การขายไตในประเทศอิหร่าน

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ป้ายภาษาเปอร์เซียในประเทศอิหร่าน เขียนว่า "ฉันกำลังจะบริจาคไต เลือดกรุ๊ป A+" พร้อมเบอร์โทรศัพท์

การค้าขายไตมนุษย์เพื่อแลกกับผลประโยชน์ทางธุรกิจในประเทศอิหร่านเป็นเรื่องถูกกฎหมายและมีการควบคุมโดยรัฐบาล ปีหนึ่ง ๆ มีชาวอิหร่านราว 1400 คนที่ขายไตข้างหนึ่งให้กับผู้รับที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน[1] ปัจจุบัน อิหร่านเป็นประเทศเดียวบนโลกที่อนุญาตให้มีการขายไตของตนโดยแลกกับค่าตอบแทน อิหร่านจึงเป็นประเทศไม่ประสบปัญหาการต้องรอเป็นเวลานานเพื่อรับการบริจาคไตเพื่อปลูกถ่าย[2][3]

ภูมิหลัง[แก้]

การปลูกถ่ายไตครั้งแรกในภูมิภาคตะวันออกกลางมีขึ้นในอิหร่านเมื่อปี 1967 และเริ่มเป็นหัตถการที่พบได้ไม่ยากในราวกลางทศวรรษ 1980s อิหร่านยินยอมให้มีการนำไตมาปลูกถ่ายจากทั้งร่างของผู้เสียชีวิตที่มีเจตจำนงบริจาคร่างกายและผู้บริจาคอวัยวะเพื่อแลกกับค่าตอบแทน ปัจจุบันมีการประมาณว่าราว 13 เปอร์เซ็นต์ของการบริจาคไตมรจากร่างผู้เสียชีวิต ลดลงจากก่อนกฎหมายอนุญาตให้มีการค้าไตจะผ่านในปี 2000 ซึ่งมีการพึ่งพาไตจากร่างผู้บริจาคที่เสียชีวิตแล้วอยู่ที่เกือบ 99 เปอร์เซ็นต์[4] ผู้สนับสนุนรายใหญ่ของตลาดอย่างสถาบันแคโต อ้างว่านับตั้งแต่มีการนำเสนอแรงจูงใจทางธุรกิจเข้ามาในตลาดค้าไต อิหร่านสามารถกำจัดการรอคิวรับบริจาคไตเพื่อปลูกถ่ายได้ภายในปี 1999[5] อย่างไรก็ตาม จากการตรวจสอบโดยละเอียดจะพบว่าชาวอิหร่านจำนวนมากที่ป่วยด้วยโรคไตระยะสุดท้ายไม่ได้รับการวินิจฉัย ไม่ได้รับการส่งไปเพื่อรับการฟอกไต และฉะนั้นจึงไม่มีสิทธิ์รับการปบูกถ่ายไตตั้งแต่แรก[6] แอแฮด ฆอดส์ (Ahad Ghods) จากโรงพยาบาลไตแฮเชมี เนแญด (Hashemi Nejad Kidney Hospital) ระบุว่า "นี่เป็นสาเหตุหลักว่าทำไมอิหร่านจึงประสบความสำเร็จในการกำจัดการรอคิวปลูกถ่ายไตได้อย่างรวดเร็ว"[7]

การควบคุม[แก้]

การค้าและซื้อไตนั้นดำเนินการโดยเจ้าหน้าที่แบะองค์กรเพื่อการกุศล โดยมีผู้รับไตและรัฐบาลจ่ายค่าตอบแทนให้กับผู้บริจาคไต รวมถึงมีองค์กรการกุศลอื่น ๆ ที่คอยอุดหนุนค่าใช้จ่ายให้กับผู้ต้องปลูกถ่ายไตแต่ขาดทุนทรัพย์[8]

