กระดูกหักแบบเมซอเนิฟว์

การจำแนกโรค	D ICD-10: S82.7;
ทรัพยากรภายนอก	AO Foundation: 44-C3;

กระดูกหักแบบเมซอเนิฟว์
	ภาพถ่ายทางรังสีแสดงการหักแบบเมซอเนิฟว์ของกระดูกฟิบูลาตอนต้น
สาขาวิชา	ออร์โทพีดิกส์
อาการ	บวมรอบด้านมีเดียลและลาเทอรอลของข้อเท้า, ปวดขณะหมุนเท้าออกนอก
ภาวะแทรกซ้อน	กระดูกและข้ออักเสบ, เส้นประสาทเพอโรเนียลบาเดเจ็บ
สาเหตุ	การหมุนเท้าออกอย่างจังและรุนแรง
ปัจจัยเสี่ยง	การบาดเจ็บจากกีฬา, การล้ม, อุบัติเหตุยานยนต์
วิธีวินิจฉัย	การตรวจร่างกาย, ภาพถ่ายทางรังสี, เอ็กซ์เรย์, CT, MRI, การส่องกล้องเข้าข้อ
โรคอื่นที่คล้ายกัน	การบาดเจ็บของทิบิโอฟิบูลาร์ซินเดสโมซิสเท่านั้น, การหักของกระดูกฟิบูลาเท่านั้น
การรักษา	การทำคาสต์ทางออร์โทพีดิกส์, ORIF, CRIF

กระดูกหักแบบเมซอเนิฟว์ (อังกฤษ: Maisonneuve fracture) เป็นการหักรูปเกลียวของปลายหนึ่งในสามตอนบนของกระดูกฟิบูลา ที่เกี่ยวข้องกัลการฉีกขาดของทิบิโอฟิบูลาร์ซินเดสโมซิสตอนปลาย และเนื้อเยื่ออินเทอรอสซัส นอกจากนี้ยังสามารถมีการหักร่วมของมีเดียลมัลเลโอลัส และการฉีกขาดของเส้นเอ็นเดลตอยด์ในข้อเข่า การบาดเจ็บลักษณะนี้อาจยากในการตรวจพบ^[1]^[2]

กระดูกหักแบบเมซอเนิฟว์โดยทั่วไปเป็นผลจากแรงหมุนออกนอกอย่างรุนแรงเข้าที่เส้นเอ็นเดลตอยด์และซินเดสโมซิส ด้วยเหตุนี้ กระดูกหักลักษณะนี้จึงอาจบรรยายว่าเป็นการบาดเจ็บแบบโปรเนชั่น-เอ็กซ์เทอร์นอลโรเทชั่นตามการจัดประเภทแบบเลาก์-ฮันเซิน^[3] และสามารถจัดเป็นการหักของข้อเท้าประเภท Type C ตามการจัดประเภทแบลเคลาส์-วีเบอร์^[4]

กระดูกหักแบบเมซอเนิฟว์มีความคล้ายกันกับกระดูกหักแบบกาเลอัซซี ในลักษณะที่มีการรบกวนเส้นเอ็นที่มีความสำคัญเกี่ยวเนื่องกันกับการหักของกระดูก^[5] ชื่อของกระดูกหักนี้ตั้งตามศัลแพทย์ชาวฝรั่งเศส ฌูเลส การ์แม็ง ฟรังซัว เมซอเนิฟว์^[6]

อ้างอิง[แก้]

↑ Wilson, F. C. (2000). Fractures of the ankle: pathogenesis and treatment. J South Orthop Assoc. 9(2):105-115.
↑ Thordarson, D. B. (1996). Detecting and treating common foot and ankle fractures: Part 1: the ankle and hindfoot. Phys Sportsmed. 24(9): 29-38.
↑ Lauge-Hansen, N. (1950). Fractures of the ankle. II. Combined experimental-surgical and experimental-roentgenologic investigations. Arch Surg. 60(5): 957- 985.
↑ Sproule, J. A., Khalid, M., O’Sullivan, M., & McCabe, J. P. (2004). Outcome after surgery for Maisonneuve fracture of the fibula. Injury. 35(8): 791-798.
↑ Atesok, K. I., Jupiter, J. B., & Weiss, A. P. (2011). Galeazzi fracture. J Am Acad Orthop Surg. 19(10): 623-633.
↑ Stufkens, S. A., van den Bekerom, M. P. J., Doornberg, J. N., Niek van Dijk, C., & Kloen, P. (2011). Evidence-Based Treatment of Maisonneuve Fractures. J Foot Ankle Surg. 50(1): 62-67.

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

Images เก็บถาวร 2012-02-22 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน MedPix on Maisonneuve fracture

[1] Wilson, F. C. (2000). Fractures of the ankle: pathogenesis and treatment. J South Orthop Assoc. 9(2):105-115.

[2] Thordarson, D. B. (1996). Detecting and treating common foot and ankle fractures: Part 1: the ankle and hindfoot. Phys Sportsmed. 24(9): 29-38.

[:0-3] Lauge-Hansen, N. (1950). Fractures of the ankle. II. Combined experimental-surgical and experimental-roentgenologic investigations. Arch Surg. 60(5): 957- 985.

[:1-4] Sproule, J. A., Khalid, M., O’Sullivan, M., & McCabe, J. P. (2004). Outcome after surgery for Maisonneuve fracture of the fibula. Injury. 35(8): 791-798.

[5] Atesok, K. I., Jupiter, J. B., & Weiss, A. P. (2011). Galeazzi fracture. J Am Acad Orthop Surg. 19(10): 623-633.

[:2-6] Stufkens, S. A., van den Bekerom, M. P. J., Doornberg, J. N., Niek van Dijk, C., & Kloen, P. (2011). Evidence-Based Treatment of Maisonneuve Fractures. J Foot Ankle Surg. 50(1): 62-67.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

การจำแนกโรค	D ICD-10: S82.7
ทรัพยากรภายนอก	AO Foundation: 44-C3