การพิจารณาคดีนีกอลาเอและเอเลนา ชาวูเชสกู
| ส่วนหนึ่งของการปฏิวัติโรมาเนีย | |
  นีกอลาเอ ชาวูเชสกู (ซ้าย) และเอเลนา ชาวูเชสกู (ขวา) | |
| วันที่ | 25 ธันวาคม 1989 |
|---|---|
| พิพากษาลงโทษ | นีกอลาเอ ชาวูเชสกู, เอเลนา ชาวูเชสกู |
| ข้อหา |
|
| โทษ | ประหารชีวิต |
การตัดสินคดีนีกอลาเอและเอเลนา ชาวูเชสกู มีขึ้นเมื่อวันที่ 25 ธันวาคม 1989 โดยศาลทหารพิเศษ (Exceptional Military Tribunal) ศาลทหารภาคสนามที่ตั้งขึ้นโดยแนวร่วมปลดปล่อยชาติ ผลการตัดสินนั้นได้พิจารณามาไว้ก่อนแล้ว โดยคำพิพากษาให้ลงโทษประหารชีวิตนีกอลาเอ ชาวูเชสกู อดีตประธานาธิบดีโรมาเนียและผู้นำพรรคคอมมิวนิสต์โรมาเนีย และเอเลนา ชาวูเชสกู ภรรยา[1]
ความผิดกระทงสำคัญในคำพิพากษาคือฐานก่อการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ผ่านการฆาตกรรม "ประชาชนมากกว่า 60,000 คน" ในระหว่างการประท้วงที่ตีมีชออารา[2] ในขณะที่แหล่งข้อมูลอื่น ๆ ระบุยอดเสียชีวิตจากการประท้วงอยู่ที่ 689 และ 1,200 ราย[3][4][5] พลเอกวิกตอร์ สตันกูเลสกู ได้จัดเตรียมทีมพลร่มที่เขาคัดเลือกมาเป็นพิเศษด้วยตนเองจากกองพันพิเศษมาเพื่อเป็นหน่วยยิงเป้า ก่อนการพิจารณาคดีจะเริ่ม สตันกูเลสกูได้เลือกจุดที่จะทำการประหารชีวิตไว้แล้ว เป็นที่ข้างผนังหนึ่งของจัตุรัสภายในค่ายทหารนั้น[2]
นีกอลาเอ ชาวูเชสกู ปฏิเสธศาล โดยอ้างว่าการพิจารณาคดีไม่ได้เป็นไปตามครรลองของรัฐธรรมนูญ และเจ้าหน้าที่ของฝั่งปฏิวัติเป็นส่วนหนึ่งของแผนการของโซเวียต[2]
การจับกุม[แก้]
ในวันที่ 22 ธันวาคม 1989 ท่ามกลางการปฏิวัติโรมาเนีย นีกอลาเอและเอเลนา ชาวูเชสกู ได้หนีออกจากอาคารวังรัฐสภาในบูคาเรสต์โดยทางเฮลิคอปเตอร์ มุ่งหน้าไปยังซนากอฟ และมุ่งหน้าต่อไปยังปีเตชตี[6] คนขับเฮลิคอปเตอร์อ้างว่าเฮลิคปอเตอร์อยู่ในอันตรายจากการยิงต่อต้านอากาศยาน จึงได้ลงจอดที่ถนนเส้นหนึ่งที่วิ่งระหว่างบูคาเรสต์–เตอร์กอวิชเต ใกล้กับแกอชตี จากนั้น ทั้งสองได้เรียกรถคันหนึ่งที่หมอนีกอลาเอ เดเคอ (Dr. Nicolae Decă) กำลังขับอยู่ เดเคอได้นำทั้งสองไปส่งที่เวอเกอเรชตี แล้วจึงแจ้งเจ้าหน้าที่ของท้องถิ่นว่าทั้งสองกำลังหลบหนีไปทางเตอร์โกวิชเต ทั้งสองจึงเรียกและขึ้นรถอีกคันหนึ่งซึ่งคนขับคือนีกอลาเอ เปตรีชอร์ (Nicolae Petrișor) เพื่อให้ขับพาทั้งสองไปส่งที่เตอร์กอวิชเต ขณะนั่งรถ ทั้งสองได้ยินข่าวเกี่ยวกับการปฏิวัติผ่านทางวิทยุของรถ เนื่องจากในเวลานั้นคณะปฏิวัติได้ยึดครองสื่อของรัฐแล้ว ทำให้ชาวูเชสกูกล่าวว่าการปฏิวัติครั้งนี้ว่าเป็น การรัฐประหาร เปตรีชอร์ได้พาทั้งสองไปส่งที่ศูนย์เกษตรกรรมแห่งหนึ่งใกล้กับเตอร์กอวิชเต ที่ซึ่งทั้งสองถูกทหารจากค่ายทหารใกล้ ๆ จับกุมตัว[2][7]
การประหารชีวิต[แก้]
ทั้งสองถูกประหารชีวิตเมื่อเวลา 16 นาฬิกา เวลาท้องถิ่น[8] ที่ฐานทัพแห่งหนึ่งนอกเมืองบูคาเรสต์ ในวันที่ 25 ธันวาคม 1989[9] การประหารชีวิตดำเนินไปโดยทีมยิงเป้าที่ประกอบด้วยพลร่ม กัปตัน Ionel Boeru, นายสิบเอก Georghin Octavian และ Dorin-Marian Cirlan ในขณะเดียวกันมีรายงานพลทหารอีกจำนวนมากที่อาสามาเป็นพลยิงเป้าในการประหารชีวิตครั้งนี้[10] Simon Sebag Montefiore เขียนไว้ว่าก่อนการประหารชีวิต เอเลนา ชาวูเชสกู ได้ตะโกนออกมาว่า "อีพวกสัตว์นรก!" (You sons of bitches!) ขณะกำลังถูกนำตัวไปยืนขนาบกับกำแพงเพื่อประหารชีวิต ในขณะที่นีกอลาเอ ชาวูเชสกู ร้องเพลงแองเตอร์นาซิอองนาล[11]
