ข้ามไปเนื้อหา

นักศึกษาฝึกประสบการณ์วิชาชีพครู

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

นักศึกษาฝึกประสบการณ์วิชาชีพครู หรือ นักศึกษาฝึกสอน (อังกฤษ: student teacher หรือ practice teacher) เป็นนักศึกษาในวิทยาลัย มหาวิทยาลัยหรือระดับบัณฑิตศึกษาที่สอนภายใต้การกำกับดูแลของครูประจำการ เพื่อให้ผ่านคุณสมบัติในการสำเร็จการศึกษาด้านศึกษาศาสตร์ สำหรับในประเทศไทย นักศึกษาฝึกประสบการณ์วิชาชีพครูจะอยู่ภายใต้การดูแลของอาจารย์นิเทศก์จากมหาวิทยาลัย และครูพี่เลี้ยงที่ได้รับการแต่งตั้งจากโรงเรียน นักศึกษากลุ่มนี้จะต้องปฏิบัติหน้าที่คล้ายคลึงกับครูประจำการทั่วไป เช่น การจัดการเรียนการสอน การดูแลชั้นเรียน รวมถึงการวัดและประเมินผลอีกด้วย[1][2]

อ้างอิง

[แก้]
  1. "สาระการฝึกทักษะ และสมรรถนะ การปฏิบัติการสอนในสถานศึกษา ตามมาตรฐานความรู้และประสบการณ์วิชาชีพ" (PDF). คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2020-01-11. สืบค้นเมื่อ 7 November 2020.
  2. ทองเชื้อ, ศิรดา; ศราธพันธุ์, นฤมล. "ปัญหาการฝึกประสบการณ์วิชาชีพครูของนิสิตฝึกสอน สาขาคหกรรมศาสตรศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์" (PDF). คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. สืบค้นเมื่อ 7 November 2020.

บรรณานุกรม

[แก้]
  • Meyer-Botnarescue, H. and Machado, J. (2004) Student Teaching: Early Childhood Practicum Guide. Thomson Delmar Learning.
  • Grim, P.R. and Michaelis, J.U. (1953) The Student Teacher in the Secondary School. Prentice-Hall.
  • DellaValle, J. and Sawyer, E. (1998) Teacher Career Starter: The Road to a Rewarding Career. Career Starters.
  • Wiggins, S.P. (1958) The Student Teacher in Action. Allyn and Bacon Publishers.