ชุง ฟูจิโมโตะ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ชุง ฟูจิโมโตะ (ญี่ปุ่น: 藤本 俊โรมาจิFujimoto Shun เกิดวันที่ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2493 ที่จังหวัดฮิโรชิมะ[1]) เป็นนักกีฬายิมนาสติกทีมชาติญี่ปุ่นซึ่งได้รับเหรียญทองยิมนาสติกลีลาประเภททีมในการแข่งขันโอลิมปิกฤดูร้อน 1976 ที่มอนทรีออล ประเทศแคนาดา

ในการแข่งขันครั้งนั้น ฟูจิโมโตะเป็นที่รู้จักจากการทนแข่งขันต่อไปแม้ว่าจะได้รับบาดเจ็บที่หัวเข่าในรอบฟลอร์เอ็กเซอร์ไซส์ เขาได้ 9.5 คะแนนจากรอบม้าหูและ 9.7 คะแนนจากรอบห่วงทั้งที่ยังบาดเจ็บ ฟูจิโมโตะทิ้งตัวลงมาจากความสูง 8 ฟุตเหนือพื้น และยังคงทรงตัวอยู่ได้ ยกมือขึ้นตามท่าทางปกติก่อนจะทรุดลงด้วยอาการเจ็บปวด[2][3] ซึ่งทำให้อาการบาดเจ็บของเขาแย่ลง กระดูกสะบ้าเคลื่อนและเส้นเอ็นขาขวาขาด แพทย์ได้สั่งให้ฟูจิโมโตะถอนตัวจากการแข่งขันรอบอื่น ๆ เนื่องจากความเสี่ยงที่จะพิการอย่างถาวร[4][5] แพทย์คนหนึ่งระบุว่า

"How he managed to do somersaults and twists and land without collapsing in screams is beyond my comprehension."[6]

ฟูจิโมโตะกล่าวภายหลังว่าเขาไม่อยากจะทำให้เพื่อนร่วมทีมเป็นห่วง จึงปิดบังเรื่องอาการบาดเจ็บ[7] อย่างไรก็ตาม ผลการแข่งขันของเขาในรอบม้าหูและรอบห่วง รวมกับผลการแข่งขันของสมาชิกคนอื่น ๆ ในทีม ทำให้ทีมชาติญี่ปุ่นได้รับเหรียญทอง โดยเฉือนชนะทีมชาติสหภาพโซเวียตไปเพียงเล็กน้อยเท่านั้น[8] เขาได้ให้สัมภาษณ์กับเดอะการ์เดียนในเวลาต่อมาว่า ถ้าให้ทำอีกก็คงจะไม่ทำอย่างนั้นอีกแล้ว[9]

อ้างอิง[แก้]