พลยิงเป้าเริ่มระดมยิงทันทีที่ทั้งสองอยู่ในจุดชิดผนัง การประหารชีวิตดำเนินไปอย่างเร็วมากจนทำให้ทีมข่าวที่ได้รับมอบหมายให้อัดเทปการประหารชีวิตไว้สามารถอัดเก็บได้เพียงแค่การยิงในชุดสุดท้ายเท่านั้น ในปี 2014 กัปตัน Boeru ซึ่งเกษียณอายุแล้ว ได้บอกกล่าวกับผู้สื่อข่าวของ The Guardian ว่า เชาเชื่อว่ากระสุนที่ยิงออกมาจากปืนไรเฟิลของเขาเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ทำให้ทั้งสองเสียชีวิต เนื่องมาจากว่าเขาจำได้ว่าเขาเป็นเพียงคนเดียวจากพลยิงเป้าทั้งสามคนที่จำได้ว่าต้องปรับปืนไรเฟิลกาลาชนีกอฟให้ยิงแบบอัตโนมัติสมบูรณ์ (fully automatic) และมีอย่างน้องหนึ่งคนที่อึกอักลังเลที่จะยิง[12] ในปี 1990 รายงานจากสมาชิกของแนวร่วมปลดปล่อยชาติระบุว่ามีรอยกระสุนปืนรวม 120 นัดบนร่างของทั้งสอง[10]
ในปี 1989 นายกรัฐมนตรีปีเตร์ โรมัน บอกในรายการโทรทัศน์สัญชาติฝรั่งเศสว่าการประหารชีวิตเป็นไปอย่างเร็วมากจนทำให้มีข่าวลือว่ามีกลุ่มผู้ภักดีต่อทั้งสองได้พยายามช่วยเหลือทั้งคู่ให้รอดพ้นจากการลงโทษ[8]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ
<ref>ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อdaysthat - ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 Burakovski, p. 273
- ↑ "4 Top Ceausescu Aides Admit Complicity in Genocide: Romania: They are the first senior officials of regime to go on trial before a military court. The four are said to have confessed to all charges". Los Angeles Times. Bucharest, Romania. Reuters. 28 January 1990. สืบค้นเมื่อ 16 October 2013.
- ↑ Quigley, John B. (2006). The Genocide Convention: An International Law Analysis. Ashgate Publishing, Ltd. p. 38. ISBN 978-0-7546-8029-1.
- ↑ Schabas, William (2000). Genocide in International Law: The Crimes of Crimes. Cambridge University Press. p. 392. ISBN 978-0-521-78790-1.
- ↑ Burakovski, p. 272
- ↑ Demian, Sinziana (25 December 2009). "In Romania, Ceausescu's death haunts Christmas". Global Post. Cluj Napoca. สืบค้นเมื่อ 30 March 2013.
- ↑ 8.0 8.1 "Television shows last hours of the 'anti-Christ'". The Guardian. 27 December 1989. สืบค้นเมื่อ 30 March 2013.
- ↑ "Ceausescu Wept as He Faced Firing Squad, Footage Shows". The New York Times. Associated Press. 23 April 1990. สืบค้นเมื่อ 30 March 2013.
- ↑ 10.0 10.1 "120 bullets found in Ceausescus". The Day. 23 January 1990. สืบค้นเมื่อ 30 March 2013.
- ↑ Sebag Montefiore, Simon (2008). 101 Villains from Vlad the Impaler to Adolf Hitler: History's Monsters. Metro Books. p. 274. ISBN 978-1-4351-0937-7.
- ↑ Graham-Harrison, Emma (6 December 2014). "'I'm still nervous,' says soldier who shot Nicolae Ceausescu". The Guardian. สืบค้นเมื่อ 13 June 2019.
บรรณานุกรม[แก้]
- Adam Burakovski (2011). Dictatura lui Nicolae Ceaușescu, 1965–1989 – Geniul Carpaților. Polirom. ISBN 978-973-46-1963-4.