ชินจูกุ นิ-โจเมะ

พิกัด: 35°41′24″N 139°42′24″E / 35.69000°N 139.70667°E / 35.69000; 139.70667
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ย่านนิ-โจเมะ เมื่อปี 2019

ชินจูกุ นิ-โจเมะ (ญี่ปุ่น: 新宿二丁目; โรมาจิ: Shinjuku Ni-chōme) หรือเรียกสั้น ๆ ว่า นิ-โจเมะ (Ni-chōme) หรือ นิโจ (Nichō) เป็นพื้นที่หมายเลขสองของย่านชินจูกุ ในเขตชินจูกุ โตเกียว ประเทศญี่ปุ่น[1] นิ-โจเมะโดดเด่นในฐานะศูนย์กลางของวัฒนธรรมย่อยเกย์ในโตเกียว เป็นที่ตั้งของบาร์เกย์จำนวนมาก ซึ่งถือว่ามีอยู่อย่างหนาแน่นที่สุดในโลก[2]

นิ-โจเมะตั้งอยู่ไม่ไกลจากสามสถานีรถไฟซึ่งรวมถึงสถานีชินจูกุ[3] ย่านนิ-โจเมะมีความพิเศษที่เป็นที่ตั้งของทั้งบาร์, ร้านอาหาร, คาเฟ่, เซาน่า เลิฟโฮเตล, ร้านเสื้อผ้าเกย์, "กล่องครุยซิง" (ฮัตเต็มบะ), โฮสต์คลับ, ไนต์คลับ, ร้านนวด ไปจนถึงร้านหนังสือและวิดีโอเกย์ ในพื้นที่เพียงห้าช่องที่มีใจกลางอยู่บนถนนนากะ-โดริ ระหว่างอาคาร BYGS ตรงสถานีชินจูกุ ซัง-โจเมะ (Shinjuku San-chōme Station) กับสวนสาธารณะเล็ก ๆ ในย่านชินจูกุ ซึ่งห่างไปทางตะวันออกสามช่องนั้น มีจำนวนของบาร์เกย์อยู่มากถึงราว 300 ร้านในพื้นที่[4]

ประวัติศาสตร์[แก้]

ประวัติศาสตร์ของย่านนิ-โจเมะ ในฐานะชุมชนเกย์ โดยทั่วไปเริ่มต้นในช่วงยึดครองญี่ปุ่นของสหรัฐ (1945–1952) และเกี่ยวข้องอย่างมากกับการล่มสลายของย่านโคมแดงของสหรัฐ (อากาเซ็ง)[5] มีหลักฐานย้อนไปได้ถึงปี 1948 ที่มีการกล่าวถึงร้านชาเกย์ในย่านชินจูกุ และในทศวรรษ 1950 ปรากฏบาร์เกย์จำนวนหนึ่งขึ้นในพื้นที่ของนิ-โจเมะ[6]

ก่อนปี 1957 บรรดาย่านโคมแดงของโตเกียวนั้นเติบโตรุ่งเรืองในฐานะศูนย์กลางสำหรับผู้ค้าบริการซึ่งมีการขึ้นทะเบียนถูกต้องตามกฎหมาย อย่างไรก็ตามหลังรัฐธรรมนูญฉบับใหม่และการแปรญัติว่าด้วยสิทธิความเท่าเทียม กลุ่มสตรีชาวคริสต์ของญี่ปุ่นยุคใต้ปกครองสหรัฐได้ล็อบบีสภานิติบัญญัติให้ผ่านร่างกฎหมายป้องกันการค้าประเวณีในปี 1956[5] ซึ่งถือเป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ที่การค้าเพศในญี่ปุ่นเป็นสิ่งผิดกฎหมาย[7] ธุรกิจและอุตสาหกรรมค้าเพศแบบธรรมเนียมจึงค่อย ๆ เสื่อมลงจากย่านนิ-โจเมะ และกลายเป็นกลุ่มวัฒนธรรมย่อยเกย์ที่ขึ้นมารุ่งเรืองแทนที่ในพื้นที่นี้[8] นิ-โจเมะ เริ่มเป็นที่รู้จักกว้างขวางในฐานะสถานที่ยอดนิยมของวัฒนธรรมย่อยเกย์ตั้งแต่ทศวรรษ 1950 เป็นต้นมา

ความพิเศษ[แก้]

