กระดูกสะบ้าหัก
| กระดูกสะบ้าหัก | |
|---|---|
| ชื่ออื่น | ลูกสะบ้าหัก, ลูกสะบ้าแตก |
 | |
| กระดูกสะบ้าหัก ภาพถ่ายเอ็กซ์เรย์มุมมองลาเทอรอล (lateral view) | |
| สาขาวิชา | ออร์โทพีดิกส์ |
| อาการ | หน้าข้อเข่าปวด, บวม, ฟกช้ำ[1] |
| ภาวะแทรกซ้อน | การบาดเจ็บของกระดูกทีเบีย, ฟีเมอร์ หรือ เส้นเอ็นข้อเข่า[2] |
| ประเภท | Stable, displaced, comminuted, open[1] |
| สาเหตุ | การบาดเจ็บเข้าที่ด้านหน้าของเข่า[1] |
| วิธีวินิจฉัย | ตามอาการ, ยืนยันโดยใช้เอ็กซ์เรย์[3] |
| โรคอื่นที่คล้ายกัน | กระดูกสะบ้าแบ่งเป็นสองส่วน[3] |
| การรักษา | คาสต์, สปลินท์, ผ่าตัด[2] |
| พยากรณ์โรค | โดยทั่วไปดีหากได้รับการรักษา[2] |
| ความชุก | ~ 1% ของกรดดูกหักทั้งหมด[3] |
กระดูกสะบ้าหัก (อังกฤษ: patella fracture) เป็นการหักของลูกสะบ้า[1] อาการอาจรวมถึงการเจ็บ, บวม และฟกช้ำ ที่บริเวณหน้าข้อเข่า[1] ในบางรายอาจเดินไม่ได้[1] อาการแทรกซ้อนอาจรวมถึงการบาดเจ็บของกระดูกทีเบีย, ฟีเมอร์ หรือ เส้นเอ็นข้อเข่า[2]
โดยทั่วไปกระดูกสะบ้าหักมักเกิดจากการการกระทบกระทั่งอย่างรุนแรงเข้าที่หน้าเข่า หรือการล้มเอาเข่าลง[1] กระดูกสะบ้ายังสามารถแตกได้โดยอ้อม เช่น การหดรัดโดยฉับพลันของ กล้ามเนื้อคว็อดไดรเส็ปส์ในเขาสามารถดึงรั้งกระดูกสะบ้าให้แตกได้[1] การวินิจฉัยทำได้จากอาการแสดงและยืนยันโดยใช้เอ็กซ์เรย์[3] ส่วนในเด็กอาจจำเป็นต้องใช่เอ็มอาร์ไอ[3]
การรักษาอาจต้องใช้การผ่าตัดหรือไม่ก็ได้ ขึ้นอยู่กับชนิดของการหัก[2] การหักที่ไม่มีการเลื่อน (Undisplaced fracture) มักใช้การรักษาโดยทำคาสต์[2] แม้ในบางรายที่มีการเลื่อน (displaced fractures) ก็สามารุรักษาด้วยการทำคาสต์ตราบใดก็ตามที่ผู้ป่วยสามารถยืนขาออกได้โดยไม่ต้องมีผู้ให้ความช่วยเหลือ[2] โดยปกติแล้วจะทำการบังคับให้ขาไม่ขยับ (immobilized) และคาอยู่ในท่าขาตรงเป็นเวลาสามสัปดาห์แรก จากนั้นจึงอนุญาตให้สามารถงอข้อเข่าเพิ่มขึ้นโดยเพิ่มองศาไปเรื่อย ๆ[2] การหักรูปแบบอื่นโดยทั่วไปมักต้องผ่าตัด[2][4]
กระดูกสะบ้าหักคิดเป็นราว 1% ของกรณีกระดูกหักทั้งหมด[3] พบในเพศขายมากกว่าเพศหญิง[3] และในวัยกลางคนมากที่สุด[3] พยากรณ์โรคหลังได้รับการรักษาโดยทั่วไปดี[2]
อาการและอาการแสดง[แก้]
กระดูกสะบ้าหักมักเกิดขึ้นจามหลังประวัติการบาดเจ็บและมักมาด้วยอาการบวม ปวด หรือฟกช้ำของเข่า และมักไม่สามารถทั้งงอและยืดข้อเข่าได้[5] อาการเจ็บปวดจะเป็นหนักขึ้นเมื่อผู้ป่วยพยายามยืน และบางรายอาจไม่สามารถเดินได้ อาการปวดยังเป็นหนักขึ้นได้จากการนั่งต่อกันเป็นเวลานาน[1][5] สามารรู้สึกได้ถึงความเสียหายในลูกสะบ้าที่รู้สึกเจ็บร่วม (painful defect) และสามารถมีเลือดคั่งในข้อร่วมได้[6]
อาการแทรกซ้อน[แก้]
อาการแทรกซ้อนอาจรวมถึงการบาดเจ็บของกระดูกทีเบีย, ฟีเมอร์ หรือ เส้นเอ็นข้อเข่า[2] ในระยะยาว เข่าอาจไม่ฟื้นคืนระยะการเคลื่อนไหวได้เท่าปกติ อาการเจ็บอาจคงอยู่ต่อไป และเพิ่มความเสี่ยงในการเกิดไขข้อกระดูกอักเสบที่ข้อเข่า[7] ในกรณีที่มีแผลเปิด เช่นใน กระดูกหักแบบเปิด อาการแทรกซ้อนอาจรวมถึงความเสี่ยงติดเชื้อ, กระดูกที่หักไม่สามารถเชื่อมกันได้ หรือเกิดออสทีโอเน็กครอสิส[7]
ประเภท[แก้]
