ซาคูเล็ว

ซาคูเล็ว

จัตุรัสหลักหรือจัตุรัสหมายเลข 1 มีโครงสร้างหมายเลข 6 อยู่ทางซ้าย และโครงสร้างหมายเลข 1 อยู่ทางขวา แท่นขนาดเล็กกลางจัตุรัสคือโครงสร้างหมายเลข 11 และ 12
ที่ตั้งซาคูเล็วในกัวเตมาลาและมีโซอเมริกา ซาคูเล็ว (มีโซอเมริกา)
ที่ตั้ง	อูเออูเอเตนังโก จังหวัดอูเออูเอเตนังโก กัวเตมาลา
พิกัด	15°20′1.66″N 91°29′33.88″W
ความเป็นมา
สร้าง	สมัยคลาสสิกตอนต้น ประมาณ ค.ศ. 250–600
ละทิ้ง	ค.ศ. 1525
สมัย	สมัยคลาสสิกตอนต้นถึงสมัยหลังคลาสสิกตอนปลาย
วัฒนธรรม	มายา
เหตุการณ์	ถูกพิชิตโดย: อาณาจักรกีเชะแห่งกูมาร์คัฆ (สมัยหลังคลาสสิก) กอนซาโล เด อัลบาราโด อี กอนเตรรัส แห่งสเปน (ค.ศ. 1525)
หมายเหตุเกี่ยวกับสถานที่
ขุดค้น	คริสต์ทศวรรษ 1940
ผู้ขุดค้น	จอห์น เอ็ม. ดิมิก
สถาปัตยกรรม
รูปแบบสถาปัตยกรรม	พีระมิดมีโซอเมริกาที่มีสถาปัตยกรรมและช่องบันไดคู่แบบตาลุด-ตาเบลโร
ได้รับการบูรณะโดยบริษัทยูไนเต็ดฟรูต (ปลายคริสต์ทศวรรษ 1940) หน่วยงานรับผิดชอบในปัจจุบัน: กระทรวงวัฒนธรรมและกีฬา

ซาคูเล็ว (มัมและกีเชะ: Saqulew; แปลว่า ดินขาว), ซากูเลว (สเปน: Zaculeu) หรือ ชีนาบาฆุล (มัม: Chinabajul) เป็นแหล่งโบราณคดีอารยธรรมมายาสมัยก่อนโคลัมบัสในที่สูงทางภาคตะวันตกของประเทศกัวเตมาลา ตั้งอยู่ห่างจากเมืองอูเออูเอเตนังโกสมัยใหม่ประมาณ 3.7 กิโลเมตร (2.3 ไมล์) การตั้งถิ่นฐานที่แหล่งนี้มีอายุย้อนไปถึงสมัยคลาสสิกตอนต้น (ค.ศ. 250–600) ของประวัติศาสตร์มีโซอเมริกา ซาคูเล็วเป็นเมืองหลวงของอาณาจักรของชาวมัมในสมัยหลังคลาสสิก และถูกอาณาจักรกูมาร์คัฆของชาวกีเชะพิชิตได้ แสดงให้เห็นถึงการผสมผสานระหว่างสถาปัตยกรรมแบบอย่างมัมกับสถาปัตยกรรมแบบอย่างกีเชะ

ใน ค.ศ. 1525 ซาคูเล็วถูกผู้พิชิตชาวสเปนภายใต้การนำของกอนซาโล เด อัลบาราโด อี กอนเตรรัส โจมตีระหว่างการล้อมเมืองซึ่งกินเวลานานหลายเดือน ในที่สุดไกบิล บาลัม ผู้ปกครองคนสุดท้ายของเมืองก็ทรงยอมจำนนต่อสเปนเนื่องจากความอดอยาก

ซาคูเล็วมีวิหาร-พีระมิดจำนวนหนึ่งที่มีสถาปัตยกรรมและช่องบันไดคู่แบบตาลุด-ตาเบลโร พีระมิดและที่ทำการของรัฐตั้งอยู่รอบ ๆ ลานสาธารณะขนาดใหญ่หลายแห่ง แหล่งโบราณคดีนี้ยังมีสนามบอลสำหรับเล่นเกมบอลมีโซอเมริกาอีกด้วย

บริษัทยูไนเต็ดฟรูตได้บูรณะแหล่งโบราณคดีซาคูเล็วในปลายคริสต์ทศวรรษ 1940 ในปัจจุบันเปิดให้นักท่องเที่ยวเข้าชมและมีพิพิธภัณฑ์ขนาดเล็กหนึ่งแห่ง

บรรณานุกรม

• Arroyo, Bárbara (July–August 2001). "El Posclásico Tardío en los Altos de Guatemala". Arqueología Mexicana (ภาษาสเปน). Mexico: Editorial Raíces. IX (50): 38–43. ISSN 0188-8218. OCLC 29789840.
• Christenson, Allen J. "K'iche' – English Dictionary and Guide to Pronunciation of the K'iche'-Maya Alphabet" (PDF). Foundation for the Advancement of Mesoamerican Studies, Inc. (FAMSI). สืบค้นเมื่อ 2009-02-04.
• del Águila Flores, Patricia (2007). "Zaculeu: Ciudad Postclásica en las Tierras Altas Mayas de Guatemala" [Zaculeu: Postclassic City in the Maya Highlands of Guatemala] (PDF) (ภาษาสเปน). Guatemala: Ministerio de Cultura y Deportes. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2011-07-21. สืบค้นเมื่อ 2010-02-23.
• Fox, John W. (2008) [1987]. Maya Postclassic state formation. Cambridge, UK and New York, USA: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-10195-0. OCLC 297146853.
• Kelly, Joyce (1996). An Archaeological Guide to Northern Central America: Belize, Guatemala, Honduras, and El Salvador. Norman: University of Oklahoma Press. ISBN 0-8061-2858-5. OCLC 34658843.
• Polo Sifontes, Francis. Zaculeu: Ciudadela Prehispánica Fortificada (ภาษาสเปน). Guatemala: IDAEH (Instituto de Antropología e Historia de Guatemala).
• Recinos, Adrian (1986). Pedro de Alvarado: Conquistador de México y Guatemala (ภาษาสเปน) (2nd ed.). Guatemala: CENALTEX Centro Nacional de Libros de Texto y Material Didáctico "José de Pineda Ibarra". OCLC 243309954.
• Rodríguez Rouanet, Francisco; Fernando Seijas; Gerardo Townson Rincón (1992). Huehuetenango. Colección Monografías de Guatemala (ภาษาสเปน). Guatemala: Banco Granai & Townson, S.A. OCLC 31405975.
• Sharer, Robert J. (2000). "The Maya Highlands and the Adjacent Pacific Coast". ใน Richard E.W. Adams; Murdo J. Macleod (บ.ก.). The Cambridge History of the Native Peoples of the Americas, Vol. II: Mesoamerica, part 1. Cambridge, UK: Cambridge University Press. pp. 449–499. ISBN 0-521-35165-0. OCLC 33359444.