การเลือกตั้งคณะมนตรีความมั่นคงแห่งสหประชาชาติ พ.ศ. 2553
 | |||
| |||
|
| |||
 สมาชิกคณะมนตรีภายหลังการเลือกตั้ง พ.ศ. 2553 | |||
| |||
การเลือกตั้งคณะมนตรีความมั่นคงแห่งสหประชาชาติ พ.ศ. 2553 จัดขึ้นเมื่อวันที่ 12 ตุลาคม พ.ศ. 2553[1] ระหว่างสมัยประชุมที่ 65 ของสมัชชาใหญ่แห่งสหประชาชาติ ซึ่งจัดขึ้นที่สำนักงานใหญ่สหประชาชาติในนครนิวยอร์ก การเลือกตั้งดังกล่าวเป็นการเลือกสมาชิกคณะมนตรีไม่ถาวรจำนวนห้าที่นั่งในคณะมนตรีความมั่นคงแห่งสหประชาชาติ โดยดำรงตำแหน่งเป็นเวลาสองปี เริ่มตั้งแต่วันที่ 1 มกราคม พ.ศ. 2554[2]
ตามกฎการเวียนของคณะมนตรีความมั่นคง ทำให้สมาชิกคณะมนตรีความมั่นคงเวียนไปในแต่ละกลุ่มภูมิภาคซึ่งรัฐสมาชิกสหประชาชาติเดิมได้แบ่งกันเองเพื่อจุดประสงค์ด้านการลงคะแนนและการเป็นผู้แทน สำหรับตำแหน่งที่ว่างลงทั้งห้าจัดสรรให้กับภูมิภาคต่าง ๆ ดังนี้:
- หนึ่งที่นั่งสำหรับทวีปแอฟริกา (ซึ่งยูกันดาดำรงตำแหน่งอยู่)
- หนึ่งที่นั่งสำหรับทวีปเอเชีย (ซึ่งญี่ปุ่นดำรงตำแหน่งอยู่)
- หนึ่งที่นั่งสำหรับละตินอเมริกา (ซึ่งเม็กซิโกดำรงตำแหน่งอยู่)
- สองที่นั่งสำหรับยุโรปตะวันตกและกลุ่มอื่น (ซึ่งออสเตรียและตุรกีดำรงตำแหน่งอยู่)
สมาชิกที่ได้รับการเลือกตั้งจะดำรงตำแหน่งสมาชิกคณะมนตรีความมั่นคงระหว่าง พ.ศ. 2554-55
สำหรับยุโรปตะวันตกและกลุ่มอื่น เยอรมนี[3][4] ตลอดจนแคนาดา[5] และโปรตุเกส[6][7][8] ได้เสนอชื่อเข้ารับการเลือกตั้ง ส่วนอินเดียชนะแบบไร้คู่แข่งในที่นั่งสำหรับทวีปเอเชีย เมื่อคาซัคสถานยอมถอนตัวจากการเสนอชื่อ แอฟริกาใต้จากทวีปแอฟริกาชนะแบบไร้คู่แข่งเช่นดันหลังได้รับการสนับสนุนจากสหภาพแอฟริกา หลังจากยอมถอนตัวให้กับบราซิลในการเลือกตั้งคณะมนตรีความมั่นคงใน พ.ศ. 2552 โคลอมเบียก็ได้รับเลือกตั้งโดยไม่มีคู่แข่งอีกประเทศหนึ่ง[9]
ผลการเลือกตั้ง[แก้]
สามประเทศได้รับเลือกตั้งโดยไม่มีคู่แข่ง โดยผลการเลือกในที่นั่งต่าง ๆ เป็นดังนี้: อินเดียได้รับ 187 เสียง แอฟริกาใต้ได้รับ 182 เสียง และโคลอมเบียได้รับ 186 เสียง[10] สำหรับการเลือกตั้งในยุโรปตะวันตกและกลุ่มอื่นเป็นดังนี้:
| ผลการเลือกตั้งคณะมนตรีความมั่นคงแห่งสหประชาชาติ พ.ศ. 2553 | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| ประเทศ | รอบที่ 1 | รอบที่ 2 | รอบที่ 3 | ||
 เยอรมนี
|
1281 | — | — | ||
 โปรตุเกส
|
122 | 1132 | 1503 | ||
 แคนาดา
|
114 | 78 | 32 | ||
- หมายเหตุ
- 1 เยอรมนีได้รับเลือกเนื่องจากได้รับเสียงส่วนใหญ่กว่าสองในสาม
- 2 หลังการลงคะแนนเสียงรอบนี้ แคนาดาถอนการเสนอชื่อของตน
- 3 โปรตุเกสได้รับเลือก
อ้างอิง[แก้]
- ↑ "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-12-29. สืบค้นเมื่อ 2011-01-01.
- ↑ "Turkey may in fact become a regional power through the UNSC". Panarmenian.Net. 2008-10-14. สืบค้นเมื่อ 2010-08-21.
- ↑ "UN Security Council non-permanent seat 2011-12". Germanyandafrica.diplo.de. สืบค้นเมื่อ 2010-08-21.
- ↑ "Germany - Germany's candidature for the UN Security Council 2011/12". Auswaertiges-amt.de. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-08-16. สืบค้นเมื่อ 2010-08-21.
- ↑ "Canada going for UN Security Council seat". Canada.com. 2008-12-17. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-09-01. สืบค้นเมื่อ 2010-08-21.
- ↑ "Missão Permanente de Portugal junto das Nações Unidas". Un.int. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-08-29. สืบค้นเมื่อ 2010-08-21.
- ↑ Collins, Michelle (2009-03-04). "'Aggressive' Bid to Score Security Council Seat Underway | Embassy - Canada's Foreign Policy Newspaper". Embassymag.ca. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-08-01. สืบค้นเมื่อ 2010-08-21.
- ↑ "CBC News - World - Tie Canada's bid for Security Council seat to water issue, Barlow urges". Cbc.ca. 2009-03-17. สืบค้นเมื่อ 2010-08-21.
- ↑ http://globalmemo.org/2010/08/30/octobers-security-council-elections/
- ↑ http://seattletimes.nwsource.com/html/nationworld/2013138673_apununsecuritycouncilelections.html?syndication=rss