การขนส่งระบบรางในประเทศนาอูรู
การขนส่งระบบรางในประเทศนาอูรูใช้สำหรับการขนส่งแคลเซียมไพโรฟอสเฟตจากตอนในของเกาะสู่คานยื่นบริเวณท่าเทียบเรือทางตะวันตก ระบบรางสายนี้ก่อสร้างโดยบริษัทแปซิฟิกฟอสเฟต มีความยาว 3,900 เมตรและใช้รางแคบขนาด 0.6096 เมตร ต่อมาใน ค.ศ. 1920 กรรมาธิการฟอสเฟตบริติชได้ขยายรางเพิ่มขึ้นเป็น 0.9144 เมตร ในอดีตเครื่องจักรไอน้ำถูกใช้ในการขับเคลื่อนรถไฟ[1] โดยในปัจจุบันเปลี่ยนมาใช้เครื่องยนต์ดีเซล และในบางครั้งมีการใช้รถแทรกเตอร์อีกด้วย ทางรถไฟที่ท่าเทียบเรือไอโวมีระบบจ่ายไฟฟ้าใน ค.ศ. 1912 แต่ต่อมาถูกแทนที่โดยสายพานลำเลียงระหว่างถังเก็บและท่าเทียบเรือในทะเล[2] สำหรับทางรถไฟสายนี้มีเส้นทางผ่านเขตไอโว เขตบัวดา เขตเดนีโกโมดู เขตนีโบค เขตอัวโบเอและเขตอานีบาเร ด้วยทรัพยากรฟอสเฟตของนาอูรูร่อยหรอลงไปมาก ทำให้อนาคตของทางรถไฟเส้นนี้ไม่มีความแน่นอน[3] รถไฟขนส่งฟอสเฟตของนาอูรูปรากฏอยูในแสตมป์ของนาอูรูหลายครั้ง ทั้งในรูปแบบของแสตมป์ทั่วไปและแสตมป์ที่ระลึก[4]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ Image on pbase.com
- ↑ "Railways in Nauru and Ocean Island". The Railway Magazine. Vol. 94 no. 578. Westminster: Railway Publishing Co. November–December 1948. p. 411.
- ↑ "Things to Do in Nauru". VirtualTourist.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-10-19. สืบค้นเมื่อ 14 July 2010.
- ↑ "Infos on janeresture.com". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-11-16. สืบค้นเมื่อ 2021-02-21.
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ การขนส่งระบบรางในประเทศนาอูรู