องค์การการกุศลเพื่อการสนับสนุนผู้ป่วยไต (Charity Association for the Support of Kidney Patients; CASKP) และ มูลนิธิการกุศลเพื่อโรคพิเศษ (CFSD) ภายใต้กระทรวงสาธารณสุขและแพทยศาสตร์ศึกษาเป็นผู้ควบคุมการค้าขายใตภายใน้การสนับสนุนของรัฐบาล โดยมีองค์กรทั้งสองเป็นผู้จับคู่ผู้ให้กับผู้รับ จัดการตรวจสอบทางการแพทย์ที่เกี่ยวข้อง และเพื่อป้องกันไม่ให้มีความไม่โปร่งใสหรือการฉ้อโกงเกิดขึ้น รัฐบังมีมาตรการ “ไม่ให้สถานปลูกถ่ายหรือแพทย์ผู้ทำการปลูกถ่ายเลือกผู้บริจาคไต”[5] ค่าตอบแทนของการบริจาคไตในอิหร่านแตกต่างกันไปตามสถานการณ์ โดยทั่วไปอยู่ที่ 2,000 ถึง 4,000 ดอลลาร์สหรัฐ (ราว 60,000 ถึง 120,000 บาท) ต่อการค้าไตหนึ่งข้าง[2] ในทางกลับกัน ไตหนึ่งข้างที่ค้าขายในตลาดมืดระดับโลก อาจราคาสูงได้ถึง 160,000 ดอลลาร์สหรัฐ (4,800,000 บาท) ในบางกรณี[9]

มุมมองในศาสนาอิสลาม[แก้]

ในปี 1996 สถาบันนิติศาสตร์มุสลิมแห่งสหราชอาณาจักรเคยออกฟัตวาอนุญาตให้มีการปลูกถ่ายอวัยวะได้[10][11] ในฐานะการบริจาคเพื่อช่วยชีวิตผู้อื่น ไม่ใช่เพื่อการค้าขาย[12]

อ้างอิง[แก้]

  1. ↑ Sarvestani, Nima (October 31, 2006). "Iran's desperate kidney traders". This World. BBC. สืบค้นเมื่อ 12 June 2011.
  2. ↑ 2.0 2.1 "Psst, wanna buy a kidney?". Organ transplants. The Economist Newspaper Limited 2011. November 16, 2006. สืบค้นเมื่อ 12 June 2011.
  3. ↑ Schall, John A. (May 2008). "A New Outlook on Compensated Kidney Donations". RENALIFE. American Association of Kidney Patients. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 September 2011. สืบค้นเมื่อ 14 June 2011.
  4. ↑ Einollahi B (April 2008). "Cadaveric kidney transplantation in Iran: behind the Middle Eastern countries?". Iran J Kidney Dis. 2 (2): 55–6. PMID 19377209.
  5. ↑ 5.0 5.1 Hippen, Benjamin E. (2008). "Organ Sales and Moral Travails: Lessons from the Living Kidney Vendor Program in Iran". Cato Policy Analysis Series (614). SSRN 1263380.
  6. ↑ Griffin A (March 2007). "Kidneys On Demand". BMJ. 334 (7592): 502–505. doi:10.1136/bmj.39141.493148.94. PMC 1819484. PMID 17347232.
  7. ↑ Ghods A (2006). "Iranian Model of Paid and Regulated Living-Unrelated Kidney Donation". Clin J Am Soc Nephrol. 1 (6): 1136–45. doi:10.2215/CJN.00700206. PMID 17699338.
  8. ↑ The Meat Market, The Wall Street Journal, Jan. 8, 2010.
  9. ↑ Martinez, Edecio (July 27, 2009). "Black Market Kidneys, $160,000 a Pop". CBS News. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 April 2011. สืบค้นเมื่อ 12 June 2011.
  10. ↑ Al-Khader AA (February 2002). "The Iranian transplant programme: comment from an Islamic perspective". Nephrol. Dial. Transplant. 17 (2): 213–5. doi:10.1093/ndt/17.2.213. PMID 11812868.
  11. ↑ "Organ Donation". UK Transplant. February 2005. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 July 2011. สืบค้นเมื่อ 14 June 2011.
  12. ↑ "Islam and Organ Donation". NHS Blood and Transplant. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 7 June 2011. สืบค้นเมื่อ 14 June 2011.
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=การขายไตในประเทศอิหร่าน&oldid=9781691"