                        โอ้คาราวาน ลูกหลานนบี

โอ้อะม้าล ฮัจญ์สุดท้าย                       ต้องมลาย ลงพลัน

อุมมะห์ สำคัญ                                  อีกแผ่นดิน ฮารอม

จำใจ จำพราก                                   อำลา สุดอาลัย

สู่ถิ่น ดินแดนไกล                               ด้วยดวงใจ ร้าวระทม

จึงพร่ำวอน ดุอา                                 อารอฟะห์ ยังทรงจำ

เรียงร้อย เป็นถ้อยคำ                           ด้วยดวงใจ สุดอาดูร

สิ้นสูญ ไม่เกรงกราย                           ความตาย ไม่พรั่นพรึง

เทิดอิสลาม เป็นหนึ่ง                          โอ้ดวงใสจ ฮัยดารี

ยาอัลลอฮ์ ยาร็อบบี                             ยาฟัตตาฮ์ ยาอะลี

มูซีบะห์ ประดามี                 ฮูเซนนี้ จะสู้ทน

มุสตอฟา ยายัดดี                   ฟาติมะห์ ยาอุมมี

มูซีบะห์ ประดามี                 ลูกนี้ จะสู้ทน

โอ้ฟุรอต อันอุดม                 ใยระทม สุดกระหาย

หวังเพียงเพื่อ เจ้าดวงใจ                     สะกีนะห์ ได้ดื่มกิน

แด่สองแขน น้องข้า                            อีกดวงตา ที่พร่าพราย

ล้มคว่ำ เกลือกกลิ้งทราย                     โอ้น้องชาย ผู้ถือธง

แด่สองแขน น้องข้า                            อีกดวงตา ที่พร่าพราย

ล้มคว่ำ เกลือกกลิ้งทราย                     โอ้อับบาส ผู้ถือธง

แด่สองแขน น้องข้า                            อีกดวงตา ที่พร่าพราย

ล้มคว่ำ เกลือกกลิ้งทราย                     สิ้นชีพวาย ด้วยภักดี

เหล่าศัตรู ผู้บีทา                                 ศอฮาบะห์ แห่งนบี

ขายสิ้น คุณความดี                              เพื่อมั่งมี ในดุนยา

เหล่าศัตรู ผู้บีทา                                 สิ้นศรัทธา และความดี

ปลิดชีพ ฮุซัยนี                                   ไร้ปราณี สิ้นเมตตา

โอ้อัลลอฮ์ ขอลงทัณฑ์                        ชั่วกัปกัลป์ นิรันดร์ไป

เติมเชื้อ แห่งเปลวไฟ                          ด้วยร่างกาย ฝ่ายอธรรม

โอ้กุร บ่านพลี                                     อะลีน้อย ของพ่อ

ถูกความเขลา เมามัว                            ในดุนยา เข้าฆ่าฟัน

แต่ลำคอ ที่รวยริน                                ต้องดื่มกิน คมธนู

โอ้ความแค้น แห่งศัตรู                        ให้สู่พ่อ ใช่ลูกยา

โอ้ชีอะห์ โปรดจงเห็น                       ดื่มน้ำเย็น คราใด

รำลึก ลงสุดใจ                                    แด่วีรชน แห่งกัรบาลา

โอ้ชีอะห์ โปรดจงเห็น                       ดื่มน้ำเย็น คราใด

รำลึก ลงสุดใจ                                    แด่อัสกัร ชะฮีดา

คือสิ่งใด เฝ้าใฝ่ถาม                             โอ้นิยาม อาชูรอ

หยดเลือด จากลำคอ                            พิชิจใจ ใช่ดาบคม