จารึกเกอดูกันบูกิต

จารึกเกอดูกันบูกิต
	ศิลาจารึกจัดแสดงที่พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติอินโดนีเซีย
วัสดุ	หิน
ขนาด	45 โดย 80 เซนติเมตร (1.48 โดย 2.62 ฟุต)
ตัวหนังสือ	อักษรปัลลวะ
สร้าง	1 พฤษภาคม 683; (1340 ปีก่อน)
ค้นพบ	29 พฤศจิกายน 1920; (103 ปีก่อน); เกอดูกันบูกิต จังหวัดสุมาตราใต้ หมู่เกาะอินเดียตะวันออกของเนเธอร์แลนด์ (อินโดนีเซีย)
ค้นพบโดย	M. Batenburg
ที่อยู่ปัจจุบัน	พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติอินโดนีเซีย จาการ์ตา
เลขทะเบียน	D. 161

จารึกเกอดูกันบูกิต เป็นศิลาจารึกที่ชาวดัตช์ชื่อ C.J. Batenburg ค้นพบ^[1] ในวันที่ 29 พฤศจิกายน ค.ศ. 1920 ที่เกอดูกันบูกิต จังหวัดสุมาตราใต้ หมู่เกาะอินเดียตะวันออกของเนเธอร์แลนด์ (ปัจจุบันคือประเทศอินโดนีเซีย) ที่ริมฝั่งแม่น้ำตาตัง ซึ่งเป็นลำน้ำสาขาของแม่น้ำมูซี ถือเป็นตัวอย่างภาษามลายู (ในรูปภาษามลายูเก่า) ที่เก่าแก่ที่สุดเท่าที่ยังหลงเหลืออยู่^[2] หินขนาดเล็กนี้มีขนาด 45 × 80 เซนติเมตร (1.48 × 2.62 ฟุต) ซึ่งลงจารึกในวันที่ 1 พฤษภาคม ค.ศ. 683 ศิลาจารึกนี้เขียนด้วยอักษรทมิฬปัลลวะ^[3]^[4]^[5]

เนื้อหา[แก้]

การปริวรรต[แก้]

แถว	ปริวรรต
1	svasti śrī śaka varṣātīta 605 ekādaśī śukla-
2	pakṣa vulan vaiśākha ḍapunta hiyaṃ nāyik di
3	sāmvau maṅalap siddhayātra di saptamī śuklapakṣa
4	vulan jyeṣṭha ḍapunta hiyaṃ marlapas dari mināṅa
5	tāmvan mamāva yaṃ vala dua lakṣa daṅan kośa
6	dua ratus cāra di sāmvau daṅan jālan sarivu
7	tlu ratus sapulu dua vañakña dātaṃ di mukha upaṃ
8	sukhacitta di pañcamī śuklapakṣa vulan āsāḍha
9	laghu mudita dātaṃ marvuat vanua ...
10	śrīvijaya jaya siddhayātra subhikṣa nityakāla

แปลภาษามลายูสมัยใหม่[แก้]

“

Svasti! Pada 11 hari bulan separuh Vaiśākha tahun 605 Śaka, Dapunta Hiyang menaiki sampan untuk mendapatkan siddhayātra. Pada hari ke tujuh iaitu 15 hari bulan separuh Jyeṣṭha, Dapunta Hiyang berlepas dari Mināṅa membawa 20000 orang bala tentera dengan bekal-bekalan sebanyak 200 peti di sampan diiringi 1312 orang yang berjalan kaki banyaknya datang ke hulu Upang dengan sukacitanya. Pada 15 hari bulan separuh āsāḍha dengan mudah dan gembiranya datang membuat benua ... Śrīvijaya jaya siddhayātra subhikṣa nityakāla!

”

แปลภาษาอินโดนีเซีย[แก้]

“

Selamat! Tahun Śaka memasuki 605, pada hari kesebelas, Dapunta Hiyang menaiki sampan untuk mengambil siddhayātra. Pada hari ketujuh, yaitu 15 hari pertama bulan Jyeṣṭha, Dapunta Hiyang meninggalkan Mināṅa untuk membawa 20.000 orang pasukan tentara dengan perbekalan sebanyak 200 peti di sampan diiringi sebanyak 1312 orang yang berjalan kaki datang ke hulu Upang dengan sukacita. Pada 15 hari pertama bulan āsāḍha dengan mudah dan gembiranya datang membuat benua ... Sriwijaya jaya siddhayātra subhikṣa nityakāla!

”

แปลภาษาไทย[แก้]

ดูเพิ่ม[แก้]

จารึกเตอลากาบาตู

อ้างอิง[แก้]

↑ Bloembergen, Marieke; Eickhoff, Martijn (2020-01-16). The Politics of Heritage in Indonesia: A Cultural History (ภาษาอังกฤษ). Cambridge University Press. ISBN 978-1-108-49902-6.
↑ Guy, John (7 April 2014). Lost Kingdoms: Hindu-Buddhist Sculpture of Early Southeast Asia. Metropolitan Museum of Art. p. 21. ISBN 9781588395245. สืบค้นเมื่อ 7 November 2014.
↑ Colette Caillat; J. G. de Casparis (1991). Middle Indo-Aryan and Jaina Studies. BRILL. p. 36. ISBN 90-04-09426-1.
↑ J. G. De Casparis (1978). Indonesian Chronology. BRILL Academic. pp. 15–24. ISBN 90-04-05752-8.
↑ Andrea Acri (2016). Esoteric Buddhism in Mediaeval Maritime Asia: Networks of Masters, Texts, Icons. ISEAS-Yusof Ishak Institute. pp. 256–258. ISBN 978-981-4695-08-4.

ดูเพิ่ม[แก้]

George Coedès, Les inscriptions malaises de Çrivijaya, BEFEO 1930
J.G. de Casparis, Indonesian Palaeography, Leiden (Brill) 1975.
Safiah Karim, Tatabahasa Dewan Edisi Baharu, Dewan Bahasa dan Pustaka 1993.

[1] Bloembergen, Marieke; Eickhoff, Martijn (2020-01-16). The Politics of Heritage in Indonesia: A Cultural History (ภาษาอังกฤษ). Cambridge University Press. ISBN 978-1-108-49902-6.

[2] Guy, John (7 April 2014). Lost Kingdoms: Hindu-Buddhist Sculpture of Early Southeast Asia. Metropolitan Museum of Art. p. 21. ISBN 9781588395245. สืบค้นเมื่อ 7 November 2014.

[3] Colette Caillat; J. G. de Casparis (1991). Middle Indo-Aryan and Jaina Studies. BRILL. p. 36. ISBN 90-04-09426-1.

[Casparis1978-4] J. G. De Casparis (1978). Indonesian Chronology. BRILL Academic. pp. 15–24. ISBN 90-04-05752-8.

[5] Andrea Acri (2016). Esoteric Buddhism in Mediaeval Maritime Asia: Networks of Masters, Texts, Icons. ISEAS-Yusof Ishak Institute. pp. 256–258. ISBN 978-981-4695-08-4.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]