ไนต์คลับหลายร้อยร้านในย่านนิโจเมะมีที่นั่งเปิดรับลูกค้าเพียงไม่ถึงสิบที่ และมักจะให้บริการแก่กลุ่มเฉพาะ ๆ ในวัฒนธรรมย่อยของเกย์ ในสังคมญี่ปุ่นซึ่งตามธรรมเนียมคาดหวังในประชากรแต่งงาน กลุ่ม LGBT ชาวญี่ปุ่นจำนวนมากเลือกที่จะแสดงออกถึงตัวตนทางเพศของตนอย่างลับ ๆ โดยนิรนามในคลับพิเศษในพื้นที่เช่นนิโจเมะ คลับต่าง ๆ จึงนิยมมี "ฉากกั้น" เพื่อสร้างความเป็นส่วนตัวแก่ลูกค้า ในย่านนิโจเมะมีบาร์ที่ให้บริการเป็นพิเศษแก่กลุ่มชุมชนหมี, บีดีเอสเอ็ม, ชายกล้ามล่ำ, ชายหนุ่ม, เลสเบี้ยนบุตช์แอนด์เฟ็ม ฯลฯ[9] เจ้าของคลับจะเรียกว่า "มาสเตอร์" หรือ “มามะซัง” มีหน้าที่เรียกลูกค้าที่กำลังมองหาบริการเฉพาะของคลับตน และอาจถึงขั้นปฏิเสธการให้บริการหรือคิดค่าใช้จ่ายเพิ่มกับลูกค้าที่ตนไม่ได้ต้องการมากนัก (less-desired customers)

เดอะเจแปนไทมส์ รายงานไว้ในเดือนกุมภาพันธ์ 2010 ว่า ย่านนิ-โจเมะ กำลังอยู่ในระยะเสื่อมถอย โดยจำนวนของร้านกลางคืนที่มีกลุ่มเป้าหมายเป็นเกย์ลดจำนวนลงกว่าหนึ่งในสาม การเสื่อมลงของย่านนั้นเป็นผลมาการก่อสร้างรถไฟใต้ดินโตเกียวสายฟูกูโตชิงในบริเวณใกล้เคียง ซึ่งทำให้ที่ดินในแถบนี้ราคาสูงขึ้น และจากการแพร่หลายขึ้นของอินเทอร์เน็ต[4]

อ้างอิง[แก้]

  1. ↑ Sandra Buckley, ed., Encyclopedia of Contemporary Japanese Culture (New York: Routledge, 2002), 165, 409, 453-4.
  2. ↑ Mark Mc Lelland, Ktsuhiko Suganuma, and James Welker, Queer Voices from Japan: First-Person Narratives from Japan's Sexual Minorities (Maryland: Lexington Books, 2007), 248, 262, 320-323.
  3. ↑ Beth Reiber, Frommer's Tokyo, 6th ed. (Chicago: IDG Books Worldwide, Inc., 2000), 37, 212.
  4. ↑ 4.0 4.1 McNeill, David, "Shinjuku gay enclave in decline but not on the surface", Japan Times, February 24, 2010, p. 3.
  5. ↑ 5.0 5.1 Bonnie Zimmerman, ed., Lesbian Histories and Cultures: An Encyclopedia (New York: Garland, 2000), 412.
  6. ↑ Gregory M. Pflugfelder, Cartographies of Desire: Male-male Sexuality in Japanese Discourse, 1600-1950 (London: University of California, 1959).
  7. ↑ Sandra Buckley, ed., Encyclopedia of Contemporary Japanese Culture (New York: Routledge, 2002), 165, 409, 453-4.
  8. ↑ Nicholas Bornoff, Pink Samurai: Love, Marriage, and Sex in Contemporary Japan (New York: Simon & Schuster, 1991), 219, 423.
  9. ↑ "Gay Japan and Japanese Gay and Lesbian Resources by Utopia Asia 大同".

บรรณานุกรม[แก้]

  • John Goss, ed., Utopia Guide to Japan: The Gay and Lesbian Scene in 27 Cities Including Tokyo, Osaka, Kyoto, and Nagoya, 2nd ed. (Utopia-Asia.com, 2007), 7, 13-14, 82, 88, 90, 108.

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

35°41′24″N 139°42′24″E / 35.69000°N 139.70667°E / 35.69000; 139.70667

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ชินจูกุ_นิ-โจเมะ&oldid=11243567"