กระดูกสะบ้าสามารถหักได้หลายทางขึ้นอยู่กับรูปแบบการบาดเจ็บ และสามารถหัออกเป็นสองชิ้นหรือมากกว่า[1] รูปแบบการแตกรวมถึง แบบทรานสเวิร์ส (transverse) ซึ่งเป็นรูปแบบที่พบบ่อยที่สุด มีลักษณะรอยแตกเส้นเดียว[5] แบบอื่น ๆ คือ มาร์จินอล (marginal), ออสทีโอคอนดรอล (osteochondral) และแบบ เวอร์ทิคอล (vertical) ซึ่งพบได้น้อย หรือ สเตลเลต (stellate) ที่ซึ่งมีการบีบอัดโดยตรงทำให้เกิดแบบแผนเฉาพะของกระดูกที่แตกละเอียด [5][7] การแตกของกระดูกสะบ้ายังสามารถจัดประเภทอีกเป็นแบบที่มีการเคลื่อน (displaced) ที่ซึ่งปลายที่แตกของกระดูกไม่อยู่ในร่องในรอยและมีการแยกออกมากกว่า 2 เซนติเมตร กับแบบไม่มีการเคลื่อน (undisplaced) และแบบอยู่กับที่ (stable) ที่ซึ่งชิ้นของกระดูกยังคงอยู่ติดกัน[1][7] ในกรรีที่ชิ้นส่วนกระดูกสะบ้ายื่นออกมาจากผิวหนัง จะเรียกว่าการหักแบบเปิด (open patella fracture) ส่วนแบบที่ผิวหนังยังคงอยู่ปกติจะเรียกว่าแบบปิด[1]
-
แบบทรานสเวิร์ส (Transverse fracture of patella) -
แบบแตกละเอียด (Comminuted fracture of patella) -
แบบออสทีโอคอนดรอล (Osteochondral fracture of patella) -
แบบเวอร์ทิคอล (Vertical patella fracture)
.jpg)
อ้างอิง[แก้]
- ↑ 1.00 1.01 1.02 1.03 1.04 1.05 1.06 1.07 1.08 1.09 1.10 1.11 "Patellar (Kneecap) Fractures". OrthoInfo - AAOS. January 2017. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 16 October 2017. สืบค้นเมื่อ 16 October 2017.
- ↑ 2.00 2.01 2.02 2.03 2.04 2.05 2.06 2.07 2.08 2.09 2.10 Kakazu R, Archdeacon MT (January 2016). "Surgical Management of Patellar Fractures". The Orthopedic Clinics of North America. 47 (1): 77–83. doi:10.1016/j.ocl.2015.08.010. PMID 26614923.
- ↑ 3.0 3.1 3.2 3.3 3.4 3.5 3.6 3.7 Abbasi D. "Patella Fracture - Trauma". Orthobullets.com (ภาษาอังกฤษ). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 17 October 2017. สืบค้นเมื่อ 16 October 2017.
- ↑ Melvin JS, Mehta S (April 2011). "Patellar fractures in adults". The Journal of the American Academy of Orthopaedic Surgeons. 19 (4): 198–207. doi:10.5435/00124635-201104000-00004. PMID 21464213. S2CID 34028631.
- ↑ 5.0 5.1 5.2 5.3 Lee D, Li B, Grannis S (2010). "Chapter 11: Knee". ใน Sueki D, Brechter J (บ.ก.). Orthopedic Rehabilitation Clinical Advisor. Mosby Elsevier. p. 592. ISBN 978-0-323-05710-3.
- ↑ Bedi A, Karunakar MA (2010). "52. Patella fractures and extensor mechanism injuries". ใน Rockwood CA, Bucholz RW, Court-Brown CM, Heckman JD, Tornetta P (บ.ก.). Rockwood and Green's Fractures in Adults (ภาษาอังกฤษ) (7th ed.). Philadelphia: Lippincott Williams & Wilkins. pp. 1752–1765. ISBN 978-1-60547-677-3.
- ↑ 7.0 7.1 7.2 7.3 "Patella Fractures". Emergency Care Institute (ECI) (ภาษาอังกฤษ). Emergency Care Institute new South Wales. 1 September 2016. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-06-19. สืบค้นเมื่อ 14 February 2021.
| การจำแนกโรค | |
|---|---|
| ทรัพยากรภายนอก |
|