ฉบับร่าง:พระยาสายบุรี (หนิละไม)

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

พระยาสายบุรี (หนิละไม หรือ ตนกูยาลาลุดดิน) (มลายู : Nik Lamai หรือ Tengku jalaluddin) เป็นเจ้าเมืองสายบุรีคนที่ 2 ที่ปกครองเมืองสายบุรีในสมัยปัตตานีถูกแบ่งออกเป็น 7 หัวเมือง หนิละไม เป็นบุตรของ[1]พระยาสายบุรี (หนิดะ) เมื่อผู้เป็นพ่อได้ถึงแก่พิราลัย พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว (รัชกาลที่ 3) โปรดเกล้าฯ แต่งตั้งให้ “หนิละไม” เป็นพระยาสายบุรี ครั้นพระยาสายบุรี (หนิละไม) ได้ถึงแก่พิราลัย จึงได้โปรดเกล้าฯ แต่งตั้ง หนิแปะ หรือ ตนกูอับดุลย์กอเดร์ บุตรของพระยาสายบุรี (หนิละไม) เป็นพระยาสายบุรีแทน โดยได้รับบรรดาศักดิ์เป็นพระยาสุริยสุนทรบวรภักดี ศรีมหารายา มัตตาอับดุลวิบูลย์ขอบเขตประเทศมลายูวิเศษวังษา

อ้างอิง[แก้]

  1. มูลนิธิเล็ก ประไพ วิริยะพันธ์ เหตุการณ์กลุ่มราชนิกุลเมืองสายบุรี หนีราชภัยไปเมืองกลันตัน