ผู้ใช้:พระมหาวีระ
สิ่งสำคัญที่พบกรณี คนที่ระลึกชาติได้ ๑. เมื่อเริ่มหัดพูดได้ ก็พูดถึงอดีตชาติ เช่น บ้านเก่าเรือนเก่า ทรัพย์สิน สิ่งของ ๒. มีรอยแผลเป็น/ตำหนิสำคัญ ที่เกี่ยวข้องกับการตาย ๓. การตายนั้น ตายแบบยังไม่หมดอายุขัย แต่ร่างกายบาดเจ็บอย่างรุนแรง เช่น ถูกฆ่า ป่วยหนัก อุบัติเหตุ หรือ ยังไม่อยากตาย ๔. ตายขณะที่ยังมีอายุน้อย ๕. พ่อแม่เดินทางไปต่างถิ่นด้วยกัน ๖. วิญญาณติดตามพ่อแม่คนใหม่ ด้วยการเกาะเกวียน , เกาะคานหาบต่าง ๆ ๗. วิญญาณนั้นพึงพอใจในพ่อแม่คนใหม่ , พ่อแม่คนใหม่มีเมตตาจิต / จิตไม่รังเกียจ
นางคำผ่อง สมงาม สกุลเดิม ครองชื่น ชื่อเล่น “แปะ” เรียกตามชื่อเก่าก่อนตาย เกิดวันที่ ๑๓ ตุลาคม ๒๕๐๙ ณ บ้านโคกจ๊ะ ต.สมุด บุตรของพ่อเอ็น ครองชื่น-แม่พิมพ์ ครองชื่น มีพี่น้อง ๓ คน เป็นหญิงล้วน และเป็นลูกคนที่ ๒ ตามร่างกายจะมีรอยแผลเป็นโป่งมากตรงคอหอย และฝามือขวา (ปัจจุบัน รอยยังอยู่แต่เล็กลงกว่าเดิม) พ่อเป็นคนบ้านทุ่งมน แม่เป็นคนบ้านโคกจ๊ะ หลานปู่แถบ-ย่าเติบ ครองชื่น เมื่อเป็นเด็กหัดพูดก็พูดถึงอดีตชาติบ่อย ๆ และถูกคุณแม่ดุบ่อย ๆ ทั้งให้ลอดบันไดเพื่อให้หยุดการพูดคุยเรื่องราวนั้น ๆ เกิดทันย่าเติบ ครองชื่นและย่าไซ ย่าเติบ เสียชีวิต พ.ศ. ๒๕๒๙ ณ บ้านนายเยีย ครองชื่น ม.๙ ขณะนั้นแต่งงานแล้ว ย่าไซ เสียชีวิตหลัง พ.ศ. ๒๕๓๓ ณ บ้านนายเชิญ พรหมนุช ม.๑
แต่งงานกับนายบุญชู สมงาม คน อ.บ้านกรวด มีบุตร ๓ คน เป็นหญิง ๒ คน ชาย ๑ คน ที่อยู่ปัจจุบัน เลขที่ ๕๗ หมู่ ๔ บ้านโคกจ๊ะ ตำบลสมุด อำเภอปราสาท จังหวัดสุรินทร์
อดีตชาติ ด.ญ.แปะ เกิดที่บ้านกำไสจาน ตำบลทุ่งมน ลูกพ่อสาม-แม่โอก เกิดราว พ.ศ. ๒๔๘๘ มีพี่น้องร่วมท้อง ๔ คน ๑.พี่เย้ย ๒.พี่ยวน ๓. ตนเอง ๔. น้องชายคนเดียวต่างพ่อ ชื่อ ปิ ครอบครัวที่มีวัวหลายตัวเป็นฝูง มีฐานะพอสมควร สาวแปะเป็นคนผิวขาวผมยาวสลวย สวยกว่าใครในหมู่บ้าน มีชายหมายปองหลายคน แต่ที่สุดได้แต่งงานกับนายพร ทนงตน หนุ่มบ้านตาเจียดคุ้มเหนือลูกยายเทียย-ตาเปาว์ ทนงตน หลังแต่งงานได้ไม่กี่วันพากันไปไร่ไปทางเหนือหมู่บ้าน สามีถูกชายหนุ่มรุมทำร้ายเอาก้อนหินทุ่มทุบเสียชีวิตไป จึงกลับไปอยู่บ้านเกิด แต่ก็มีชายอื่นเข้ามาจีบ ด้วยความรักนวลสงวนตัวและความเหมาะสมตามประเพณี ก็กลับมาอยู่บ้านตาเจียดอีกครั้งกับญาติของตน ในวันหนึ่งสาวแปะและสาวกีม สมนึกตน คนรุ่นพี่ พากันไปหาบน้ำที่บ่อน้ำทางใต้หมู่บ้าน “อันโนงสมอ” หลังอาบน้ำแล้ว น้องเขยกำลังเมา บอกว่าไฟเช็คหาย เดินก้มหาไป ๆ มา ๆ จึงช่วยเดินหา ขณะก้มหาอยู่นั้นน้องเขยก็รวบผมขึ้นดึงให้หงายคอ พูดว่า “มึงทำให้พี่กูตาย” แล้วใช้มีดโต้เชือดคอเกือบขาด ตายห่างบ่อน้ำ ๒๐ เมตร เหตุการณ์นี้ พ.ศ. ๒๕๐๘ พ่อกับแม่เดินทางกลับจากบ้านป่าชัน หาบของด้วย เมื่อเดินถึงที่นั้น แม่ก็ได้ยินเสียงร้องไห้โหยหวนจากข้างบน พ่อบอกว่าอย่ากลัวตรงนี้เป็นที่นางแปะตาย วิญญานเกิดความพอใจจึงเกาะคานหาบกลับไปอยู่ด้วย